Текст книги "Η Καινή Διαθήκη (Μεταγλώττιση)"

Автор книги: Автор Неизвестен

сообщить о нарушении

Текущая страница: 33 (всего у книги 46 страниц)

Κεφάλαιον 6

1 Επειδή συνεργαζόμαστε, λοιπόν, με το Θεό, γι’ αυτό και σας παρακαλούμε να μη δεχτείτε στο κενό τη χάρη του Θεού· 2 γιατί λέει: Σε καιρό δεκτό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα. Ιδού, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος· ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας. 3 Δε δίνουμε σε κανέναν κανένα πρόσκομμα, για να μην κατηγορηθεί η διακονία, 4 αλλά ως διάκονοι του Θεού σε καθετί συνιστούμε τους εαυτούς μας, σε υπομονή πολλή, σε θλίψεις, σε ανάγκες, σε στενοχώριες, 5 σε πληγές, σε φυλακές, σε ακαταστασίες, σε κόπους, σε αγρύπνιες, σε νηστείες, 6 σε αγνότητα, σε γνώση, σε μακροθυμία, σε χρηστότητα, σε Πνεύμα Άγιο, σε αγάπη ανυπόκριτη, 7 σε λόγο αλήθειας, σε δύναμη Θεού· με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά και τα αριστερά, 8 με δόξα και ατιμία, με δυσφήμιση και καλή φήμη. Σαν πλάνοι και όμως αληθινοί, 9 σαν να μας αγνοούν και όμως μας γνωρίζουν καλά, σαν να πεθαίνουμε και ιδού ζούμε, σαν να παιδευόμαστε και όμως δε θανατωνόμαστε, 10 σαν να λυπούμαστε, πάντα όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν τίποτα να μην έχουμε και όμως τα πάντα κατέχουμε. 11 Το στόμα μας έχει ανοιχτεί προς εσάς, Κορίνθιοι, η καρδιά μας έχει πλατυνθεί. 12 Δε στενοχωριέστε μ’ εμάς, αλλά στενοχωριέστε μέσα στα σπλάχνα σας. 13 Ανταποδώστε, λοιπόν, τον ίδιο μισθό, σαν σε τέκνα μου το λέω, πλατυνθείτε κι εσείς.

Ο ναός του ζωντανού Θεού

14 Μην ετεροζυγείτε με άπιστους· γιατί ποια συμμετοχή έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία, ή ποια κοινωνία έχουν το φως με το σκοτάδι; 15 Και ποια η συμφωνία του Χριστού με το Βελιάρ ή τι μερίδιο έχει ο πιστός μαζί με τον άπιστο; 16 Και ποια συγκατάθεση μπορεί να κάνει ο ναός του Θεού μαζί με τα είδωλα; Γιατί εμείς είμαστε ναός του Θεού του ζωντανού, καθώς είπε ο Θεός: Θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους και θα είμαι Θεός τους κι αυτοί θα είναι λαός μου. 17 Γι’ αυτό εξέλθετε από το μέσο αυτών και χωριστείτε, λέει ο Κύριος, και ακάθαρτο μην αγγίζετε. κι εγώ θα σας δεχτώ, 18 και θα είμαι για σας Πατέρας, κι εσείς θα είστε για μένα γιοι και θυγατέρες,λέει Κύριος ο Παντοκράτορας.

Κεφάλαιον 7

1 Αφού έχουμε, λοιπόν, αυτές τις επαγγελίες, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμό σάρκας και πνεύματος, επιτελώντας αγιοσύνη με φόβο Θεού.

Η χαρά του Παύλου για τη μετάνοια της εκκλησίας

2 Χωρέστε μας στην καρδιά σας. Κανέναν δεν αδικήσαμε, κανέναν δε φθείραμε, σε κανέναν δεν ήμασταν πλεονέκτες. 3 Για κατάκρισή σας δεν το λέω· γιατί σας έχω προείπει ότι είστε μέσα στις καρδιές μας, μαζί στο θάνατο και μαζί στη ζωή. 4 Έχω πολλή παρρησία όταν απευθύνομαι προς εσάς, έχω πολλή καύχηση για σας. Έχω γεμίσει από την παρηγοριά, υπερπερισσεύω από τη χαρά πάνω σε όλη τη θλίψη μας. 5 Και πράγματι, όταν εμείς ήρθαμε στη Μακεδονία, καμιά άνεση δεν είχε η σάρκα μας, αλλά σε καθετί θλιβόμασταν· απέξω μάχες, από μέσα φόβοι. 6 Αλλά αυτός που παρηγορεί τους ταπεινούς, ο Θεός, μας παρηγόρησε με την παρουσία του Τίτου. 7 Και όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγοριά που παρηγορήθηκε από εσάς, αναγγέλλοντάς μας το μεγάλο πόθο σας, τον οδυρμό σας, το ζήλο σας για μένα, ώστε εγώ περισσότερο να χαρώ. 8 Γιατί αν και σας λύπησα με την επιστολή, δε μεταμελούμαι· αν και μεταμελόμουν – επειδή βλέπω ότι η επιστολή εκείνη, έστω και προσωρινά, σας λύπησε – 9 τώρα όμως χαίρω, όχι γιατί λυπηθήκατε, αλλά γιατί λυπηθήκατε προς μετάνοια· γιατί λυπηθήκατε κατά Θεό, ώστε σε τίποτα να μη ζημιωθείτε από εμάς. 10 Γιατί η κατά Θεό λύπη εργάζεται μετάνοια για σωτηρία αμεταμέλητη· η λύπη όμως του κόσμου κατεργάζεται θάνατο. 11 Γιατί ιδού, αυτό ακριβώς, το ότι κατά Θεό λυπηθήκατε, πόση προθυμία κατεργάστηκε σ’ εσάς, αλλά επίσης και απολογία, αλλά επίσης και αγανάκτηση, αλλά επίσης και φόβο, αλλά επίσης και μεγάλο πόθο, αλλά επίσης και ζήλο, αλλά επίσης και τιμωρία του κακού! Σε καθετί συστήσατε τους εαυτούς σας πως είστε αγνοί σ’ αυτό το πράγμα. 12 Άρα, αν και σας έγραψα, δεν το έκανα εξαιτίας αυτού που αδίκησε ούτε εξαιτίας αυτού που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί προς εσάς τους ίδιους ο ζήλος σας που έχετε για μας μπροστά στο Θεό. 13 Γι’ αυτό έχουμε παρηγορηθεί. Και επιπλέον, εκτός από την παρηγοριά μας, περισσότερο μάλλον χαρήκαμε για τη χαρά του Τίτου, επειδή έχει αναπαυτεί το πνεύμα του από όλους εσάς. 14 Γιατί, αν έχω καυχηθεί κάτι σ’ αυτόν για σας, δεν καταντροπιάστηκα, αλλά όπως όλα τα είπαμε σ’ εσάς με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας που έγινε μπροστά στον Τίτο ήταν αληθινή. 15 Και τα σπλάχνα του περισσότερο προς εσάς είναι στραμμένα, όταν θυμάται την υπακοή όλων σας, πώς τον δεχτήκατε με φόβο και τρόμο. 16 Χαίρομαι, γιατί σε καθετί έχω θαρρεύομαι σ’ εσάς.

Κεφάλαιον 8

Συνεισφορά για την εκκλησία της Ιερουσαλήμ

1 Γνωρίζουμε λοιπόν σ’ εσάς, αδελφοί, τη χάρη του Θεού που έχει δοθεί στις εκκλησίες της Μακεδονίας, 2 γιατί μέσα σε πολλή δοκιμασία θλίψης, η αφθονία της χαράς τους και η βαθιά φτώχεια τους ξεχείλισαν στον πλούτο της γενναιοδωρίας τους. 3 Γιατί μαρτυρώ ότι κατά τη δύναμή τους και μάλιστα παραπάνω από τη δύναμή τους, αυτοπροαίρετα, 4 με πολλές παρακλήσεις μάς ζητούσαν να δεχτούμε τη χάρη και τη συμμετοχή στη διακονία που είναι για τους αγίους. 5 Και όχι μόνο έκαναν καθώς ελπίσαμε, αλλά τους εαυτούς τους έδωσαν πρώτα στον Κύριο και σ’ εμάς με το θέλημα του Θεού, 6 ώστε εμείς παρακαλέσαμε τον Τίτο, καθώς έκανε την έναρξη προηγουμένως, έτσι και να επιτελέσει σ’ εσάς και τη χάρη αυτή της γενναιοδωρίας. 7 Αλλά όπως ακριβώς σε καθετί περισσεύετε, σε πίστη και σε λόγο και σε γνώση και σε κάθε ζήλο και στην αγάπη από εμάς για σας, να περισσεύετε και σ’ αυτήν τη χάρη της γενναιοδωρίας. 8 Δεν το λέω ως διαταγή, αλλά για να δοκιμάζω μέσω του ζήλου άλλων και τη γνησιότητα της δικής σας αγάπης. 9 Γιατί γνωρίζετε τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι για σας φτώχυνε, ενώ ήταν πλούσιος, ώστε εσείς να πλουτίσετε με τη φτώχεια εκείνου. 10 Και γνώμη δίνω σ’ αυτό το θέμα. Γιατί αυτό συμφέρει σ’ εσάς, οι οποίοι όχι μόνο στο να κάνετε, αλλά και στο να θέλετε, κάνατε από πριν την έναρξη, από πέρυσι. 11 Τώρα όμως επιτελέστε και την πράξη, ώστε καθώς ακριβώς υπήρξε η προθυμία στο να θέλετε, έτσι ας υπάρχει προθυμία και στο να επιτελέσετε τη συνεισφορά από αυτά που έχετε. 12 Γιατί αν η προθυμία προϋπάρχει, είναι ευπρόσδεκτη ανάλογα μ’ αυτό που έχει κανείς, όχι ανάλογα μ’ αυτό που δεν έχει. 13 Όχι βέβαια να είναι σε άλλους άνεση και σ’ εσάς θλίψη, αλλά με ισότητα: 14 στο σημερινό καιρό, το δικό σας περίσσευμα να δοθεί στο υστέρημα εκείνων, ώστε και το περίσσευμα εκείνων να γίνει συμπλήρωμα στο δικό σας υστέρημα, για να γίνει ισότητα 15 καθώς είναι γραμμένο: Αυτός που μάζεψε πολύ δεν πλεόνασε, και αυτός που μάζεψε λίγο δε στερήθηκε.

Ο Τίτος και οι σύντροφοί του

16 Ευχαριστώ όμως το Θεό που έδωσε την ίδια προθυμία για σας μέσα στην καρδιά του Τίτου, 17 γιατί αφενός δέχτηκε την παράκληση να έρθει προς εσάς, αφετέρου έχοντας μεγαλύτερη προθυμία αυτοπροαίρετος εξήλθε από εδώ προς εσάς. 18 Και στείλαμε μαζί του τον αδελφό του οποίου ο έπαινος για το έργο του ευαγγελίου ακούγεται διαμέσου όλων των εκκλησιών. 19 Και όχι μόνο αυτό, αλλά και χειροτονήθηκε συνοδοιπόρος μας από τις εκκλησίες μαζί με τη χάρη αυτή της συνεισφοράς που διακονείται από εμάς για τη δόξα του ίδιου του Κυρίου και για ένδειξη της προθυμίας μας. 20 Και αποφεύγουμε αυτό: μήπως κανείς μας κατηγορήσει στην αφθονία αυτή της συνεισφοράς σας που διακονείται από εμάς. 21 Γιατί προνοούμε τα καλά όχι μόνο μπροστά στον Κύριο, αλλά και μπροστά στους ανθρώπους. 22 Στείλαμε λοιπόν μαζί τους τον αδελφό μας, που δοκιμάσαμε σε πολλές περιστάσεις πολλές φορές ότι είναι πρόθυμος, και τώρα είναι πολύ προθυμότερος από την πολλή εμπιστοσύνη που έχει σ’ εσάς. 23 Είτε πρόκειται για τον Τίτο, αυτός είναι σύντροφός μου και συνεργάτης μου για την ωφέλειά σας· είτε πρόκειται για τους αδελφούς μας, αυτοί είναι απόστολοι των εκκλησιών, δόξα Χριστού. 24 Δείξτε, λοιπόν, σ’ αυτούς μπροστά στις εκκλησίες την ένδειξη της αγάπης σας και ότι είναι δικαιολογημένη η καύχησή μας για σας.

Κεφάλαιον 9

Η συνεισφορά για τους αγίους

1 Γιατί, βέβαια, σχετικά με τη διακονία της συνεισφοράς που είναι για τους αγίους περιττό μου είναι να σας γράφω. 2 Γιατί ξέρω την προθυμία σας για την οποία καυχιέμαι για σας στους Μακεδόνες, ότι η Αχαΐα έχει προετοιμαστεί από πέρυσι, και ο ζήλος σας ερέθισε τους περισσότερους. 3 Έστειλα λοιπόν τους αδελφούς, για να μην κενωθεί το καύχημά μας που έγινε για σας σχετικά με αυτό το θέμα, ώστε, καθώς έλεγα, να είστε προετοιμασμένοι, 4 μήπως, αν έρθουν μαζί μου Μακεδόνες και σας βρουν απροετοίμαστους, καταντροπιαστούμε εμείς, για να μη λέω εσείς, στην υπόθεση αυτή. 5 Θεώρησα, λοιπόν, αναγκαίο να παρακαλέσω τους αδελφούς να έρθουν σ’ εσάς πρωτύτερα και να προετοιμάσουν την ευεργεσία σας που έχετε προϋποσχεθεί, ώστε αυτή να είναι έτοιμη ως ευεργεσία και όχι ως πλεονεξία. 6 Και τούτο να ξέρετε: αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· και αυτός που σπέρνει άφθονα, άφθονα και θα θερίσει. 7 Καθένας ας δώσει καθώς έχει προτιμήσει στην καρδιά του, όχι από λύπη ή από ανάγκη· γιατί τον ιλαρό δότη αγαπά ο Θεός. 8 Και είναι δυνατός ο Θεός κάθε χάρη να την κάνει να περισσέψει σ’ εσάς, ώστε, πάντοτε έχοντας κάθε αυτάρκεια σε καθετί, να περισσεύετε σε κάθε έργο αγαθό, 9 καθώς είναι γραμμένο: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα. 10 Και εκείνος που χορηγεί άφθονα σπόρο στο σπορέα και άρτο για τροφή θα χορηγήσει και θα πληθύνει το σπόρο σας, και θα αυξήσει τους καρπούς της ελεημοσύνης σας, 11 ώστε να πλουτίζετε σε καθετί για να πράττετε κάθε είδους γενναιοδωρία, η οποία κατεργάζεται μέσα από εμάς ευχαριστία στο Θεό. 12 Γιατί η διακονία αυτής της δημόσιας υπηρεσίας όχι μόνο συμπληρώνει τα υστερήματα των αγίων, αλλά και περισσεύει με πολλές ευχαριστίες στο Θεό, 13 ώστε μέσω της δοκιμής αυτής της διακονίας να δοξάζουν το Θεό για την υποταγή που ομολογείτε στο ευαγγέλιο του Χριστού και για τη γενναιοδωρία της συμμετοχής σας στις ανάγκες που υπάρχουν σ’ αυτούς και σε όλους, 14 και στη δέησή τους που θα κάνουν για σας να σας ποθούν πολύ για την υπερβολική χάρη του Θεού που είναι πάνω σας. 15 Ευχαριστώ το Θεό για την ανεκδιήγητη δωρεά του.

Κεφάλαιον 10

Ο Παύλος υπερασπίζει την αποστολική εξουσία του

1Ο ίδιος, λοιπόν, εγώ ο Παύλος, σας παρακαλώ με την πραότητα και την επιείκεια του Χριστού, ο οποίος αφενός μπροστά σας είμαι ταπεινός μεταξύ σας, αφετέρου απών δείχνω θάρρος προς εσάς: 2 παρακαλώ, λοιπόν, όταν θα είμαι παρών, να μη δείξω θάρρος, με την πεποίθηση που σκέφτομαι να τολμήσω, σε μερικούς που νομίζουν πως εμείς περπατούμε κατά σάρκα. 3 Γιατί, ενώ περπατούμε με τη σάρκα, δε στρατευόμαστε κατά σάρκα, 4 επειδή τα όπλα της εκστρατείας μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με το Θεό προς καθαίρεση οχυρωμάτων, και γκρεμίζουμε λογισμούς 5 και κάθε ύψωμα που υψώνεται με αλαζονεία κατά της γνώσης του Θεού, και αιχμαλωτίζουμε κάθε διανόημα στην υπακοή του Χριστού, 6 και είμαστε έτοιμοι να τιμωρήσουμε κάθε παρακοή, όταν γίνει πλήρης η υπακοή σας. 7 Επιφανειακά βλέπετε τα πράγματα. Αν κάποιος έχει πεποίθηση στον εαυτό του πως είναι του Χριστού, αυτό ας αναλογιστεί πάλι από μόνος του: ότι καθώς αυτός είναι του Χριστού, έτσι κι εμείς. 8 Και γιατί, αν καυχηθώ κάτι περισσότερο για την εξουσία μας που μας έδωσε ο Κύριος για οικοδομή και όχι για καταστροφή σας, δε θα ντροπιαστώ. 9 Να μη φανώ σαν να σας εκφοβίζω με τις επιστολές. 10 Γιατί: «Αφενός οι επιστολές», λένε, «είναι βαριές και ισχυρές, αφετέρου η παρουσία του σώματός του είναι ασθενική και ο λόγος του εξουθενωμένος». 11 Τούτο να λογίζεται αυτός που το λέει: όποιοι είμαστε στα λόγια με τις επιστολές απόντες, τέτοιοι θα είμαστε και παρόντες με τα έργα. 12 Γιατί δεν τολμούμε να συγκαταριθμήσουμε ή να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με μερικούς που συνιστούν τους εαυτούς τους. Αλλά αυτοί δεν έχουν σύνεση, όταν με τους εαυτούς τους μετρούν τους εαυτούς τους και όταν συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους εαυτούς τους. 13 Εμείς όμως δε θα καυχηθούμε πέρα από τα μέτρα των ορίων μας, αλλά θα καυχηθούμε σύμφωνα με το μέτρο του κανόνα στην περιοχή που μας μοίρασε το μέτρο ο Θεός, δηλαδή να φτάσουμε μέχρι και σ’ εσάς. 14 Γιατί δεν υπερεκτείνουμε τους εαυτούς μας σαν να μην έχουμε φτάσει σ’ εσάς, επειδή πράγματι φτάσαμε μέχρι και σ’ εσάς με το ευαγγέλιο του Χριστού. 15 Δεν καυχιόμαστε σε ξένους κόπους πέρα από τα μέτρα των ορίων μας, αλλά έχουμε την ελπίδα, καθώς αυξάνεται η πίστη σας, να μεγαλυνθούμε περίσσια μεταξύ σας σύμφωνα με το μέτρο του κανόνα μας, 16 ώστε να ευαγγελίσουμε πέρα από εσάς· όχι να καυχιόμαστε στα έτοιμα μέσα σε ξένο μέτρο κανόνα άλλου. 17 Αλλά αυτός που καυχιέται, στον Κύριο ας καυχιέται. 18 Γιατί δεν είναι δόκιμος εκείνος που συνιστά τον εαυτό του, αλλά αυτός που ο Κύριος τον συνιστά.

Κεφάλαιον 11

Ο Παύλος και οι ψευδαπόστολοι

1 Είθε να μου ανεχόσασταν κάποια μικρή αφροσύνη. Αλλά και ήδη με ανέχεστε. 2 Γιατί σας ζηλεύω με ζηλοτυπία Θεού, επειδή σας αρραβώνιασα με έναν άντρα, για να σας παρουσιάσω σαν αγνή παρθένα στο Χριστό. 3 Φοβάμαι όμως μήπως, όπως ο όφης εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του, έτσι φθαρούν τα διανοήματά σας από την απλότητα και την αγνότητα που είναι στο Χριστό. 4 Γιατί, βέβαια, αν κάποιος έρχεται και κηρύττει άλλον Ιησού που δεν κηρύξαμε ή λαβαίνετε άλλο πνεύμα που δε λάβατε, ή άλλο ευαγγέλιο που δε δεχτήκατε, τον ανέχεστε καλά. 5 Νομίζω, βεβαίως, ότι σε τίποτα δεν έχω υστερήσει από τους πρώτιστους αποστόλους. 6 Αν και είμαι λοιπόν απαίδευτος στο λόγο, όμως δεν είμαι στη γνώση, αλλά σε καθετί φανερώσαμε σ’ εσάς ότι έτσι είμαστε σε όλα τα πράγματα. 7 Ή αμαρτία έκανα, ταπεινώνοντας τον εαυτό μου, για να υψωθείτε εσείς, επειδή σάς ευαγγέλισα δωρεάν το ευαγγέλιο του Θεού; 8 Άλλες εκκλησίες σύλησα και έλαβα προμήθεια για τη δική σας διακονία, 9 και όταν ήμουν παρών κοντά σας και στερήθηκα, δεν επιβάρυνα κανέναν. Γιατί το υστέρημά μου το αναπλήρωσαν οι αδελφοί που ήρθαν από τη Μακεδονία, και σε καθετί τήρησα τον εαυτό μου χωρίς να σας γίνω βάρος και θα τον τηρήσω. 10 Υπάρχει αλήθεια Χριστού μέσα μου, όταν λέω ότι η καύχηση αυτή δε θα μου αποκλειστεί στα μέρη της Αχαΐας. 11 Γιατί; Επειδή δε σας αγαπώ; Ο Θεός ξέρει πόσο σας αγαπώ. 12 Αλλά αυτό που κάνω και θα συνεχίσω να κάνω, το κάνω για να κόψω εντελώς την αφορμή σ’ εκείνους που θέλουν αφορμή να εξισωθούν μ’ εμάς, για να βρεθούν ότι είναι καθώς κι εμείς σ’ αυτό που καυχιούνται. 13 Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι, που μετασχηματίζονται σε αποστόλους Χριστού. 14 Και αυτό δεν είναι θαύμα· γιατί ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός. 15 Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα, αν και οι διάκονοί του μετασχηματίζονται σαν να ε?ναι διάκονοι δικαιοσύνης· των οποίων το τέλος θα είναι κατά τα έργα τους.

Σύγκριση και ταλαιπωρίες του Παύλου

16 Πάλι λέω, κανείς ας μη νομίσει πως είμαι άφρονας· ειδεμή, βέβαια, ακόμη και αν είμαι, ως άφρονα δεχτείτε με, για να καυχηθώ κι εγώ λίγο σε κάτι. 17 Αυτό που μιλώ δεν το μιλώ κατά την οδηγία του Κυρίου, αλλά σαν να μιλώ με αφροσύνη σ’ αυτήν την υπόθεση της καύχησης. 18 Επειδή πολλοί καυχιούνται κατά σάρκα, κι εγώ θα καυχηθώ. 19 Γιατί ευχάριστα ανέχεστε τους άφρονες, παρόλο που είστε φρόνιμοι. 20 Γιατί ανέχεστε αν κάποιος σας καταδουλώνει, αν κάποιος σας κατατρώει, αν κάποιος σας παγιδεύει, αν κάποιος έχει έπαρση, αν κάποιος σας δέρνει στο πρόσωπο. 21 Με ατίμωσή μας το λέω, σαν εμείς να υπήρξαμε αδύναμοι. Αλλά σε ό,τι τολμά κανείς να καυχηθεί – με αφροσύνη το λέω – τολμώ κι εγώ. 22 Εβραίοι είναι; Κι εγώ. Ισραηλίτες είναι; Κι εγώ. Σπέρμα του Αβραάμ είναι; Κι εγώ. 23 Διάκονοι Χριστού είναι; Παραφρονώντας μιλώ, υπέρμετρα εγώ: σε κόπους περισσότερο, σε φυλακές περισσότερο, σε χτυπήματα υπερβολικά περισσότερο, σε θανάτους πολλές φορές. 24 Από τους Ιουδαίους έλαβα πέντε φορές σαράντα παρά μία μαστιγώσεις, 25 τρεις φορές ραβδίστηκα, μια φορά λιθοβολήθηκα, τρεις φορές ναυάγησα, ένα ημερονύκτιο έχω κάνει στο βυθό. 26 Σε οδοιπορίες πολλές φορές, σε κινδύνους ποταμών, σε κινδύνους ληστών, σε κινδύνους από το γένος μου, σε κινδύνους από τους εθνικούς, σε κινδύνους στην πόλη, σε κινδύνους στην ερημιά, σε κινδύνους στη θάλασσα, σε κινδύνους μεταξύ ψευδάδελφων, 27 με κόπο και με μόχθο, με αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα, με νηστείες πολλές φορές, με ψύχος και γυμνότητα. 28 Εκτός των άλλων, η επιστασία μου η καθημερινή, η μέριμνα για όλες τις εκκλησίες. 29 Ποιος ασθενεί και δεν ασθενώ; Ποιος σκανδαλίζεται και εγώ δεν καίομαι; 30 Αν πρέπει να καυχιέμαι, θα καυχηθώ για τα πράγματα που δείχνουν την αδυναμία μου. 31 Ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου Ιησού, που είναι ευλογητός στους αιώνες, ξέρει ότι δεν ψεύδομαι. 32 Στη Δαμασκό, ο εθνάρχης του βασιλιά Αρέτα φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, για να με πιάσει, 33 και διαμέσου μιας θυρίδας μέσα σε δίχτυ με κατέβασαν διαμέσου του τείχους και ξέφυγα από τα χέρια του.

Κεφάλαιον 12

Οράματα και αποκαλύψεις

1 Πρέπει να καυχιέμαι· δε με συμφέρει βέβαια, θα έρθω όμως σε οπτασίες και αποκαλύψεις του Κυρίου. 2 Ξέρω έναν άνθρωπο στο Χριστό πριν από δεκατέσσερα χρόνια – είτε μέσα στο σώμα, δεν ξέρω, είτε εκτός του σώματος δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει – που αρπάχτηκε τέτοιος άνθρωπος ως τον τρίτο ουρανό. 3 Και ξέρω ότι τέτοιος άνθρωπος – είτε μέσα στο σώμα είτε χωρίς το σώμα δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει – 4 αρπάχτηκε στον παράδεισο και άκουσε ανεκλάλητα λόγια που δεν είναι δυνατό σε άνθρωπο να τα μιλήσει. 5 Για τέτοιο άνθρωπο θα καυχηθώ, αλλά για τον εαυτό μου δε θα καυχηθώ παρά μόνο για τις αδυναμίες μου. 6 Γιατί αν θελήσω να καυχηθώ, δε θα είμαι άφρονας, γιατί θα πω την αλήθεια. Αλλά το αποφεύγω, μήπως κάποιος λογιστεί για μένα κάτι παραπάνω από ό,τι με βλέπει ή ακούει κάτι από εμένα, 7 και εξαιτίας της υπερβολής των αποκαλύψεων. Γι’ αυτό, για να μην υπερυψώνομαι, μου δόθηκε αγκάθι στη σάρκα, άγγελος του Σατανά, για να με χαστουκίζει, ώστε να μην υπερυψώνομαι. 8 Γι’ αυτό, τρεις φορές τον Κύριο τον παρακάλεσα, να απομακρυνθεί από εμένα. 9 Και μου έχει πει: «Σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμη μέσα σε αδυναμία τελειοποιείται». Πολύ ευχαρίστως, λοιπόν, μάλλον θα καυχιέμαι στις αδυναμίες μου, ώστε να κατασκηνώσει πάνω μου η δύναμη του Χριστού. 10 Γι’ αυτό ευαρεστούμαι σε αδυναμίες, σε βρισιές, σε ανάγκες, σε διωγμούς και σε στενοχώριες υπέρ του Χριστού. Γιατί όταν είμαι αδύναμος, τότε είμαι δυνατός.

Η φροντίδα του Παύλου για τους Κορινθίους

11 Έχω γίνει άφρονας· εσείς με αναγκάσατε. Γιατί εγώ έπρεπε από εσάς να συστήνομαι· επειδή σε τίποτα δεν υστέρησα από τους πρώτιστους αποστόλους, αν και τίποτα δεν είμαι. 12 Πράγματι, τα θαυματουργικά σημεία του αποστόλου πραγματοποιήθηκαν μεταξύ σας με όλη την υπομονή, με σημεία και τέρατα και θαυματουργικές δυνάμεις. 13 Γιατί ποιο είναι αυτό στο οποίο γίνατε κατώτεροι περισσότερο από τις υπόλοιπες εκκλησίες παρά μόνο στο ότι ο ίδιος εγώ δε σας καταβάρυνα; Συγχωρέστε μου την αδικία αυτή! 14 Ιδού, αυτήν την τρίτη φορά είμαι έτοιμος να έρθω προς εσάς και δε θα σας καταβαρύνω. Γιατί δε ζητώ τα δικά σας πράγματα, αλλά εσάς. Γιατί δεν οφείλουν τα τέκνα να θησαυρίζουν για τους γονείς, αλλά οι γονείς για τα τέκνα. 15 Εγώ μάλιστα πολύ ευχαρίστως θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ ολοκληρωτικά υπέρ των ψυχών σας. Αν περισσότερο συμβαίνει να σας αγαπώ, λιγότερο αγαπιέμαι; 16 Έστω, όμως, εγώ δε σας καταβάρυνα· αλλά επειδή είμαι πανούργος, σας έπιασα με δόλο. 17 Μήπως με κάποιον από αυτούς που έχω αποστείλει προς εσάς, μέσω αυτού σας εκμεταλλεύτηκα; 18 Παρακάλεσα τον Τίτο, και απέστειλα μαζί του τον αδελφό. Μήπως σε κάτι σας εκμεταλλεύτηκε ο Τίτος; Δεν περπατήσαμε στο ίδιο πνεύμα; Δεν περπατήσαμε στα ίδια ίχνη; 19 Από καιρό νομίζετε ότι σ’ εσάς απολογούμαστε. Απέναντι στο Θεό ενωμένοι με το Χριστό μιλάμε. Και τα πάντα, αγαπητοί, γίνονται για τη δική σας οικοδομή. 20 Γιατί φοβούμαι μήπως, όταν έρθω, δε σας βρω τέτοιους που θέλω κι εγώ βρεθώ από εσάς τέτοιος που δε θέλετε. Μήπως υπάρχουν έριδα, ζήλια, θυμοί, φατριασμοί, καταλαλιές, ψιθυρισμοί με διαβολές, φουσκώματα από υπερηφάνεια, ακαταστασίες. 21 Μήπως, όταν έρθω πάλι, με ταπεινώσει ο Θεός μου μπροστά σας και πενθήσω πολλούς από αυτούς που έχουν αμαρτήσει προηγουμένως, και δε μετάνιωσαν για την ακαθαρσία και την πορνεία και την ασέλγεια που έπραξαν.

Κεφάλαιον 13

Τελικές προειδοποιήσεις και χαιρετισμοί

1 Αυτήν την τρίτη φορά έρχομαι προς εσάς. Πάνω στη μαρτυρία του στόματος δύο μαρτύρων και τριών θα σταθεί κάθε λόγος. 2 Έχω προείπει και προλέγω, όπως όταν ήμουν παρών τη δεύτερη φορά και απών τώρα, σ’ αυτούς που έχουν αμαρτήσει προηγουμένως και σ’ όλους τους λοιπούς ότι, αν έρθω πάλι, δε θα σας λυπηθώ, 3 επειδή δοκιμή ζητάτε του Χριστού που μιλά μέσα από εμένα, ο οποίος σ’ εσάς δεν είναι αδύνατος, αλλά είναι δυνατός μεταξύ σας. 4 Και πράγματι, σταυρώθηκε με αδυναμία, αλλά ζει με δύναμη Θεού. Γιατί κι εμείς είμαστε αδύνατοι καθώς είμαστε ενωμένοι με αυτόν, αλλά θα ζήσουμε μαζί του από τη δύναμη του Θεού όταν θα έρθουμε σ’ εσάς. 5 Τους εαυτούς σας να εξετάζετε αν είστε στην πίστη, τους εαυτούς σας να δοκιμάζετε· ή δε γνωρίζετε καλά τους εαυτούς σας, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μέσα σας; Εκτός αν είστε αδόκιμοι. 6 Ελπίζω όμως ότι θα γνωρίσετε ότι εμείς δεν είμαστε αδόκιμοι. 7 Ευχόμαστε επίσης προς το Θεό εσείς να μην κάνετε κανένα κακό, όχι για να φανούμε εμείς δόκιμοι, αλλά για να κάνετε εσείς το καλό, κι εμείς ας είμαστε σαν αδόκιμοι. 8 Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι κατά της αλήθειας, αλλά υπέρ της αλήθειας. 9 Χαιρόμαστε, πράγματι, όταν εμείς είμαστε αδύνατοι, εσείς όμως είστε δυνατοί. Αυτό και ευχόμαστε: τη δική σας κατάρτιση. 10 Γι’ αυτό αυτά τα γράφω απών, ώστε παρών να μη χρησιμοποιήσω απότομο τρόπο κατά την εξουσία που ο Κύριος μού έδωσε για οικοδομή και όχι για καταστροφή. 11 Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεστε, να παρηγοριέστε, το ίδιο να φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θα είναι μαζί σας. 12 Χαιρετήστε ο ένας τον άλλο με άγιο φίλημα. 13 Σας χαιρετούν όλοι οι άγιοι. 14 Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ας είναι μαζί με όλους σας.