Текст книги "Расцвет І Крах Імперый-1"

Автор книги: Олег Рыбаченко

сообщить о нарушении

Текущая страница: 2 (всего у книги 4 страниц)

  – Адвязіце яго ѓ медыцынскі цэнтр і пастаѓце на ногі, не падымаючы з каленаѓ! – Агідна хіхікнуѓ сваім жарце Гермес.

  Хлапчука груба, нібы палена ѓ печ закінулі ѓ капсулу. Кібернетычныя пачвары піскнулі:

  – Жывёла пэѓнай каштоѓнасці пагружана!

  Урлік, прытупваючы ботамі, хрыпла рыкнуѓ:

  – Прэч адсюль, прымат смярдзіць! Чалавек стварэнне, на якога нават шкада анігіляцыйнага імпульсу!

  Робаты-санітары разам з медыцынскай каробкай бясшумна адышлі.

  Гермес ухмыльнуѓся, на яго арліным твары застыла драпежная ѓсмешка:

  – Я заѓсёды думаѓ, што людзі – нікуды не вартыя байцы, а цяпер проста ѓражаны. Нават нашы хлопчыкі, народжаныя па натуральным працэсе, без гарманальнай стымуляцыі ѓ яго ѓзросце не такія моцныя. Можа, ён і не чалавек зусім?

  Урлік выскаліѓся, ён ціха свіснуѓ і з задавальненнем крэкнуѓ, адчуѓшы ѓ далоні раптоѓна трансфармаваную зброю. Рыхлы дзік адразу ж стаѓ крутым дзіком; трымаючы ѓ руках пяціствольны прамянемет:

  – Ты ведаеш, ёсць закон аб чысціні расы. Паѓкровак трэба забіваць, каб не апаганьвалі наш выгляд. Кроѓ лёгка праліць, яшчэ лягчэй сапсаваць, але амаль немагчыма спыніць кровапраліцце, калі закрануты гонар нацыі!

  Гермес пстрыкнуѓ пальцамі, у іх узнікла падобная на плямістую кобру цыгара. Калі ѓ бліскучай папяросы-змеі раскрывалася пашча, з яе выляталі колцы ці нават васьмёркі шызага дыму:

  – Фагірам Шам ведае, што робіць. Можна, вядома, праверыць яго генетычны код, але гэта нам ні да чаго. Давай так, прыбытак дзелім напалову. Ён просты чалавек: раб-гладыятар. Так і будзем аб'яѓляць, зарабляючы вялікія грошы. І нікому ні кванта інфармацыі.

  – Кантакт да кантакту! – Урлік тут паспяшаѓся пагадзіцца, крутасць садзьмулася, нібы мячык пад колам. І ён ужо разгарнуѓся, каб згуляць рэтыраду, а раптам замёр мімаволі прыгнуѓшыся ад струменя ветра.

  Прама над галовамі праляцеѓ выкананы ѓ форме шасцікутнай піраміды са злёгку выцягнутай лабавой часткай, бліскучы прамяняметамі фланер каланіяльнай паліцыі. За ім яшчэ тры кінэтычныя гравіяцыклы ѓ выглядзе піранняѓ з чатырма выпраменьвальнікамі-коламі замест плаѓнікоѓ. Яны імчаліся гэтак нізка, што ледзь не ѓчапілі камерсантаѓ Імперыі Пурпурнага сузор'я. Гермес, зрэшты, толькі рыкнуѓ. – Пульсарная флора. Затым схіліѓся бліжэй да вуха Урліка, што тырчыць, як лакатар:

  – Так, пастой хлопец, накручваць калапсы на пяткі! Канешне, яшчэ ёсць інфармацыя. З планеты Зямля павінна паступіць новая партыя культурных каштоѓнасцяѓ, так што час шукаць кліентаѓ.

  – Знойдзем. У перапончатакрылых мастацтва безвалосых прыматаѓ карыстаецца вялікім попытам. Мастацтвы звяроѓ, шануюць толькі жывёлы!

  І два нягоднікі заржалі ідыёцкім смехам. Гермес урэзаѓ нагой якая спяшаецца па сваіх справах цытрынавай медузе( гібрыдны арганізм фрукта цытрыны і сухапутнай медузы!), і праводзіѓшы яе пералёт задаволеным поглядам, завыѓ:

  – Непаѓнавартасных асобін поѓна, яны здольныя толькі піць віно! А хто з іх здольны не поспех? Такі расклад толькі выклікае смех!

  Напарнік кінуѓ і прапусціѓ у рот пірожнае, якое выскачыла, з вулічнага сінтэзатара – аѓтаматыка спрацавала на тэлепатычную просьбу.

  Затым комп-бранзалет на руцэ ѓ Урліка выдаѓ трохмерную галаграму – ікласты крылаты монстар паказаѓ нешта выразным жэстам. Тоѓсты твар стэлзана раптам выцягнуѓся і, разгарнуѓшыся, багата апрануты таѓстун бясшумна выдаліѓся.

  Гермес жэстам паклікаѓ напаѓголую мускулістую дзяѓчыну, мяркуючы па наколцы (пранізаным мячом сэрцу з доѓгім нумарам на голым плячы), яна служыла ѓ антывойсках – нешта накшталт штрафбата ѓ войску Стэлзаната. Дзева ѓзляцела перад ім, выставіѓшы, аголеную пышную грудзі, з пунсовымі, бліскучымі, як глянец соску. Са ступняѓ яе босых ног яшчэ не паспелі сысці пухіры, ад традыцыйнага болевага ѓздзеяння, бегу па распаленай дабяла металічнай дарожцы, што прынята ѓ антывойсках Пурпурнога сузор'я. Пакора ѓбілі капітальна і, знешне юная дзяѓчынка (хоць стомленыя атрутна-зялёныя вочы выдавалі куды больш самавіты ѓзрост) глядзела з адданасць старога сабакі.

  – Выканаю ѓсё, што скажаш уладар. Паѓгадзіны дзесяць куламанаѓ. – Яе доѓгі, ружовы язычок, прызыѓна лізнуѓ па поѓных, атласным вуснах.

  – Калі хочаш каб табе скасілі, тэрмін выканай вось гэта. – Гермес перадаѓ з камп-бранзалета (плазменны кампутар са шматлікімі функцыямі: у тым ліку здольны забіць міні-лазерам і які падтрымлівае сувязь паміж зорнымі сістэмамі) кароткім імпульсам пасланне. Форме згустку гіперплазмы, яно сышло, у падабенства ручных гадзіннікаѓ, што насіла па-атлетычнаму складзеная ваяѓніца-шлюха.

  – Вось час ночы кахання занясеш яго пентагонаму Бегдеру раса хофі! – На бліскучай галаграме мільганула сумесь мядзведзя і насарога з вушамі слана. – Гэта яго морда!

  – Будзе выканана! – Дзяѓчына трасянула масіѓнымі сцёгнамі і ѓзляцела ѓ паветра, кіруючы палётам, адцягваючы шкарпэткі і расстаѓляючы пальцы рук.

  ***

  У гэты час паралізаваны юнак быѓ дастаѓлены ѓ медыцынскі цэнтр. Нягледзячы на ѓсе пашкоджанні, ён быѓ у поѓнай прытомнасці. Думкі зняможанага хлапчукі былі звернутыя да роднай Зямлі...

  ...Яго заняволеная планета стагнала пад кверлілавай( асноѓны метал з якога робяць зоркалёты захопнікаѓ у сотні разоѓ трывалей тытана) пятой. Незадоѓга да свайго адлёту ѓ бязмежныя далечыні космасу, ён быѓ сведкам варварскай зачысткі, у выніку якой загінулі дзясяткі тысяч людзей, у тым ліку і яго сяброѓка Алена. Пры кіраванні губернатара Фагірама Шама зямлян сталі пераследваць беспрэцэдэнтна жорстка, як ніколі раней. Любога з тубыльцаѓ, хто спрабаваѓ падысці без пропуску, хаця б на пяць міль да аѓтатрас, бязлітасна забівалі. І добра калі хутка: большасць распіналі на крыжах у форме свастыкі, шасціканцовых зорках або саджалі на кол. З жывых нявольнікаѓ незалежна ад узросту і падлогі здзіралі скуру, ці вешалі за валасы, растваралі ѓ кіслаце, аддавалі на з'ядзенне мурашкам-мутантам. Былі і больш выдасканаленыя катаванні з дапамогай нанатэхналогій і розных віртуалак. Людзей рассялілі па бараках, эксплуатуючы, як тупых жывёл. Практычна ѓсе буйныя гарады і прамысловыя цэнтры былі знішчаны яшчэ пры заваёве планеты. Пасля апрацоѓкі "чыстымі" анігіляцыйнымі зарадамі на Зямлі не засталося ніводнага ваеннага аб'екта і ніводнага завода. Пад маркай таго, што ѓсе прадстаѓнікі чалавецтва павінны мець працу, іх цалкам пазбавілі механізавання, прымушаючы амаль усё рабіць уручную. Частка рабоѓ выкарыстоѓвалася для будаѓніцтва вялізных дэкаратыѓных збудаванняѓ. У рэдкіх навучальных установах людзей вучылі толькі элементарным ведам, на ѓзроѓні пачатковай школы. Бо тупасць бліжэй да пакоры, а жывы розум як вольная птушка, ірвецца да волі. Нездарма рэакцыя заѓсёды была супраць таго, каб даць простаму народу адукацыю. Культурныя скарбы зямлян бессаромна рабавалі, шэдэѓры рассейваліся па іншых зорных сістэмах. Самі таленавітыя майстры пры гэтым заставаліся ѓ становішчы зняволеных канцлагераѓ, і ім было нават горш, чым тым, каго прырода не надзяліла талентам. Чаму? Таму што праца на знос стала праклёнам, астатнія не гэтак здольныя маглі часам і адлыньваць за непатрэбнасцю. Таму прадстаѓнікі чалавецтва аддавалі перавагу хаваць свае здольнасці. Але іх усё роѓна знаходзілі з дапамогай інтэлектуальных сканараѓ і дэтэктараѓ. Планета ператваралася ѓ адну суцэльную казарму, у калонію найшырэйшай касмічнай імперыі. З чалавецтвам рабілі ѓсё, што хацелі. Самымі жудаснымі былі фабрыкі смерці, дзе плоць забітых, ці што яшчэ страшней за жывых людзей ішла на другасную перапрацоѓку.

  Кашмарны ѓспамін; размаляваная фізіяноміяй як сарака, у чорным гарнітуры з жоѓтымі тупымі шыпамі стэлзанка, са ѓсяго размаху б'е яго тады яшчэ зусім маленькага хлопчыка пальчаткамі па твары. Свістіць рассечанае паветра, запалыя ад недаядання шчокі абпальвае агнём, хочацца адказаць, але цела скавана нябачным, якое душыць ціскамі полем. Толькі не заплакаць, не закрычаць, не паказаць што табе страшна... Самае жудаснае тут не боль, да якога ты прывыкаеш з маленства, нават не прыніжэнне, бо які гонар можа быць у раба, а той факт, што пальчаткі зроблены з натуральнай чалавечай скуры. Той самай скуры, што жыѓцом садралі з тваіх таварышаѓ!

  ...Леѓ ачуѓся і застагнаѓ, з цяжкасцю павярнуѓся, робаты паспрабавалі яго супакоіць, прытрымваючы сваімі калючымі, шматсуставачнымі канечнасцямі. Пры гэтым як быццам у насмешку параненаму гладыятару, нібы маленькаму хлопчыку, заспявалі танюсенькімі, механічнымі галаскамі калыханку. Хлопчык адчуѓ крыѓду, ён ужо паспеѓ за сваё нядоѓгае жыццё пабываць у такіх калатнечах, што псіхалагічна адчуваѓ сябе аксакалам. Эраскандэр шапнуѓ напухлымі, разбітымі вуснамі:

  – Выпрабаванні гэта ланцугі, што не даюць знікнуць занадта лёгкім думкам. Груз адказнасці цяжкі, але легкадумнасць прыводзіць да яшчэ больш цяжкіх наступстваѓ!

  У гэтую хвіліну дзверы сама сабой адчыніліся – драпежнае з іглістымі шчупальцамі расліна ѓпаѓзла ѓ памяшканне. Медкібаргі, нібы атрымаѓшы каманду, расступіліся. Жахлівае спараджэнне инагалактычнай флоры навісла злавеснай хмарай, з яго паѓметровых іголак закапаѓ пякучы яд.

  Пераадольваючы боль, Эраскандэр своечасова ѓскочыѓ: ліловая лапа гіганцкага кактуса з нечаканай спрытнасцю паспрабавала адштабнаваць пакалечанага юнака. Нягледзячы на раны, Лёваѓ раззлаваѓся; для яго было відавочным, што расліна-кілер выконвае закладзеную праграму. Хірургічны інструмент закруціѓся злавесным прапелерам у руцэ робата. Машына кінулася ѓ атаку, разлічваючы дабіць ненавіснага чалавека. Эраскандэр упаѓ на спіну і, выкарыстоѓваючы як рычаг не зламаную нагу, і калоцячыся ад невыноснага болю, перакінуѓ праз сябе медкіборга. Рухомы кактус патрапіѓ у верцяцца лопасці бязлітаснай машыны. Разляцеліся кавалкі пажадлівай расліны курчыліся, сьцякаючы жаѓтлявай вадкасцю. Лепшы спосаб нейтралізаваць кібарга – шпурнуць у яго іншага робата. Няхай тупыя машыны зламаюць адна адну.

  Успомніліся словы Гуру: "Выкарыстоѓвай кінетычную энергію суперніка. Боль не мяшае. Няхай пакута надасць табе новыя сілы!"

  Пачуѓся скрыгат металу, не баявыя робаты ѓрэзаліся, злёгку пакамячылі корпус і замерлі, спрабуючы зарыентавацца. Стрэл з прамянемэта ледзь не знёс галаву. Выратавала толькі звышчалавечае нюх, якое прымусіла абрынуцца на пакрыццё.

  Медкібаргу павезла значна менш – яго проста разнесла, распаленыя аскепкі дадалі юнаку драпін на твары і грудзі, але гэта было ѓжо не істотна. Прамяні прапалілі метал і пластык, прабіѓшы самавітую дзірку. Вырваѓшы з адляцелай металічнай канечнасці рэжучы скальпель і падхапіѓшы са стала яшчэ адзін хірургічны інструмент, Леѓ запусціѓ іх у бандыта. Хоць кідок быѓ інтуітыѓным і ѓсляпую, але, мабыць, трапленне мела месца, бо рушыѓ услед дзікі віск, а затым мільганула тоѓстая туша.

  Гэта быѓ Урлік. Эраскандэр зрэшты, чакаѓ нешта падобнае. Тоѓсты прымат яму нічога не дараваѓ. Схапіѓшы кібернетычны ѓ форме дыска пульверызатар, Леѓ з сілай запусціѓ яго наѓздагон. Удар прыйшоѓся дакладна па свіны азадак, моцна распораѓ тлустае мяса. Урлік зароѓ і куляй уляцеѓ у адчыненыя дзверы браніраванага аэрапланера.

  Падобная на сумесь "Мэрсэдэса" і "Міга" машына крута ѓзвілася ѓ ружова-ізумруднае неба, ледзь не тараніѓ ромбападобны, на чатырох ножках, трохкаляровы хмарачос з тузінам драконаѓ на купалападобным даху. Дах прыйшоѓ у паскораны рух, маляѓнічая кавалькада дзіѓных монстраѓ круцілася і пералівалася ѓ чароѓным святле чатырох свяцілаѓ.

  Эраскандэр разгарнуѓся, зламаныя косці саднілі, са свежых ран капала кроѓ, рэшткі парэзанага драпежнага кактуса працягвалі варушыцца, драпаючы калючкамі трывалы аранжавы з блакітным арнаментам пластык.

  – Шкада, што патрапіѓ у зад, а не ѓ патыліцу. Тады б свінячаму гібону не дапамагла нават рэканструкцыя.

  На месца здарэння ѓжо прыбылі паліцэйскія фланеры, баявыя кібаргі і слізістыя першабытнікі-ахоѓнікі. Нядоѓга думаючы, павалілі чалавека на падлогу, энергічна прылашчыѓ шокавымі дубінкамі. Ад паразы ультратоку дымілася пругкая скура гладыятара, а боль была проста невыноснай – гэтая разнавіднасць электрычнасці з гіперсветлавой хуткасцю праносіцца па нервовых канчатках, дзівячы мозг, апускаючы прытомнасць у пякельны кашмар.

  Эраскандэр стрываѓ, не выдаѓшы найменшага стогну. Толькі кропля поту скацілася з высокага ілба, і нечалавечая напруга, палыхлае ѓ юных вачах, паказала, чаго яму гэта каштавала.

  Нічога яны яшчэ заплацяць, а крычаць і крыць мацюком, толькі зневажаць сябе. Лепш адзін раз забіць, чым тысячу разоѓ праклясці! Пакуль ты слабы цялесна, умацуй духам, каб не абрынуцца на дно пакоры. Самая страшная гэта не той боль, што вывернула цябе навыварат, а той, што выявіла пад вываратам баязліѓца.

  Медыцына ѓ імперыі высокаразвітая: зламаныя косткі зрастуцца, шнары пасля рэгенерацыі знікнуць бясследна. Але хто зможа сцерці нябачныя і ад гэтага яшчэ больш балючыя рубцы з чалавечай душы?

  . Кіраѓнік? 2

  Ты, чалавек, заѓсёды марыѓ,

  У глыбінях космасу знайсці субрата,

  Ты думаѓ, што прышэлец "ідэал"...

  А ён – пачвара з пекла!

  Становішча на планеце Зямля моцна распалілася...

  З прыходам да ѓлады новага рэжыму ѓ Расіі пачалося бурнае адраджэнне. Краіна хутка вяртала свае, раней страчаныя зоны ѓплыву. У процівагу блоку САТО быѓ створаны магутны ѓсходні блок, на чале якога была Вялікая Расія, яе малодшымі партнёрамі-сатэлітамі выступалі Сітай, Андыя і іншыя краіны. Небяспека прамога ѓзброенага канфлікту паміж дзвюма ваеннымі ѓтварэннямі ѓзрастала. Толькі пагроза прымянення ядзернай зброі стрымлівала натапыраныя сталлю армады, ад фатальнага кроку. Новая трэцяя сусветная вайна магла прывесці да поѓнага знікнення чалавецтва як біялагічнага віду. Гэта нібы дуэль з такімі смяротнымі ракетнымі пісталетамі, што пры страляніне разнясе і стралялага, і ахвяру з секундантамі.

  Кульмінацыяй супрацьстаяння стала першае масавае выпрабаванне ядзернай зброі на Месяцы. Сітуацыя нагадвала туга сціснутую спружыну.

  ***

  Вонкава сталіца Вялікай Расіі Масква выглядала пампезна, і разам з тым дастаткова мірна. Паветра адрознівалася незвычайнай для мегаполіса свежасцю, электрамабілі прыйшлі на змену рухавікам унутранага згарання і выраблялі нашмат менш шуму. Вельмі шмат зеляніны, дрэвы са ѓсіх кантынентаѓ, ёсць нават прышчэпленыя да ѓмеранага клімату афрыканскія пальмы. Першапрастольная разраслася, мноства хмарачосаѓ і цудоѓных будынкаѓ разнастайных кампазіцый, клумбы з экзатычнымі кветкамі, фантаны, аѓтабаны. Чысты, дагледжаны горад; безліч прыбраных дзяцей, якія смяюцца, нават не падазраючых што сусветнае ѓжо занесла над імі разбіѓ незлічоную колькасць куды больш магутных цывілізацый меч.

  Расійскі астраном Валерый Крывенка аказаѓся першым чалавекам, хто заѓважыѓ рух незвычайных лятаючых аб'ектаѓ. Звычайна стрыманы прафесар некалькі разоѓ усклікнуѓ:

  – Адбылося! Здзейснілася!

  З-за празмернай радасці, калі ѓжо ні пра што акрамя свайго адкрыцця не думаеш, спяшаючыся паведаміць сенсацыйную рэч, замест выхаду заляцеѓ у шафу з жаночым адзеннем. Як шмат могуць самкі назбіраць рознай сукенкі, што расцяпу-астранома ледзь не задушыла мяхамі, узорамі розных тканін. Вось нават пара буйных флаконаѓ з французскімі духамі разбілася аб лысеючую галаву вучонага мужа, ледзь не стаѓшы выдасканаленай мадыфікацыяй бінарнай зброі.

  На шчасце для сябе Крывенка паспеѓ скінуць інфармацыю з мабільніка ѓ Інтэрнэт, перш, чым жонка агрэла яго пластыкавай качалкай па башцы (выбіѓшы з вачэй іншую хваравіта-яркую разнавіднасць зорак). Інфармацыя расцяклася маментальна і вось неѓзабаве НЛА зафіксавалі ѓсе станцыі сачэння свету.

  Некалькі дэльфінападобных прадметаѓ раптам з'явіліся з-за арбіты Плутона. Судзячы па траекторыі, яны рухаліся з цэнтра Галактыкі. Хуткасць іх руху набліжалася да светлавой, і, што цікава, у іх былі геаметрычна правільныя формы. Накшталт глыбакаводных рыб з сіметрычнымі плаѓнікамі, што выразна відаць сучаснымі прыборамі назірання. Гэта вельмі незвычайна для звычайных метэарытаѓ ці астэроідаѓ. Самай лагічнай была здагадка, што гэтыя аб'екты маюць штучнае паходжанне.

  Сенсацыйная навіна неѓзабаве абляцела ѓсю планету. Дадзеныя аб хуткім набліжэнні неапазнаных лятучых апаратаѓ у хуткім часе былі пацверджаны практычна ѓсімі абсерваторыямі планеты Зямля.

  Паступова запавольваючы хуткасць, аб'екты дасягнулі арбіты Марса і працягвалі збліжэнне. Ва ѓсім свеце гэта выклікала бурную рэакцыю...

  У Маскве тэрмінова сабралася надзвычайная Рада бяспекі. У галіне асваення космасу Расія ѓжо прыкметна апярэджвала Злучаныя Штаты Арметыкі. Хоць у цэлым чалавецтва капалася ѓ пясочніцы, не асвоіѓшы нават Сонечнай сістэмы. А з'яѓленне браты па розуме выклікала неадназначныя пачуцці.

  ***

  Савет бяспекі адкрыѓся ѓжо за поѓнач і працякаѓ вельмі эмацыйна. Гарачая кава з шакаладам, якім частавалі светлавалосыя прыслужніцы, здавалася амаль ледзяной на фоне кіпячага запалу. Першым слова ѓзяѓ віцэ-прэзідэнт, маршал Генадзь Паліканаѓ.

  – Баявыя караблі суперніка наблізіліся да нашай тэрыторыі. Мы павінны неадкладна атакаваць іх з дапамогай ядзернай зброі. Калі мы прамарудзім, яны першымі нанясуць удар – наступствы будуць катастрафічнымі. Сучасная вайна супрацьстаянне двух суперпанчараѓ, секунда прамаруджвання: глыбокі накаѓт з якога ніколі не падняцца! Галасую: не марудзіць і ѓрэзаць усімі наяѓнымі тэрмаядзернымі бомбамі і эксперыментальнымі анігіляцыйным зарадам.

  Некалькі прысутных генералаѓ дружна заапладзіравалі ѓ знак ухвалы. Але Прэзідэнт Расіі Аляксандр Мядзведзеѓ плаѓна махнуѓ далонню, усё сціхлі. Здаравенны, мабыць, нават жахлівы, які прыводзіць у трапятанне ѓвесь мір лідэр краіны, загаварыѓ сваім знакамітым незвычайна нізкім басам:

  – Я з павагай стаѓлюся да меркавання маршала, але з чаго ён узяѓ, што гэта менавіта ваенныя зоркалёты? Мы нават не спрабавалі ѓступіць з імі ѓ кантакт, а тут адразу такія экстрэмісцкія здагадкі. Не, мы павінны быць стрыманыя і акуратныя як хірург пры аперацыі. Прапаную: уступіць з імі ѓ мірныя перамовы і высветліць, хто яны і што ім ад нас трэба.

  – Спадар прэзідэнт, калі мы згубім момант раптоѓнасці, то ѓжо будзе позна. Біць трэба на поѓную моц, пакуль вораг не гатовы! – Маршал Паліканаѓ амаль крычаѓ, прамаѓляючы гэтыя словы і, трос буйнымі з вострымі косткамі кулакамі.

  Мядзведзеѓ чый шырокі твар застаѓся непранікальным як маска егіпецкага фараона, не падвышаючы тоны, запярэчыѓ:

  – Мне лепш ведаць, дзе і калі біць. Пад маім кіраваннем Расея стала наймацнейшай дзяржавай на зямлі, пацясніѓшы ЗША. І адбылося гэта яшчэ і таму, што я не проста моцны, кампетэнтны, але яшчэ і цярплівы кіраѓнік. Ды і рэальнай сілы прышэльцаѓ мы не ведаем. Калі яны змаглі да нас даляцець, то іх тэхналагічны ѓзровень значна вышэйшы за наш. Бо ѓсяго толькі чатыры гады таму наш рускі хлопец Іван Чарнасліваѓ уступіѓ на паверхню Марса. Як шляхта можа ѓ параѓнанні з іншапланецянамі ѓ нас каменны век і пячорная мараль. Пашліце ім радыёсігнал, што мы гатовы да кантакту з імі.

  Міністр сувязі кволы чалавек у слухаѓках (ён слухаѓ кіраѓніка дзяржавы, адначасова прымаючы бягучыя паведамленні з усіх кропак планеты), з маленькімі хітрымі прыкрытымі люстранымі ачкамі вочкамі, кіѓнуѓ:

  – Так, спадар прэзідэнт. Вы ѓвасабленне мудрасці!

  Толькі агрэсіѓны Паліканаѓ адважыѓся спрачацца з правадыром. Хоць тон некалькі збавіѓ, але ѓсё роѓна ѓ ім адчувалася дрэнна прыхаваная злосць:

  – Я лічу гэта не разумным. Гэтыя іншапланецяне не проста так прыляцелі, праараѓшы дыстанцыю ѓ тысячы светлавых гадоѓ. Калі вы іх убачыце, думаю, жах працяе Вас. Час аб'явіць ваеннае становішча.

  – Вось гэта правільна. Ваеннае становішча ніколі не перашкодзіць. – Мядзведзеѓ, зрабіѓ падлогу абароту сваім масіѓным корпусам тытана і звярнуѓся да кіраѓніка адміністрацыі. – Пісульку з прыгожымі словамі ты мне спадзяюся, склаѓ.

  Агніста-руды з маленькімі вельмі хітрымі вочкамі кіраѓнік апарата пацвердзіѓ:

  – Ды спадар прэзідэнт у нас гатовыя шаблоны. Жадаеце агрэсіѓны, прымірэнчы ці нейтральны варыянт?

  Правадыр нацыі пасля секунднай паѓзы, падчас якой ён злёгку скамячыѓ шырокай, як рыдлёѓка далонню краёчак срэбнага кубка (відавочная прыкмета нервовасці), адказаѓ:

  – Нейтральны.

  – Дазвольце наймудрэйшы! – Рудавалосы саноѓнік уключыѓ, каб лішні раз паклоніцца кіраѓніку дзяржавы. Затым, не апускаючыся ѓ крэсла, сагнуѓшыся і працягнуѓшы доѓгія рукі, забіѓ шустрымі пальцамі па клавіятуры. Зварот пайшоѓ, праз вялізны манітор, па якім адразу ж пабеглі, табуном коней пушчаных у галоп, выкананыя буйнымі друкаванымі літарамі радкі.

  І двухмятровы з плячыма цяжкаатлета прэзідэнт краіны пачаѓ зачытваць тэкст звароту да нацыі. Некалькі разоѓ Мядзведзеѓ спыняѓся і патрабаваѓ унесці тую ці іншую змену...

  – Лідэр нацыі не павінен быць мёдам, каб яго не разлізалі, але палонкай ад якой плююцца, стаць не да твару!

  ***

  Амаль уся Галактыка была ачышчана ад варожых зоркалётаѓ, а апорныя пункты планет-крэпасцяѓ былі знішчаны. Тым не менш, асобныя атрады з зорных караблёѓ суперніка працягвалі адзіночныя вылазкі. Паѓразбітая імперыя Гіварама ѓсё яшчэ люта супраціѓлялася касмічнаму флоту магутнай імперыі стэлзанаѓ. Ужо некалькі тысяч галактык поѓнасцю або часткова ляглі пад магнітны бот гэтай найвялікшай імперыі. Гівараме заставалася падзяліць сумны лёс заваяваных і прыніжаных рос.

  Вось і зараз група з пяці зоркалётаѓ пераследвала які пайшоѓ у гіперскачок невялікі карабель. З-за маленькіх памераѓ ён мог проста схавацца на адной з аддаленых планет ці нават прызямліцца на адну з таемных баз суперніка. Гэтая галактыка была адной з самых дзікіх і не даследаваных, нібы чорная прарэха ѓ гэтай частцы бясконцага космасу. Таму такая дробязь, як планета Зямля, не была нават пазначана на зорнай карце.

  Аднак звышадчувальная пошукавая апаратура зафіксавала інтэнсіѓныя радыёхвалі, рэшткавыя кванты ядзерных выпрабаванняѓ, у тым ліку патокі нейтронаѓ штучнага паходжання. І зоркалёты, натуральна, пайшлі на збліжэнне. Яркі выбліск на паверхні Месяца яшчэ ѓ большай ступені прыцягнула ѓвагу баявой групы, і касмічныя караблі канчаткова памянялі курс. Неѓзабаве стала ясна, што перад імі іншая, раней невядомая цывілізацыя.

  Камандзір зоркалёта генерал Ліра Велімара аддала загад, паводле якога трэба было адключыць антырадарнае поле і рухацца ѓ напрамку Зямлі. Высокая, вельмі прыгожая жанчына з цікавасцю разглядала карціны жыцця на блакітнай планеце. Пара яе намеснікаѓ, таксама генералы, уважліва нават з трывогай глядзелі на новую паднябесную, толькі што адкрыты свет. Кампутар выдаѓ вясёлкавую трохмерную карціну, затым кібернетычнае прылада расшыфравала шматлікія чалавечыя мовы. Больш за ѓсё дзівіла якія бачылі выгляды генералаѓ незвычайная падобнасць людзей на стэлзанаѓ. Гэта выклікала разгубленасць, як паступіць з імі.

  Зоркалёты ѓжо выйшлі на арбіту Месяца, і была атрымана ад зямлян радыёграма з ветлівым запрашэннем: уступіць у перамовы. Зорныя воіны ѓсё яшчэ вагаліся. Вядома, шыфраваная гравітацыйная тэлеграма ѓжо паслана ѓ цэнтр, але пакуль яна дойдзе...

  Ліра вырашыла перапыніць чаканне, сціснула доѓгія пальцы правай рукі ѓ кулак бліснуѓшы пярсцёнкам з мінікампутарам ѓнутры. Яе галасок гучаѓ пявуча, як чарга аѓтамата Шмайстар:

  – Я ѓвайду з нашымі братамі меншымі ѓ перамовы. Няхай нас бачыць уся планета і па ѓсіх каналах. Генгір Воѓк!

  Вялізны генерал з тварам злога анёла бліснуѓ вачыма.

  – Раззброй чалавечыя ракетныя станцыі на Месяцы! – рыкнула фурыя.

  – Камандзір, яны могуць аказаць супраціѓ, справакаваѓшы канфлікт. – Генгір паказаѓ галаграфічную выяву ѓключанага плазма-кампа, здавалася, у ім бачны палёт кожнага фатона, наколькі выразнай была прамалёѓка. Генерал з'едліва працягні. – Ядзерная зброя нібы мышаня, які пільнуе тыгра ѓ засадзе!

  Велімара тонка хіхікнула, у яе юным твары было столькі распусты і заганы, што і святы страціѓ, гледзячы на ??яе галаву. Зорны генерал вымавіла скорагаворкай:

  – Мышаня, вядома, можа сачыць за танкам-коткай, але толькі, каб Мурка пагуляла з ім даѓжэй. Магутны ваяѓнік гэта такі музыка, што пасля яго плачуць усе, нават хто не хацеѓ апладзіраваць! Выкарыстоѓвай план "Ускрыццё ампулы", стандартная аперацыя.

  – Квазарна (Выдатна)! – Генгір прыѓзняѓся ѓ паветры і нібы каршун( толькі без узмахаѓ крылаѓ) ірвануѓ да чэрава, дзе ѓ поѓнай баявой гатоѓнасці "драмалі" дэсантныя машыны.

  Некалькі знішчальнікаѓ класа "Нейтрына" пакінулі зоркалёт і, прыкрыѓшыся маскіровачным полем, накіраваліся да паверхні Месяца.

  ***

  Па Першым расейскім канале выступаѓ прэм'ер-міністр. Тоѓсты ѓ валасатых бародаѓках чалавечак, на чым святло стаіць, лаяѓ зорных прышэльцаѓ. Гэта была адыёзная асоба, нават самі расейцы не кахалі зладзеятага галоѓнага фінансіста і эканаміста краіны. У ЗША, наадварот, прышэльцаѓ усяляк хвалілі, асноѓны матыѓ – вядома, больш развіты розум павінен быць і больш гуманным. Выказваліся нават тэорыі ѓ тым плане, што, нарэшце, прышэльцы скончаць з таталітарным дыктатарскімі рэжымамі, у першую чаргу ѓ Расіі.

  Прэм'ер Лысамордаѓ ведаѓ, што Мядзведзеѓ і Паліканаѓ баяцца братоѓ па розуме, і ва ѓгоду ім распінаѓся ва ѓсю халуйскую спрыт, пры гэтым узмоцнена пыхкаючы пры кожным слове:

  – Гэтыя макрыцы, агідныя смаѓжы прыляцелі сюды з мэтай – заняволіць Расею. Мы іх знішчым, развеем на атамы. Яны, нават знешне, такія паганыя валасатыя малюскі, што ад іх прама ванітуе. Такія вырадкі не вартыя існаваць...

  Нечакана гаворка сапраѓды сапраѓднага вырадка перарвалася...

  На ѓсіх тэлеэкранах з'явілася выява выдатнай жанчыны. Яе ідэальна правільны твар азарала жамчужная ѓсмешка, вочы свяціліся дабрынёй і годнасцю. Ад зямных жанчын-мадэляѓ яна адрознівалася толькі трохкаляровай вясёлкавай абалонкай вачэй і асляпляльна ззяючай шматколернай прычоскай. Мяккім срэбным голасам зорная сірэна сказала:

  – Я рада вітаць вас, нашы добрыя браты па розуме, жыхары планеты Зямля. Я спадзяюся, што кантакт паміж намі паслужыць на карысць абедзвюм росам. А зараз мы просім дазволы прызямліцца на вашай каштоѓнай планеце.

  Кібернетычныя прылады перакладалі ѓсё ѓ аѓтаматычным рэжыме. Прэзідэнт ЗША тут жа даѓ згоду, злёгку пакланіѓшыся і прыѓзняѓшы цыліндр:

  – Так, прызямляйцеся ѓ нас. Мы будзем вам вельмі рады. Амерыка свабодная краіна, і вас сустрэнуць шчырай весялосцю!

  Мядзведзеѓ, ветла ѓсміхнуѓшыся, матнуѓ галавой. Лімітава змякчыѓшы свой сакавіты бас, правадыр краіны вымавіѓ:

  – Мы, у прынцыпе, не супраць, але вы ж, зорныя піянеры, прыбылі з далёкіх глыбінь Космасу. Можа, асяроддзе нашай планеты атрутнае для вас ці існуе тэарэтычная магчымасць ужо нам ад вашай годнай расы заразіцца смяротнымі вірусамі?

  Імпазантная Ліра звонка засмяялася, маленькая заколка яе цудоѓных валасоѓ, у выглядзе двух з разьбягаюцца лёзамі маланак пякуча бліснула:

  – Не бойся, чалавек. Мы ѓжо ѓсё праверылі, ваша зямля суцэль прыдатная для нас. Мы падзелім групу баявых зоркалётаѓ і высадзімся на тэрыторыі дзвюх наймацнейшых дзяржаѓ планеты. Рыхтуйце ѓрачыстую сустрэчу!

  ***

  На Месяцы размяшчаліся дзве баявыя станцыі ЗША і Расіі. На кожнай з іх – па трыццаць тэрмаядзерных ракет і пяцьдзесят супрацоѓнікаѓ. Накшталт не шмат, але чатырохсот пяцідзесяці мегатонныя зарады, усталяваныя на ракетах самага апошняга пакалення, нагадвалі які завіс у скроні пісталет з узведзеным цынгелем.

  Заблакаваѓшы любыя зносіны з планетарным камандаваннем, Генгір выйшаѓ на сувязь. Стальным голасам магутны, шыраплечы стэлзан вымавіѓ:

  – Салдаты планеты Зямля, каб пазбегнуць бескарысных ахвяр з вашага боку, складзеце зброю і выдайце коды, інакш, дзеля вашага дабра, на славу нашага розуму, мы прымянім гвалт.

  – Мы не падпарадкуемся іншапланетнаму дыктату! – дружна адказалі камандуючыя генералы Лабуцін і Ракфелер, якія яшчэ некалькі хвілін таму глядзелі адзін на аднаго як Ленін на буржуазію.

  Воѓк пажадліва бліснуѓ вачыма забойцы, голас стаѓ аддаваць металам яшчэ мацней:

  – Не смяшыце мяне, малпы, ваша тэхніка прымітыѓная. Прагрэс – гэта як гранулы граду, чым хуткасць вышэй, тым больш разбурэнняѓ, і толькі вецер разважлівасці здольны адагнаць хмары нянавісці, якія нясуць анігіляцыю!

  Генерал уключыѓ квантавыя генератары, якія дэстабілізуюць працу ѓсіх кібернетычных і электрычных агрэгатаѓ. Замаскіраваныя ѓ нябачнае для вачэй і самых дасканалых радараѓ пакрыццё знішчальнікі дэсантавалі практычна ѓсю каманду "Прамень лазера".

  Байцы ляцелі, нібы зграя дзікіх пчол-мутантаѓ, амаль нябачных, але ад гэтага яшчэ больш жудасных. Дагнаѓшы мэту, яны ѓпіліся якія тырчаць хобатамі выпраменьвальнікаѓ у тоѓстенную браню. Пагражальна рыкаючы, (адчуванне, быццам у месячнай пустыні абудзіліся д'ябальскія духі), байцы міжгалактычнага спецпрызна, разрэзаѓшы прамянямі ашалёѓку баявых станцый, імкліва пракраліся ѓнутр. У атацы прымалі ѓдзел некалькі маленькіх бесэкіпажных танкаѓ, пляскатай акулападобнай формы. Яны бясшумна слізгалі над пясчанай паверхняй, натапырыѓшыся тузінам кароткіх ствалоѓ. Такія машыны лёгка маглі прайсці эпіцэнтр ядзернага выбуху і лятаць на кароткія міжзоркавыя дыстанцыі. З шырокага рулі ішла ѓльтрагравітацыйная хваля, скрыѓляючая прастора і выклікалая панічны жах у істот бялковай жыццёвай формы. Генгір жорстка загадаѓ:

  – Ваккумаваць стэрыльна (без праліцця крыві)!

  Стэлзанам удалося з дапамогай шырокафарматных паралізатараѓ без страт адключыць практычна ѓсіх абаронцаѓ абедзвюх месяцовых баз. Толькі адзін арметыканскі генерал нібы выпарыѓся, хоць гама-сканары адукавалі ѓсю станцыю. Граміла-стэлзан выскаліѓся.

  – Падобна на тое, што апраменены шымпанзэ ѓ пагонах пайшла ѓ гiперпаѓзак. Адскануйце паверхню.

  У пяці мілях ад базы знайшлі кінуты месяцаход, а яшчэ ѓ мілі – генерала арметыканскай арміі, які адчайна ѓцякае. Генгір хацеѓ паказаць сваю ѓдаласць і лёгка, нібы каршун кураня нагнаѓ Яна Ракфелера. Каб генерал разумеѓ, з кім мае справу, зорны Воѓк выключыѓ кіберкамуфляж – на серабрыстай месячнай паверхні праступіѓ грозны контур раз'юшанага гіганта. Ракфелер у роспачы да мяжы сціснуѓ сабачку эксперыментальнага прамянемета, нават пэндзаль звяло ад жудаснай напругі. Аднак яго чалавечы лазерны аѓтамат быѓ, занадта слабы і не мог нават абдрапаць дэсантны бронекостюм прышэльца. Гігант лёгка выбіѓ зброю і, выламаѓшы рукі, абясшкодзіѓ адчайна які трапятаецца арметыканца. Вялікі рот выскаліѓся ѓ атрутнай усмешцы, лакаваныя зубы стэлзана набылі сінюшнае адценне:

  – Дрэнна бегаеш, жывёла. З такімі дадзенымі табе, слабадушны нявольнік, не зарабіць на лаханку з пратэінам.

  Задыхаючыся ад сумесі страху і гнnbsp; Гермес ухмыльнуѓся, на яго арліным твары застыла драпежная ѓсмешка: