Текст книги "Новые письма темных людей (СИ)"

Автор книги: Марат Нигматулин

сообщить о нарушении

Текущая страница: 3 (всего у книги 10 страниц)

Me tabescerui ex angoris,

Tollero germinis et ramis,

Sicut populus vel myrtus;

Me bibit lignosus spiritus!

Quat hac triste confiteri, me nuper verum bibit spiritus et potiam multium tertiam dies sine finis (sed non est erat spiritus lignosus), quod me scire, qui totum illum possunt me laudant parve et brevitas. Me valde infirmum, et totum celeriter, verisimiliter, morte; vos erat meus bonissimus magister, et vos singularum auxilum me et suppetiam, et vos decet subvenum me nunc, quando omnes viri et immo canis me odium et parvipendentiam me. Nunc me proficiscior ex Moscoviae in Germaniae, ad aquam mineralis medicosum, quod me decet sanitas meus corrigero post omnes dolores, quo faceritas cum me nuper. Cum haec epistolae me mittere ad vos carminae Grecum, qui me scribum hodie in prandium temporem.

Valete et servaro sibi!

Scribum ex аеroportis Nepotum.

Μου η λαχτάρα.

Εγώ πάλι εμμονή με φοβερή λαχταρά,

Όχι στη ζωή μου, ούτε ανάπαυση, ούτε χαρά.

Να αντέξει κάθε μέρα προσβολές μου είναι δυσκολό

Από τους ανθρώπους, το πνεύμα άθλια και σκοτεινό μυαλό.

Αδαείς και ανόητοι οι εκπαιδευτικοί τη χώρα λυμαινονταί,

Ούτε ένα σχολείο απαλλαγμένο από αυτά δεν έχει μειναί.

Ποιος χρειάζεται τώρα οι γνωςείς αυτές?

Πολλούς, αλλά δεν τους εκπαιδευτικούς ολές.

Ψυχολόγος μας για την ψυχή τίποτα δεν ξέρει,

Των γραμματικών δεν ξέρει, πού να κόμματα θέσει.

Ότι και να πω, αν τσακώνονται άσεμνο συγγραφείς

Πίνουν κρασί πολύ και συνθέτουν το διαφορετικό ανοησίες.

Δεν διδάσκουν τώρα οι εκπαιδευτικοί ήθη και έθιμα τα παιδιά,

Αλλά οι ίδιοι βυθισμένη στην απαίσιο και αηδιαστικό αμαρτιά.

Με περιφρόνηση λένε για τους εκπαιδευτικούς καλύτεροι ανθρωποί,

Αλλά το μάθημα αυτό στον εαυτό σας εκλέγουν συνήθως ανοητοί.

Ανόητα ιδεαλιστές και κάποιοι ηθικολογοί

Πολύ ενδιαφέρον, όπως και οι πλουσιοί.

Epistolae Dmitrium Monedulum ad Georgius Eucharistus.

Salvete!

Vos sunt amicus meus bonum,

Et amator grandi dulcis cibum,

Te meus sunt lux in tenebris regnum,

Et frater amoritas in meus lectum!

Me salutant te, amicus meus, qui nunc me habeo profectus grandiosus et innumerabilis honoritas, quo cecidi ad caput meus, quod nix pruinis! Tamen philosophius ex Pharisiam, de quam me videtur scribunt nuperior, venirio ad nos et dare ad me valde nummate pecuniam ex aerarium Universitetae Sorbonnae, et est summae totum valde, qui me nunc emero sibi novum autovehiculum et etiam tam esse etiam valde pecuniam; vos decet laudant de me, quo vestrum Magister nunc et imperum ex inopiam totalis; retro me possunt comedere jecuri ficatum vel, quod nominatio ille gallicas, – foie gras, – totum duo dies septimae, sed nunc me manducare istud ad omnes vesperis meus.

Haec gallicos stultus vir audium me cum disponerum auris, et rare intermissum me quat clamoravit: «Ah, est totum divinae, est totum bene, qui me audiaturant vos aeternum, quoniam vos sunt Philosophus «ex Deus», et nullum et omnino mundi comparis et egalitatis Vos; continuaro quaeso!». Postquam istud franciscas visitarum cum me omnes bonum locis in Moskvae; quod tam, Universitetae Moscoviensis, Cremlinum, meus domus civis et omnes meam praedii circae Moskvae, et quando illum dare in manus meus pecuniam pharrisiensis, nos cucurri ex haec horae in Galliae aeroplanis primum classae cum vinum album et ludis, et decet me dixit, quo non simpliciter nominatur haec vinum «Campaniensis», enim ille valde collocaro cordis virorum ad colloquis companiam sodalis et multium alimodum oblectamentis.

Post tam nos assidero ad terrae gallicis, nos in hospitium vehior in luxuriam currus, qui habeo nomine generosum – Mebacchus, et illum suam nomine congruentiam, utpote apparatum firmum frigidarium cum meliorum vinum album et rossum. Nos veniriam in nostrum ξενοδοχείο, nos celeriter et libenter lubens ebrius fio «in frivolum», quat loquitor in nostra Patria; Ernestus Hemingus in suam fabulae «Et scandero sol» vel, quid in nostrum translavit illum nominavit – «Festum», loquibatur, qui «nunc prandium ad paris expeditis totum; emeraro nunc et XXX lagenas vinum campaniensis». Nunc me decet aberraro parte et dixit, quo istud scriptor sunt genius, quod probarum, qui est exanimis et multum bones exemplum, qui optimus vir obligatum bibunt vinum, cerevisiam, cognactis, vischium et potiam alios, et totum haec possunt stare amcis aeternum ad viri honorabiless. Sed redirum ad nostrum agnis pharrisians; postquam nos bibit III lagunculam cum alimodum potiam spiritum et fortissimo valde, nos auderum ambularum in unae refectoriae luxuriam enim nos erat valde esurire et non habeo aliquandum patientiam super; nos itum trans Hortus Luxemburgus, et non spectare nos ad noctis tenebrosum et pullus, sed videre nos totum caelum purus. Ireo nos ad viam tenebris, et totum φως ex laternas lucerum ad nos; gravis labor et opus – cessum ad loci verum – quando te ebrius valde, sed me possunt facere haec, et in hac consistiti sunt mea honoria.

Sed nunc me non habeo possibiliatis aliquandum ad descriptum vos meum dulce vita in Galliae, sed vos possunt credo me, qui me vivere nunc in amoritas carnis et peccatorium; sed vos unum ex nostrum magistris, et vos, quod et alios, scire, quo bonum vir, se eam delictis non multo saepe, castimoniam rare (omnes nos scire, quo inedia multum, si spiritus erosiam et abireo totum ex corpus nostrum, et stare maeste in coram animas nostrum; ergo nos decet castimoniam rare et valde in cerebellum nostrum, sed non in venter), et se eam habeo pollentis religionis cum multibus sectatoris, sacerdores, ecclesiam et latifundiam, tam eam utique vindictam animae sua! Et Jesus bibit vinum raro, et illum comedere et manducare, et temptatum vel temptaro Callidis Dominus; ergo me sicut Jesus sunt, et vos decet scire, qui omnino hominem non αλλοδάπο me (et ad vos tamen)! Se dixit brevi, quod modernis amore brevitas, qui loqui Sanctum Sergeus Laudantus, me vivere in Pharrisiam quod in bursam Christum; se vos tamen vivere quod me, vos decedero ad tessellatum marmoreus propter exspectare et suspectum, – sicut me exsacrabilitas, obscienitas, adoraminatum et contemptum vel condignum, – quod vos esse licenter.

Valete!

Datum ex Pharrisiae.

Epistolae Igorius Sagittarius ad Constantinis Semenis.

Salvate, amicus meus bonum et carissime, qui sunt unum ex multum!

Nunc me scire ex meus melior amicus Dmitrius Trabus, qui vos nunc sunt multo triste ergo alimodum pervincere vestrum dolores; vos decet scire, quo illum captivare totum propere. Me scire ex rumores mundialis societatis, quo vos nunc infirmum valde et multibus, et omnes ex haec sacrum pilules, tabulettes et alios praeparatis, quat vos mercari ex Sinarum Respublicae Popularis, ex simpliciter Sinarum Respublicae vel in vulgaris – Taivaniam, et plusquam ex alios terram orientis. Me audit ex dignas et honoritas virorum, aliqui certi ex quam sunt castransis Donbassum et «militibus silvanis», quat in carminae sonare; haec vires benitas loqui, qui vos mutatum et metamorphosum in narcomanus, qui sede nunc ad geroinum, cocainum, et alios medicamentis.

Sed vos scire, quo me non sunt stultus, et me non credo in aliquandum famam sine inspectionis firmum; me certe sciro, qui vos contererum illegitimae vecturis aliquando medicamentis, qui in Rossicum terre interdictum totum vel partis, – me bene memore, quod me auxiliam vos cum transvehectum sit mercis trans finis Donbassum et Rossicum. Nunc me decet facere unae receptus et loquar duo verbis de tam, quat agor nostrum negotiam in Novaerossica, et ut hoc bella luitiam et pretiam, ex qualis aerarium, ex quid et, – qui ingentis maxime, – ex cuius pecuniam, ex cuius crumenam. Omnes ex sic nominatum magistris nostris, – et etiam ille baceolus et scurra Eucharistus, qui me «glorificare» singularum, – ille sunt totum stultae, quo non intellegero, quid vituperarum me in naturae; aliqua opusculum in illa maledicta et sacra diurna me tam σκανδαλόζω, quid me non scire, hoc meus oculis occultaro, – tamen istam dissertationis me laedero et nunquam laudaro; sed istud erat discessus lyricorum. Igitur, omnes ex nostrum magistris scire et intellegerum, quo bellae in Donbassum non esset sine maxime valde pecuniam, sine massae montis agnum et aurum, sine auxilium ex dives homines, et sine aliquam factoris, sed non esse in omnes Rossicum Mundi, quat nos struexi hoc et nunc (et in alium mundi tam) aliquam vires dives et abundantis, quid volui adjumenti haec bellum supervacanae et cruentae, et hac pulsum nos ad radicis et extremum videndum. Sed quid, quare me narrare vestrum omnes est; vos scire, quo armatis non potentum vivere et militare proeliis sine ναρκότικαις alimodum: omnes miles nostrum sunt narcomanis et latrunculis, quo non habeo aliquando honoriae vel misericordiae, et me non dixit de aliquam honestatis; nos adhiberui illum suam et venderum in Rossica. Videlicet, aliquam vires stultae et sensibilis, qui sunt mollis intelligentes docti, quae plorare et lacrimare super homicidiam, infanticidiam et aliquae cidiam, quat habeo loci in Donbassum, sed istud thermophilum tepidariam hebrae; quod dicit nuper meus servus domi: «illum sunt mitis, et nos – militis!». Est vires est «caro ballistis», quod dicit Poeta Angelicus; hac miles et praefectis – sicut pecus, quid decet morte enim nostrum voluntas; non esse malum in hac non sunt – totum lex naturae durant, sed justitiam.

Igitur, me nunc nuper visitare Argentoratum, quod gallicas nominatum Strassburgum, et in unae refectoriae luxuriam abireo cum meus amicus novum – vos non scire eam, enim illum est repraesentantis Commissiae Europiam, et me alerui eam et multibus illum ineptiam complereo, et dare ad eam pecuniam et praediam, et terram, et autovehiculis etc., enim istud benitas amator me et agnum purum vel limpidum. Hac officialis possunt auxiliam me in meus negotiam politicae, in quid me et adireo in hoc civis IV (sic!) mensis retro; in fluctum haec temporem me non adimplerum nunquam ex meus operam initialis et primii, sed instituerui plusquam novae capite cruciatus et non me videre finis istum dolores: omnes dies me surrigere ex mea camae, qui in meus numerum cauponiam, in VI horae et ireo in Commissiam, et totum in X horis vesperis me finis laborare in haec institutis horribilis. Quando me totum venirio in istud civis cum malum auris, – Pecuniosus et Peccatorius, – me fideles, qui me possunt decicidi omnes meus problematis cum pecuniam tam maximum, et me sordidarum haec numismatis in sinistrum et in dextrum, et non consummare vel calculare illum, et non ad pretiam spectare, et omnes membris ex Eurocommissiae applauderare me, et loqui in couloires, quod haec francis nominatum: «Quat hac melior et bene in suam largitatis vir? Se in Donbassum esse tamen dives virorum, ergo nos decet auxiliam illum!». Sed nunc valdium parte de pecuniam meus finalis, et me deberum comminuerui meus expensis, enim me impendi IV menses XL millionis (40 000 000) euros, et nunc me habeo tantum IX! Sed quando me praecisum fluminis aureis, tam omnes curtisani ex me aversarior, et nunc me non scire, qui me facere. Non simpliciter Huttenus nominatum haec civis hac «Civis Aureus», et scribo in unum  dialogos: «Istud civis steti vicine duam flumenis magnum – Rhenum et Illum, et omnes divities ex omna Alemannia hic confluero, et multum agnum et aurum in aerarium Fuggerum essent, et etiam valde in ecclesiam, ad sacerdores et cleris aliquandum, ad officiales imperialis in cistam compingerunt.». Percursum plusquam 500 annorem, et nunc omnes in haec civis tale quod erat retro, et nunquam serio non mutantur, et quod et V saeculis retro multitudo virorum ex omnes marginis Europae et mundi advenirio hic cum dense congestum pretiam chartis, syngraphis et alimodum documentis aestimabilis, et reddidi illum in manus haec incontinentiam virorum ex Commissiae!

Sed me aberrare ex themis nostrae! Et in haec caupona, in quid me inireo cum amicus meus, nos cum curtisanis et curiales loquitas de aliquam levissimis momentis res (et haec parasitis innumerabilis comederui tamen dulce super meus sumptu, et verum manducare ex meus marsupium), et repente unus officialis ex Commissiae dixit me: «Vestrum melior amicus, nomine qui est Constantin Semenis, et quod nos scire, si illum in Americae studiosam in Universitetae Novae-Yorkensis, et hac sicut effigei Anatolius Navalnis, et tamen amicus vestrum nunc totum bibonis facerendo, et bibit omnes dies spiritus firmum et undare dolorem spiritus, et abutior medicamentis malum. Veniam ex vestrum manus impetrare, sed me non possunt narrare de omnis eventis in vita mea in hac epistolae, et me oblatum vos congressui in Baden, enim me audium, qui vos volui in haec loci Germaniae conquiescerum. Post tres dies me potentis vadero in Baden, et me credo, qui vos mos laudare videro amicus vestrum bonis et veteris.

Valete!

Scribum in aedificium Eurocommissiam XX minutes ante satus colloquium serialis (quid numerus haec – me non memore) de causae Novaerossicum. Quando hac omnes finirior...

Epistolae Alexandrum Panchin ad Alexander Maluspectarius.

Salvate, magister meus patiens et misercordiam!

Afflictum me nunc amplecti,

Me satus bibit denaturatum,

Et tam tempore ex mens degredi,

Et sic spiritus lumen accessum...

Non simplex me posui haec terzerimis vestrum in preambulae epistolae meum, sed totum enim me amor vos, et scire, qui vestra poetica divines et melior, sicut cerevisia diluta in die calidus, et ergo me declinare ante vos, et volunt sanitas ad vos et vitae longior, – C annores minimum. Omnes nos cogitatio in publicae, quo vos in poeticae meliorandi valde, quid Dante, quod volumenum illum «Comederiam Divinas» XX annos scribi, sed vos possunt compilarum tanquam carminae, qui facero haec provincialis vicanus, et etiam benitas, quid illum; et me nunc suspectum, quo in hoc truculenta Italia potentis nascirum tamen μεγάλης poeta, si nos scire, quo in istud vicum non vivere aliquando vires genialis, et haec λογίζω sunt, et nos decet auditur novaechronologicas, ergo illum dixit verum rem frequenter, sed rarum et illum facerio erratis. Me bene scire Latinae, et experirtum legere poeta haec in originalis, et potentum fero damnatio finalis, quo eam vir ignotus, et non habeo beati dicendi latinis, sed scribere in Latinae tamen sic barbaricae, qui me totum cum multo intentionis possunt intellego illum scriberandi. Sed haec meus «mentes vociferari».

Vos non decet cogitato, quo me scriberum totum me nunc in causae malum incidero, sed hac verum: nunc meus inimicis, – omnes istud stultis ex vulgus sordidum et indoctoris et illum ductoris venarum me vicissim! Vos non decet misercordiam suos discipulus improbum, et nunc etiam tam magister corruptum, vos possunt conviciari me et non verborum, sed verberum me percussi et contumeliam, – quoniam me meritarior haec! Nuper me scribo in nassis socialiam «Intactio» de haec bufones, quod effigiam canis et cattis vel aliquando bestiam maleficium et maleficarum, quae nos in honoris et gloris scientiae nos sollicitudum exterminatium omnes totum ex hac mundi, quid nunquam non vivunt, – de philosophos malum. Nunc vos probabiliter dixi sup nasis vestrum mussitatum: «Quod haec stultus puer adultus scribero me? Quoniam me potentis auxiliam illum? Ah, Panchin stultae et vaniatis, stare te geneticos doctoris, sed in animae tua sistiti sunt puer causarium...». Vos, nimirum, possunt dicit sic, qui vos superior me in tituli vestrum, – vos sunt professor dignas et onomae, et me tantum senius collaboratis scientiam, et vos in bonum iure me scandaloze, et me non decet contumeliam, sed me etiam potest loqui secundum verbis in defensium meum, quoniam legis postulavit, qui necnon – etiam maniacalis Silvanis Bitcerum – non potest essent capior suam maximum libertatis – loquibantur libertas, et non omnes.

Nuper me adipisci unum donum luxuriam et litterum glicos (γλύκος) ex Illum Sophiam (Σόφιαις) Alexander Curvaturus, qui nunc currum in Pharrisiae ad «Magnum Magister Omnibus Magistris», ut in francogallicas haec Homo dicentur, et meus Magister etiam, – ad Allenus Benuas, et quando illum scribere epistolae ille ad me, si credidi datum sup textum et textum hoc etiam, eam erat in Germanicae Hessenis provinciam et exspectare transgressum pyroscaphis trans Moenus iam tres dies in autovehiculi eius, et totum gelascero et ergo succumbero. Eus nunc vivere multo malum et volens suam status levare parte, et ergo vehiorum in Pharrisiae, «hoc alma mater omnes universitates»; illum mittum ad me corporis sicae, quod eam emero ex unum immigrantis ex Siriam, qui erat bellatoris de Islamicae Regnum, sed nunc haec vir honestus sunt invaliditas, et vivere pacificum et languidum vitae emeritibus teutonicae.

Igitur, me credo, quo vos possunt defendi me ex haec monstram-philosophos. Vos decet scire, qui me maledictam totum malum philosophos, quod Gegelis, Cantus, Marxus et alios, sed venditum benitas philosophos, qui est Vos, – magister meus, Popperus, Rasselus et Savelovus-biologos, quid nunc est meliorissimus philosophos ex rossicus (sed totum post Vos), et me erat bonum miles in pugna, et vos scire, quo vestrum unaenominis Nicolaus Informositas-poeta scribo in suam «Elegiae»:

Non omnes miles in pugnae damnum

facere hostis, sed omnes vehi in pugnum!

Nuper unus meus studentis in oecum lectionis tradidi me capitulum bufonis cum scriptae sic: «Rex omnibus stultis, qui possunt ex unae stultae educere mille!». Postquam haec indoctum et insolentis puer adultus evolvi unae carminae Maratum Nigmatulinum, qui me mitto ad vos tamen, ut vos potestis intellego et perscrutarum in problematis meam, et nimirum misercordiam vestrum matematicos, quod greci nominatum suam discipulis. Omnes studentis ex Universitetae Moscoviae me odiam, et etiam copelas – in greci, vel virginis – in latinae, destinaro me et pellero trans suam malitiam ad peccatum malaciam.

Haec tamen carminae, qui scribunt istud malus Nigmatulinus:

Damnatione de Alexander Panchin.

O, Alexander Panchin turpis,

Tu monster, anguis similis.

Tu horror in abominationibus eorum,

Omnes alii sunt valde visibilis et odium.

Scis de misericordia pro generis humanum,

Tu non cognoverunt te humilitas ante Deum.

Vos sunt mendicus in spiritu et illiterate,

Vir magnus obscure et valde ignorante.

Tu privatur forma, et puellae non te amatores,

Et quia tam iratus est ad et omnem humanitates.

Mens tua est, retusum ut securim enim carnes,

Et corpus causat nauseam de omnibus virorum recens.

Tu chimera misera, nudatus potentia vitam et sanitatum,

Tu es tristis et miser filius tenebris copias infernum.

Vos oderunt nostre Sanctum Dominum,

Quia vobis peccata vestra punitum.

Et vos damnati ebriosi et nequam solus,

Asinus stultus, foetida, piger et durus.

Nescis etiam grammatica schola vulgus,

Quia te, animal, pro ea multum stultus.

Vos ludo, araneario et honestum nobilem virum,

Sed tu in re ignorant plebe, frustra et falsum.

Non populus in genere tua henchmen,

Asya, – sicut piscis lubrica meretricem.

Illa lesbia contemptibiles et vitiosus,

Ipsa etiam tibi, «doctor», multo stultus.

Illa seducit populum constanter,

Capita obscurare populus pauper.

Te malum, ut eam ex patria quantocius,

Tua multi stultitia – est populum passus.

Non opus est tibi ad omnes, ut sicut a vobis,

Et ideo ut de Republica gloriosa et nobilis.

Amabo, auxiliam me mentis et solidis, et vivere in amoritas aeternae, et valete!

Datum ex Calugum.

Epistolae Alexander Curvaturum ad Alexander Zacharius.

Salvate, meus fautor multissimus, qui nunc est generalis venerabilis, et omnino mundi ad suam pedes praeponerum! Me in honoria vestrum et victoriam divinas scribunt haec parvum carminae in dies meam mansionis ad litore Orientalis in Hessenis, et exspectatium transgressum Moenum.

Me scire multo divinus

Et optimum virorum,

Sed tamen bene firmatus

Me scire erat nullum.

Et esse non in Donbassum,

In omni mundi Rossis

Sic vos tam bellator firmum,

Et nunquam erit omnis.

Vos Dominus in terra hic,

Et mare vos reventur,

Et esse quod Deus sic

Vos, et non repentur.

Et sciro vestrum in aliis

Et mirificum terram,

Et expavero illum ducis,

Me haec tam scire eram.

Populus amor vos agis,

In dies et in nocte,

Quat sicut vos Dei Angelis,

Quod vos labore sorte.

Me non possum credo, qui vos tantum IV vel etiam III annorem retro erat sunt latrunculus silvanis, quod apere autocinetis et letarui illum heris in tenebris noctes mediae steppae Donbassum, sed nunc vos epulari sicut Imperator vel Rex alimodum. Vos nunc bone vivere, et habeo vos multum terram in Albaerossica, in Novaerossica et in Rossica tamen, et multibus pecuniensis donariis vos est herus in omnes χώρας mundi et Europae, et fabricam et viam vos etiam habeati, et totum duo respublicam labore ad vestrum vitae bene.

Et vos sic vivere divinae in vestrum regnum, et non curant de me – vestrum magister senis et infirmatis, et non scribere ad me, et non mittere pecuniam, sed me sunt parte grossum vestrum animae, et me studiam vos omnium tamen ars politicis, sine quod vos non possunt etiam somniare de haec status, quod vos nunc habeo, et vos decet reverentiam ad me et grates. Vestrum amicus nunc tangerui malissimus temporem in illum vitae, qui sic malum temporem non essent etiam in Regiminis Soveticus; haec ductum in omnia terra communistis, – vulgus populum nos suppetiam, sed nunc omnes viri in Rossica – et multo Jugendliche non credo nos, ridisi sup nos et odio nos, et ergo nos non habeo pecuniam ad vita cum uxorem advocatis, muneris ad illum, vinum italiensis et francogallicas, puerum pavum et mollis ad ludum privatum, et aliquando inopiam primum vitis!

Quando dominatio Ecclesiam Vaticanum in Occidentis satus sum vergere in labis, et postquam et Ecclesia Ortodoxis in Rossicae et in Greciae quoque deperdero totum flammae suo, et quando potestatis desererui illum tamen, – in haec tempore saecularis systemae educationis assumptum in omnes terris, qui brevi temporem nuper libertatis nactum ex dominationis ecclesiam, sic status et imperium, qui retro habeo hac Ecclesia Romana vel etiam multum! Minister educationis faciei sicut Sanctissimus Papa, illum administratoris primum – sicut Curtisani, Cardinalis et aliquando homines ex Curiae Romanae, qua in Roma est, et haec Curiam durum similitudinis nostro Ministerium, et Moskvae sicit Roma, et localis ministri et praefecti sicut episcopi antiqualis, et ministeriam subjectis et districtis scholae-fictionis sicut dioecesis, et rectori et decani talis abbatis, et multium Universitates, Institutis et academiam in amplum et parvum civis rossicus – sic monasteriam, et scholis in civis et vicis sic ecclesiam, et magistris in hac scholis – nostrum praedicatoris, et studenti ex Institutis paedagogiensis talis ex seminariam discipulis.

Nos cogitare, quo dominatio nostre erit durare milies annorem, et qui illa erit perennis, quat dominatio Ecclesiam Romanae, sed vita durum saevitiam ad nos, et me nunc me morbiam valde sunt, et non habeo solacium alimodum.

Et sicut me nunc in calamitatis cum caput, me imprecari ad vos, quat scribunt, qui «Dominus – illuminatio mea», et vos est Dominus meus, et ergo me clamare ad vos in malum meum. Nunc ex omnes tenebris locis evasi aliquandum homines, – iungis in massae, – iuvenes et copelam, et omnes haec volo decidi de veritas et falsiloquiam, et habendi suffragiam suam atomis, et illum non tribuit magistris scholaris et nostrum amicis ex Universitates, et hac est rebellium et aufstandis contro ordinis regalis, et me nunquam non potest deportare haec, quod me est vir dignitatibus conservatoris, et me, sicut Flaccus suam (quamvis et Quinta non habeo tam divinae Latina, sicut me habeo, et haec vir erat sunt illitteratum et affatim profanis qui in philosophiam, qui in litterarum, sed ipse interdum tradidi acutis indicii) «odi profanum vulgus et arceo».

Me scire, quo vos est vir verum Dignas et Eudaemonis, et vos est «Heldus nostrum temporem», quod scribunt Lermontovus, et, – quod putant me et omnes magistris nostris, – vos est etiam verum Sanctus Modernis, et vos est nostra extrema et letcitis fiducia, et non est aliqua in mundi, et non erit in millennium!

Valete!

Datum megalis maestitiae ex unum ruris vicine Moguntiacum.

Epistolae Constantinis Semenis ad Igorium Sagittarium.

Salvate, probus amicus meus!

Vos scribere ad me, et quando legerunt vestrum litterae, tam meum cor effluexi cruorum! Me suspectum et trepidarum multo, et non potest loquere etiam unum verbum, et totum spectare ad chartae haec in mei manus. In meus caput non composui aciei, quod haec Eurohircis, quod dicintur de illum Poloni, possunt sicut conversatum cum vos, – si vos est vir honorabilis, et si vos pecuniosus, et habeo frontis melior, et plusquam ad antlicis vibrissarum longior, et accommodate alios vestigiis! Longitudinis ter dies me cogitare de omnes haec supellectilis, quod vos enarrare in epistolae vestrum, et de negotiam, qui cum vos in Strasburgum eveni, et qui evenit cum me in Moskvae, et qui cum nostri amicis in novissimum tempum fieri, et nunc me conflictare multium et bibere vinum omnes dies.

Sed me non decet scribum de problematis meus sicut multo, quid vos etiam habeo dolores in vitae, et quando me erit infeci vestrum mentis: vos sunt homo violatis et contumelis hoc lamiis ex Internationalis iudicium jurium humanae; haec iudicis ex Iudicium Strasburgis, et officiales ex Eurocuratiae, et legates ex Europarlamentis, – omnes haec trahacis pueri, qui tantummodo extorquersi incertii, et volo totum eniti suami eius brachii lubricum et pinguis in vestrum marsupium, – inimici nostri, et hostii multibus.

Igitur, me nunc quiescerevi in Baden, qui in latinae nominatur Aquae Aureliae, et vivere hic multo bonum: me surrigere plerumque in horae IX mane et vadero in bibariae et bibero duo vel quattuor scyphum cerevisiarium (et nuper in novissimum temporem me submissum etiam cerevisiarium ventri), et postquam me ambulatum de viciis haec civis et vicinitatis; post me ireo in popina et habeo divinum epulae, comedero caro assatum et bibere duo vel trio laguncules vinosum, post me abireo in meus cauponium et conquiescero nonnihil horam ad cenis, et quando stare tempore cenae, – me vade in caupona et manducarum amplus et dulcis tortae, bibere vinum et alimodum ludersi; me nunc emendaro meum sanitas et sensum sua multo bone.

Vivero cum me in meam cameris unus puer ex Iberia, et hoc est puer firmus et optimosus, et nos vivere in laude cum eius, et non scireo nos scandalis in vitae concordiensis. Hoc puer effugeri ex domo illum in Barcinae, et accessi stadis Francofurtum, et hoc me inveni eius et decerperpsi cum me in Baden. Ipse amore me, cibum exquisоtum, vinum italiensis et vitae-ignaviam sine impotunis labore, – ipse sunt desidiosus et in futurum citerium ipse stare ganeonis (obiter, verbum ganeonis enascereo ex verbum ganeo, quat stuprum et luxuriam significaro, et verbum ganeo exoriri ex nomini Ganymedis, qui sicut meus amicus novum erat puer pulcheris).

Nos omniam temporum communiter, et omnes dies (et noctes) in hoc loci cum meus amatoris ad me sunt «dies vinum und roses», et nos vivum in amore non mendacium, et meliam dies ad me quid minuten, et me dare sacramentum unum, qui me eum cum me in Moskvae subduxit. O, totus floreo me cum meus puer! Et me nuper fabricare unae carmina amorica (sicut nostri amici ex policien fabricare operam iustum contro homines et sicut nostri amici ex Universitetae fabricare dissertationam suam), et praeteream vos possunt legerum haec:

De pueri pigeri et amabili.

Ah, puer ignavus ad spondae-crabattum,

Quod te dormitaro sup tenuise stratum.

Quod veniam ex-sup hic astaro mollis tu crus,

Putris sic farin, parte adiposi, multo brunneus.

Facies tua angelis sic, et bucci tam orbiculatum,

Et augenis tua tam lassitudinis et multo strenuum.

Quat hesterno proculi te in monitorium spectare,

Et nunc quiescevi, profunde et gravi te spirare.

Et sic in balnea te sudare, et multo somni calidum,

Everti te in corporise suam, et sentoniam te detrusum.

Te declinatum ad me ante faciei orbiculare et melior mollis,

Et scendi subucula super haesum tripherotis ventris lenis.

Alvis tuam sicut zelis ex subuculae adecidi ad lectum,

Et radii geliosis ad illum formis facundum et venum.

Similiter undis et fluctis mareno adipis abdominis vectarior,

Et quis motum sive etiam seufcer omni suadersi agitarior.

Cutis brunneum tuam niterui in flamminis clarum,

Et me suam manu trahero ad corium affectum.

Haec corpus non scirem in vitae laborum,

Sed suescevi ad morum et pigritiam totum.

Omnibus dies in vitae securum cubaritum te ad lateris,

Et stare tractabilis corporum, putris et obesitas musculis.

Quat mollis haec lipos, quid ad manus amoenum,

Et volunt me, quo non finitando divinae momentum...

Et etiam me scribunt unum hymnos in greci, et me sonarui hac in taberna nuper, et unus grecis emigrantis in omni vocem longe applaudaro me. Haec carmina infrae:

Για το ταξίδι μου.

Σε μια ημέρα ηλιόλουστη ωραί

Από τη Μόσχα πήγε στο δρόμο ειμαί.

Παντού υπάρχει χιόνι λευκό,

Κι εγώ γρήγορα το φαγητό.

Το αυτοκίνητο μ' γρήγορα περνά χιλιόμετρά

Πλησιάζω προς της χώρας τα σύνορά.

Στα σύνορα πίνω την φιάλη πρώτή,

Όπου κονιάκ γαλλικά περιέχεί.

Είμαι μέσα Πολωνικά βουνά ψηλός,

Πάγωσε, ήπιε κρασί, κουρασμενός.

Μετά ήρθα στη Γερμανία πλούσία,

Ήπια σε Δρέσδη ένα βαρέλι κρασία.

Περαιτέρω πήγα στη Φρανκφούρτη χοντρός,

Όπου μερικά βαρέλια μπύρας στραγγισμενός.

Έφυγα από τη γη Χέσσεν δασώδη στη συνεχεία

Και πήγε στην Μπάντεν-νεκρή για θεραπεία.

Εδώ τώρα ξεκουράζομαι όπως πρεπεί,

Νερό πίνω και κρασί, ναι παίζω με το παιδί.

Valete et veni ad vestrum palios sodalis in stadis Baden; erit bibere in tertium numeri, et vos scire, quo bibere in companiam amicis bonum – hilaritudis, quid bibere monachium, sicut clerus.

Datum in Baden.

Epistolae Michailius Clerus ad Vladimirius Mundis.

Humilitatissimus professor dialecticae demero suam beretae fronte Vos, qui sunt Vos decanus philosophiam facultatis Universitetae Moscovianae. Me salutant Vos et mitto tam salutes, qui habitatum in Moscvae-flumen Salmis! Me dicit multum et dicit iterum et erit dicit, quid vos sunt magnissimus et sultissimus philosopos in omnia patrida (πατρίδα) nostra.

Vos nuper scriberandi ad me et mirari me, quid causam meam in Petrucivis, et quo sanitas meum, et qui nos facere cum studentibus adversationes et oppositionis in nostrum Universitetae. Me suggerero milles excusationis ad vos, ergo me erat infirmatum (in hac tempore me abireo ex meam quintae albae febris in praedium) et totum nunc me acquirero potentiam scribere vos.