Текст книги "РускІя Дзяђчыны Ламаюць ТалІбам Носы"

Автор книги: Олег Рыбаченко

сообщить о нарушении

Текущая страница: 1 (всего у книги 2 страниц)

 РУСКІЯ ДЗЯђЧЫНЫ ЛАМАЮЦЬ ТАЛІБАМ НОСЫ

  АНАТАЦЫЯ

  Талібы, карыстаючыся тым, што асноѓныя сілы Расіі ѓгразлі ва Украіне, адкрылі другі, у Таджыкістане напаѓшы і атачыѓшы расійскую базу. Таджыкі часткова разбегліся, часткова здаліся і расійскаму войску, прыйшлося ваяваць па-сапраѓднаму і крывава. Баі ідуць жорсткія, але ѓ бітвах гераізм праяѓляюць басаногія дзяѓчаты ѓ бікіні.

  . РАЗДЗЕЛ Љ1

  Пасля таго як расійскія войскі сталі цярпець на тэрыторыі Украіны паражэнне за паражэннем, талібы вырашылі: настаѓ іх час. І нанеслі позняй восенню 2022 года ѓдар па Таджыкістане. Як і чакалася, таджыкскія войскі аказаліся да вайны гатовыя і ѓ першую чаргу маральна. Большая іх частка здалася ѓ палон ці разбеглася. Расійская ваенная база ѓ Таджыкістане акружана, і талібы яе атакавалі з усіх бакоѓ.

  Расіі прыйшлося спешна перакідаць сілы ѓ Таджыкістан і адчыняць там другі фронт.

  А войскі даводзілася перакідаць праз некалькі меж. У выніку талібы разграмілі расійскую базу. Частку салдат выразалі, а частку ѓзялі ѓ палон.

  І прэзідэнту Расіі Уладзіміру Пуціну прыйшлося ѓсё ж з вялікім спазненнем аб'явіць усеагульную мабілізацыю, і перакідаць у Таджыкістан новыя войскі. І гэта, зразумела, наклала дадатковы цяжар і на эканоміку Расіі і на бюджэт, і садзейнічала падзенню папулярнасці Пуціна ѓ народзе.

  Тым не менш, Расея вяла цяпер баявыя дзеянні і супраць талібаѓ. А Афганістан мае амаль сорак мільёнаѓ насельніцтва – прычым у асноѓным маладога, і шмат захопленай раней у амерыканцаѓ тэхнікі. І паспрабуй такое войска адолей, нават калі іншыя дзіѓныя і не мяшаюць Расеі перакідваць войскі праз свае тэрыторыі. Як бы там ні было, у маральным плане расейцам куды прыемней біцца з маджахедамі-талібамі, чым са сваімі братамі ѓкраінцамі. І таму зразумела, у баях прымаюць удзел і прыгожыя, сэксуальныя і гламурныя дзяѓчыны.

  Што робіць вайну вельмі цікавай.

  У Таджыкістане нават зімой амаль няма снегу. І дзяѓчынкі ідуць у атаку, фарсіѓшы, босымі, ружовымі пяткамі.

  Наташа вядзе агонь з аѓтамата, адначасова босымі пальчыкамі ножак шпурляючы разбуральны прэзент смерці.

  Падскокваюць разарваныя на шматкі целы талібаѓ.

  Ваяѓніца ѓсклікае:

  – За нашых прыгожых дзяцей!

  Іншая ваяѓніца Зоя, таксама вядзе агонь з пісталет-кулямёта. Страчыць з вялікай трапнасцю, забіваючы маджахедаѓ. Тыя валяцца, нібы падкошаныя снапы пшаніцы.

  А чароѓная дзяѓчына з залацістымі валасамі, кінула голай пяткай гарошынку смерці і прабуркавала:

  – Русь сабою краіны абараняла,

  Ад нашэсцяѓ пякельнай саранчы...

  І сваімі грудзьмі прыкрывала -

  Усе народы матухны-Зямлі!

  І ваяѓніца як возьме і засмяецца, паказаѓшы свой поѓны зубок раток. І з вельмі гарэзлівай мовай, які ліжа не толькі шакаладнае марожанае.

  Аѓгустына, яшчэ адна дзяѓчына, з ліку тых, хто паказвае найвышэйшы пілатаж, і скошвае талібаѓ шэрагамі, прабуркавала:

  – Яблыкі на снезе,

  Гэта дзяѓчынак грудзей...

  Я табе дапамагу,

  Будуць крутыя суддзі!

  І ваяѓніца зноѓ шпурнула босымі пальчыкамі ножак забойны падарунак анігіляцыі. І раскідала мноства талібаѓ у розныя бакі, адрываючы ім галовы і канечнасці.

  Святлана таксама скошвае маджахедаѓ, і робіць гэта з вялізным энтузіязмам. У гэтай дзяѓчынцы столькі напору і шалёнай энергіі. Яна кідае босымі пальчыкамі ножак, вялікай, разбуральнай сілы прэзент смерці.

  І пасля чаго заспявае:

  – Аб дзяѓчынкі босыя, босыя, босыя...

  Мы махаем косамі, косамі, косамі!

  Дзяѓчыны-ваяѓніцы так узяліся за талібаѓ, што проста ѓ прыгажунь пяткі зіхацяць.

  Сапраѓды руская жанчына – гэта вялікая сіла. І яна непрыяцеляѓ скошвае, нібы каса з маторчыкам. І рэальна ѓганяе ѓ труны, а то і ѓ зямлю.

  Ваяѓніцы ж паказваюць свой шалёны тэмперамент і равуць:

  Мы дзяѓчынкі-камсамолкі

  Вельмі любім Эскімо...

  Галасок прыгажунь звонкі,

  Будзе новае кіно!

  І ваяѓніцы ѓзялі і паказалі свае вельмі доѓгія і такія гарэзлівыя мовы.

  Бой, вядома ж, талібамі няпростая загадка. І хлопцы расейскія гінуць, у немалых колькасцях. І прыходзіць з Таджыкістана везці груз дзвесце.

  Зразумела ѓ самім Расіі людзі пачынаюць бунтаваць – навошта была патрэбна вайна з Украінай? Ці варта Расіі плаціць жыццямі сваіх сыноѓ і дачок у вайне ѓ Таджыкістане? Пытанні зразумела цалкам натуральныя. На самай справе, ці варта аѓчынка выраба?

  Акрамя таго кошты растуць, а перамогамі і не пахне. А тут яшчэ і Зюганава хапіѓ інсульт, і паралізавала кішэннага апазіцыянера. Колькі часу паслухмяны ѓладам Генадзь Андрэевіч водзіць маргіналаѓ па крузе і імітаваѓ квазіапазіцыйнасць. А зараз узяѓ і загнуѓся самы зручны для ѓладаѓ лідэр найбольш шматлікай і папулярнай апазіцыі. А свята месца пуста не бывае. Прыйшлі іншыя, маладыя і куды больш агрэсіѓныя.

  І трон захістаѓся...

  Але пакуль ідзе вайна з талібамі. Вось змагаюцца ѓ небе дзяѓчаты з ліку лётчыц штурмавой авіяцыі.

  Анастасія Вядзьмакова – адна з праслаѓленых ваяѓніц рудай масці. Яна адмовілася ваяваць супраць Украіны, але знішчаць талібаѓ, калі ласка.

  Зразумела, многія ваяѓніцы асы не хацелі забіваць сваіх братоѓ славян.

  А вось з маджахедамі – калі ласка.

  Анастасія зрабіла стрэл па талібах, пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Пасла ѓ афганцаѓ ракету і праспявала:

  Як жылі мы змагаючыся,

  І смерці не баючыся...

  Так басаногай лётчыцы прэзент!

  Іншая ваяѓніца-ас таксама прыгожая толькі на гэты раз бландынка Акуліна Арлова таксама б'ецца з душманамі. Ды талібаѓ завуць як у першую вайну з афганцамі душманамі, ці духамі. Праціѓнік праѓда моцны, і вялікі лікам. І ѓ талібаѓ і СПА сваё ёсць. У тым ліку і захопленае ѓ былой урадавай арміі.

  Акуліна Арлова робіць сваім самалётам разварот, і сыходзіць ад ракеты "Стынгер", пасля чаго дзяѓчына праспявала:

  – Злосны дух паѓзе па скалах,

  Ты спалі яго напалмам...

  Ну, калі Талібан,

  Ужыем у баі падман!

  Яшчэ адна дзяѓчына Маргарыта Магнітная. У яе валасы, нібы сусальнае золата. Вельмі прыгожая дзяѓчына. І таксама катэгарычна адмовілася ваяваць з Украінай. Бо не падніме зброю супраць братоѓ-славян. Што выклікала ѓ шматлікіх ухвала. А талібы рэлігійныя фанатыкі, і ѓ свой час дапамагалі чачэнскім сэпаратыстам. Мала таго Талібан быѓ адзінай у свеце дзяржавай, якая прызнала незалежнасць Чачні. І гэта зразумела наклала адбітак на адносіны з Расіяй на многія гады.

  Маргарыта Магнітная гатова змагацца. Яе босыя пальчыкі ножак націскаюць на кнопкі. І па талібах ляцяць каласальнай, разбуральнай сілы ракеты. І яны разбіваюць барадатых афганцаѓ.

  Маргарыта праспявала:

  – Эх, Радзіма, хай крычаць пачвара,

  А яна нам падабаецца, няхай і не прыгажуня!

  Сволачы даверлівая,

  Калі кіруе чэкіст,

  Значыць, будзе фашызм,

  Мярзота чалавецтва!

  Першая праталіна,

  Пахаванне Сталіна -

  Русь не будзе Каінам,

  Хоць яна і параненая!

  І ваяѓніцы хорам узялі і прачырыкалі:

  – Не стрываць славянам прыніжэньня,

  Мы за Украіну ѓсё гарой...

  Не пацерпім больш абразы,

  Каіна мы ѓ вір галавой!

  Дзяѓчынкі на штурмавіках б'юць па талібах, і разбіваюць і забіваюць гэтых маджахедаѓ.

  Вось яны ляцяць малаціць духаѓ. А вось з Таджыкістана вывозяць цынкавыя дамавіны з забітымі расійскімі салдатамі і афіцэрамі.

  Адзін з такіх салдат застаѓся без нагі. І спявае ён сумна, з захапленнем, і слязамі на вачах:

  – У труну ѓвагналі так-сяк,

  І найдужэйшы ваѓкалак,

  Усё ѓціскаѓ і ѓсоѓваѓ,

  І шчыльна ѓтрамбоѓваѓ!

  Дзяѓчынкі ёсць і на танках. Вельмі цікавая расійская машына "Мядзведзь". Яна вельмі цяжкі танк – больш за сто тон – эксперыментальная мадэль. Зразумела ѓ ёй і экіпаж асаблівы чатыры дзяѓчыны. І ва ѓсіх імёны на Е!

  Вось, напрыклад Лізавета націскае босымі пальчыкамі ножак на кнопкі джойсціка, і дзівіць дзот з талібамі і раве:

  – Слава камунізму!

  Кацярына, працягваючы весці агонь, з кулямётаѓ, і націскаючы пунсовым саском на кнопкі, раве:

  – І без Зюганава! З лысінай і п'янага!

  Алена піскнула, націснуѓшы голай пяткай на педаль:

  – За паходы да Індыйскага акіяна!

  Еѓфрасіння таксама стрэліѓ, на гэты раз пры дапамозе сваёй гарэзлівай мовы і піскне:

  – За перамогі ѓ штурмавых баях!

  І дзяѓчынкі засмяюцца. Паліваюць байцоѓ Талібан свінцовым дажджом. І робяць гэта вельмі добра.

  Лізавета, страляючы па суперніку – задумалася. На самай справе, калі ѓ чалавека ёсць мазгі – ён разумее што любая рэлігія – гэта казка і чалавечая фантазія!

  Але чаму так па ѓсім свеце распаѓсюдзіліся рознага кшталту рэлігіі? Прычым, многія насуперак разумнаму сэнсу? На самой справе, узяць самую масавую рэлігію: Хрысціянства. Верыць у Бога, укрыжаванага на крыжы – гэта недарэчна і недарэчна. На самой справе, калі верыць у Біблію, то Бог становіцца нейкім дзіѓным і незразумелым.

  То ён амаль усё чалавецтва топіць вадой – гінуць мільёны людзей, а ратуецца ѓсяго восем чалавек. То, наадварот, на крыжы моліць за катам?

  Можна заѓважыць: Бог Старога запавету вельмі жорсткі, а ѓ Новым Запавеце Хрыстос надзвычай добры. І тут відаць абуральная супярэчнасць. На самой справе, Ісус калі быѓ бы Богам-Сынам, то павінен быѓ спаліць Садома і Гамору. А там былі і дарослыя, і дзеці, і жанчыны. Няѓжо гэта не жорстка?

  Ды і шмат іншых можна пералічваць вельмі доѓга прыкладаѓ жорсткасці. Адно забойства дзяцей Елісеем чаго вартае.

  Вось і падумайце, у што людзі вераць. А ѓлада яшчэ і навязвае рэлігію. Вось і зараз яны змагаюцца з рэлігійнымі фанатыкамі талібамі.

  Хоць папярэджвалі – не радуйцеся таму, што ЗША сыходзяць з Аѓганістана – горш толькі Расіі будзе.

  Талібы, крыху адпачыѓшы і карыстаючыся тым, што ѓ Расіі рукі вайной з Украінай звязаныя, узялі і нанеслі ѓдар. І тут было гэта шмат каму прадказана. І Расіі прыйшлося падпісацца. Прычым, зразумела супраць сваёй волі – занадта шмат расійскіх салдат загінула на базе ѓ Таджыкістане. Так што Уладзімір Пуцін аказаѓся ѓцягнутым у яшчэ адну вайну. І настроі, зразумела, у грамадстве сталі куды больш варожыя да дзейнага прэзідэнта. Каханне народа вельмі пераменлівая. А талібы, зразумела, усё правільна разлічылі. Тым больш ЗША ѓ дадзеным выпадку задаволеныя – стравілі сваіх ворагаѓ. І пра Байдэна пачалі казаць: мудры старац. Маѓляѓ, як спрытна ѓсё задаволіѓ.

  На самай справе, узрост і спорту, і мудрасці не перашкода!

  Лізавета зноѓ страляе, і зноѓ, зразумела, босымі пальчыкамі ножак. У танку і зімой даволі цёпла. А летам у Таджыкістане рэальна горача.

  Дзяѓчына ѓзяла і праспявала:

  -Калі доѓга, доѓга, доѓга,

  Ваяваць, круша талібаѓ...

  Калі доѓга, доѓга, доѓга,

  Пад адхон у баі бегчы!

  То магчыма, то магчыма,

  То вядома, дакладна, дакладна...

  Хоць часам такое нібы,

  Можна Афрыку дагнаць!

  А ѓ Афрыцы кошту вось такой вышыні,

  А у Афрыцы грошы вось такой шырыні!

  Схуднелі бегемоты,

  Абцяжарвалі кашалоты...

  А народ як папугай,

  Выпраѓляйся прама ѓ рай!

  Кацярына адзначыла з ухмылкай, націснуѓшы на кнопку джойсціка танка, сваім пунсовым саском:

  – Нешта мала ѓ табе аптымізму!

  Лізавета злосна адказала:

  – Калі прэзідэнт маральны калека і прайдзісвет, то якая можа быць радасць у падданых!

  Алена кіѓнула:

  – Так! Кажуць ліха бяда пачатак! Але ж менавіта празмернае шанцаванне і зрабіла Пуціна празмерна самаѓпэѓненым!

  Лізавета кіѓнула сваёй падфарбаванай пад блакітны колер галоѓкай:

  – Ды я заѓсёды думала, што столькі шанцавання аднаму чалавеку даваць нельга – ён садзіцца на белага каня, у сэнсе пачынае лічыць, што яму мора па калена. І потым як старая, якая захацела стаць Богам – аказваецца ѓ пабітага карыта!

  Кацярына з гэтым пагадзілася:

  – Так! Занадта шмат у Пуціна было шанцаванні, і гэта яго разбэсціла. Як у свой час фартуна кахала – Напалеона, Гітлера, Івана Грознага, а потым ад іх адвярнулася.

  Еѓфрасіння заѓважыла:

  – Мікалай Другі быѓ вельмі няѓдачлівы, але пры гэтым добры і прыстойны цар. Вось, напрыклад, думаеш, пашанцавала б яму хаця б крыху ѓ вайне з Японіяй. Напрыклад – ці не загінуѓ адмірал Макараѓ, і ѓсё магло б быць па-іншаму. А адмірал Макараѓ загінуѓ з-за цэлай серыі малаверагодных супадзенняѓ. Чамусьці ён не загадаѓ траліць мінаносцамі ад мін, і ніхто з ягоных падначаленых не аддаѓ такога загаду. І міна, хутчэй за ѓсё, была расійская, і ад адной міны не павінен быѓ вялікі браняносец затануць. І нават у гэтым выпадку адмірал Макараѓ мог бы выратавацца, як напрыклад, выратаваѓся Кірыл Раманаѓ.

  Лізавета пагадзілася:

  – Ды невялікае шанцаванне Мікалаю Другому, магла б даць Расіі куды больш, чым шмат шанцавання бяздарнаму Уладзіміру Пуціну! Напрыклад, адмірал Макараѓ мог перамагчы японцаѓ на моры малой крывёй, і тады вайна з самураямі не каштавала б вялікіх ахвяр. А выйграй царская Расію вайну з Японіяй, то і першай сусветнай вайны, хутчэй за ѓсё б не было б. Так аѓтарытэт у войска імперыі быѓ бы занадта высокі і немцы не вырашыліся б аб'явіць вайну!

  Алена кіѓнула:

  – Магчыма! Хоць адным Макаравым не вычэрпваецца колькасць няѓдач і нешанцаванні ѓ вайне з Японіяй. Хоць трэба прызнаць супернік быѓ моцным. Але з іншага боку, калі б браняносец "Ослябі", не затануѓ бы так хутка, нават падчас бою пры Цусіме эскадра магла б цалкам прарвацца ва Уладзівасток! А так вайна з Японіяй, аказалася такой няѓдалай!

  Еѓфрасіння заѓважыла:

  – Затое вайна ѓ сорак пятым годзе з Японіяй аказалася дзіѓна лёгкай і паспяховай. Нібы ѓ Японіі скончыѓся ліміт шанцавання. Зрэшты, нажаль перамога Сталіна прывяла да ѓлады над Кітаем камуністаѓ, і з'яѓленню вельмі моцнай і небяспечнай імперыі, якая ледзь не напала на СССР пры Брэжневе. Ды і зараз Кітай толькі прыкідваецца сябрам. А сам хоча адцяпаць у нас землі да Урала.

  Кацярына кіѓнула:

  – Так! Калі б тады перамаглі б японцаѓ, была б замест поѓначы Кітая Жэлтарасія, і Праваслаѓе прыйшло б у паднябесную імперыю. А што атрымалася ѓ выніку лёгкай перамогі Сталіна над японцам. Нараджэнне атэістычнай імперыі, і магутнага монстра на межах з Расіяй!

  Лізавета адзначыла, выскаліѓшы зубкі:

  – Вось і вер пасля гэтага ѓ Хрысціянскага Бога. Перамога над Японіяй дала б новых дзясяткаѓ мільёнаѓ праваслаѓных вернік. А замест гэтага ѓ Расіі прыйшоѓ да ѓлады агрэсіѓны атэістычны рэжым. А потым крывавы сталінскі рэжым прынёс атэізм і ѓ Кітай. І з'явілася жорсткая імперыя Мао. Вось сапраѓды не разумею, чаго хацеѓ Бог!

  Алена заѓважыла:

  – Ці Бога наогул няма! Або Сатана куды мацней, чым кажа пра гэта Бібліі, або планы Усявышняга, неспасціжныя для нас!

  Еѓфрасіння заѓважыла:

  – Звычайна жорсткія цары больш і маюць поспех! Адзіным выключэннем быѓ мабыць Аляксандр першы – цар інтэлігентны, добры, ліберальны, джэнтльмен і мухі не аббіты. І разам паспяховы!

  Лізавета заѓважыла:

  – І Кацярына Другая не лічылася жорсткай і злой кіраѓніцай, і таксама была вельмі паспяховай. Праѓда яна была шлюхай, і наогул чалавек не зусім добрых. Забараніла сялянам скардзіцца на сваіх спадароѓ. Нават дзіѓна, што столькі шанцавання было дадзена такой паскуднай асобе!

  Алена кіѓнула:

  – Ды і вер пасля гэтага ѓ Хрысціянскага Бога! Калі – злыя і подлыя найбольш паспяховыя!

  Кацярына праспявала з лютасцю:

  На гвалце трымаецца мір,

  Вулкан лютасьці хвошча з размахам...

  Напружанне вышэйшае сіл,

  Абуджаецца з болем і страхам,

  Толькі страх нам падорыць сяброѓ,

  Толькі боль падахвочвае працаваць,

  Таму я хачу ѓсё мацней,

  Гіперплазмай у натоѓп выліцца!

  Лізавета з уздыхам заѓважыла:

  – Ды быѓ Чынгісхнан грубым язычнікам. Не ѓмеѓ ні чытаць, ні пісаць, а захапіѓ паѓсвету. І мусульмане, і хрысціяне ѓ лаянцы з ім прайгравалі. І вось пытанне: дзе быѓ у гэты час Усемагутны Бог? І чаму паганства манголаѓ перамагло Манатэізм: Ісламу і Хрысціянства?

  Еѓфрасіння заѓважыла з усмешкай:

  – Дакладна таксама можна спытаць: а дзе быѓ Усемагутны Бог, калі Каін забіѓ Авеля? Чаму дапусціѓ першую братазабойчую вайну ѓ гісторыі чалавецтва?

  Алена ѓсміхнулася і падвяла вынік:

  – Ды можна спрачацца да бясконцасці, але ніколі не дакажаш, ні тое што Бог ёсць, ні тое што Яго няма?

  Кацярына адзначыла:

  – Наконт Ісуса Хрыста я моцна сумняваюся. Няшчасныя, забітыя юдэі, цалкам маглі прыняць моцнага, адоранага гіпнатызёра – тыпу Анатоля Кашпіроѓскага за месію і абагавіць. Калі паглядзець статыстку цудаѓ Анатоль Міхайлавіча, то ён круцейшы за Хрыста!

  Еѓфрасіння хіхікнула і праспявала:

  – Дай Бог сляпым вочы адкрыць,

  І спіны выпрастаць гарбатым...

  Ды Бог, быць Богам хоць ледзь-ледзь,

  Але быць нельга ледзь-ледзь распятым!

  І дзяѓчынкі зноѓ узяліся за талібаѓ. Націскаючы босымі пальчыкамі ножак на кнопкі джойсціка, яны скошвалі шматлікіх маджахедаѓ, і ѓкладвалі іх літаральна пачкамі. Барадатыя талібы гінулі пад кулямётнымі чэргамі, і стрэламі аскепкава-фугасных снарадаѓ. Пайшла неабыякая пацеха, з масавым знішчэннем рэлігійных фанатыкаѓ.

  А вось Алёнка са сваім батальёнам з прыгожых дзяѓчат, якія, нягледзячы на халаднаватае, зімовае надвор'е Таджыкістана атакуюць талібаѓ басанож.

  Яны, праѓда, у кароткіх спадніцах, і целы затуляюць броннікі з кеѓлару.

  Бягуць прыгажуні ѓ атаку, і спяваюць:

  – Злы таліб паѓзе па скалах,

  Але дзяѓчынкі страмчэйшыя за ѓсіх...

  Даѓбані яго напалмам,

  Мы адсвяткуем поспех!

  І бліснуць дзяѓчыны жамчужнымі зубкамі.

  А затым Анюта босымі пальчыкамі ножак шпурне ѓ маджахедаѓ гарошынку з узрыѓчаткай. І тая разнясе талібаѓ у розныя бакі, нібы кацянят.

  Дзяѓчынка ѓзяла і праспявала:

  – Слава Айчыне, слава,

  Танкі рвуцца наперад...

  Дывізіі дзевак у бікіні,

  Вітае рускі народ!

  Рудая Ала таксама вядзе агонь па барадатых непрыяцеляѓ, выкошвае іх і напявае:

  – Смяялася Русь над гэтым Талібанам,

  Ва ѓсе стагоддзі, на тое яна і Русь!

  І дзяѓчына таксама возьме і па маджахедах босымі пальчыкамі ножак забойную лімонку шпурне. І раскідае ворагаѓ ва ѓсе розныя бакі.

  І як засвішча, ва ѓсё горла.

  Некалькі дзясятак крумкачаѓ былі аглушаныя. Яны атрымаѓшы сардэчны прыступ упалі на галовы паголеных нагала талібаѓ, і іх прабілі. Пасля чаго ваяѓніца прачырыкала:

  – Справа вельмі спорыцца ѓ нас,

  Веру, будзе проста найвышэйшы клас!

  Талібан я ведаю, пераможам,

  Бо над намі ганарлівы херувім!

  Марыя яшчэ адна з дзяѓчынак у бікіні, узяла і свіснула. І босымі пальчыкамі ножак шпурнула ѓ непрыяцеля велізарнай забойнай сілы, вельмі разбуральны прэзент смерці. Пакрамсала байцоѓ талібаѓ, і прабуркавала скаля зубкі:

  – Вакол жа Расеі велізарная смуга,

  І прэ на Айчыну баец Талібан!

  Алімпіяда сапраѓды дзяѓчына-волаты. Яна буйная і разам з тым у яе валасы светла-русыя. Ваяѓніца мае раскошныя сцягна, і моцны прэс, які выкладзены шакаладнымі плітачкамі. Ну супраць такой дзяѓчынкі-звера рэальна нікому не выстаяць.

  І вось яна сваімі магутнымі, мускулістымі, босымі нагамі падняла цэлую бочку з узрыѓчаткай і як шпурне яе ѓ талібаѓ. І панеслася гэтая бочка з вялікай, забойнай хуткасцю. І як урэжацца ѓ маджахедаѓ, літаральна раздзіраючы іх.

  Ваяѓніца-багатыр у радасці ѓзяла і праспявала:

  А над Муравым неба хмурыцца,

  Падымаецца святла зара...

  Мы як дачкі Іллі Мурамца,

  Сваёй сілай хваліліся не дарма!

  Сапраѓды куды прыемней ваяваць і забіваць талібаѓ, чым біцца са сваімі братамі-ѓкраінцамі. Тут я думаю любы пагодзіцца – што братоѓ забіваць грэшна. І Уладзіміра Пуціна ѓжо адкрыта называюць у расійскіх войсках – Воѓчык-Каін!

  Алімпіяда ѓ лютасьці праспявала:

  Ну, колькі можна братоѓ забіваць,

  Бо чалавек павер, народжаны для шчасця...

  На фронт не адпускае сына маці,

  І нават улетку на вайне непагадзь!

  Пасля чаго дзяѓчына-волаты як возьме і набярэ ѓ лёгкія паветра і засвішча. У шматлікіх сотняѓ крумкач адразу ж адбываецца сардэчны прыступ, і яны страчваюць прытомнасць. І іх вострыя дзюбы ляцяць уніз, і прабіваюць чэрапа насядаючых на пазіцыі расійскіх войскаѓ талібаѓ.

  Алімпіяда, свістамі збіваючы крумкач і прымушаючы іх аглушанымі падаць, узяла і прачырыкала:

  Тая, тая – стукаюць капыты,

  Тую, тую, тую – ударыѓ кулямёт!

  Армія талібаѓ на галаву разбіта,

  А войска дзяѓчынак ніхто не разаб'е!

  Маруся таксама вядзе агонь па салдатах арміі Талібан. Паказвае свой нораѓ і найвышэйшы клас. Яе аѓтамат скошвае маджахедаѓ цэлымі шэрагамі.

  Дзяѓчына кідае босымі пальчыкамі ножак забойны прэзент смерці. Выбівае масу баевікоѓ Талібан, і пішчыць:

  – Класіка вайны,

  Гэта дзеѓцы босы быць...

  Дочкі і сыны,

  Ператворым усіх у дзічыну!

  Ваяѓніцы і на самай справе прыгажосць.

  Матрона, страляючы па талібах і кідаючы босымі пальчыкамі ножак падаруначкі разбурэння, прачырыкала:

  – Слава дзяѓчынам у бікіні,

  Яны лупяць маджахедаѓ...

  Нажы ѓ дзяѓчат босыя,

  Атакуюць так да абеду!

  Дзяѓчына з тонкай таліяй і раскошнымі сцёгнамі, страляе па якія насоѓваюцца талібам. Робіць гэта вельмі спрытна і трапна. Скошвае іх нібы газонакасілкай і спявае:

  – Дзеѓка польку танчыла,

  На лужку ѓ раннюю гадзіну...

  Хвост налева, хвост направа,

  Гэта полька Карабас!

  І вось ваяѓніца зноѓ шпурне ѓ непрыяцеля забойны прэзент босымі пальчыкамі ножак. І масу талібаѓ укладзе.

  Вось змагаюцца Вікторыя і Вераніка. Абедзве дзяѓчыны вельмі крутыя. І страляюць надзвычай трапна.

  Вікторыя кінула голай пяткай забойнай сілы падарунак анігіляцыі. Парвала мноства душманаѓ і піскнула:

  – Грошы растаюць у кашальку,

  Растаюць капіталы...

  А на рускай мове -

  Грошы значыць манны!

  Яшчэ адна дзяѓчына націснула пунсовым саском грудзей на кнопку, якая ѓрубіла аглушальны ультрагук, і пусціла яго па паветры. І ѓжо тысячы крумкач пасыпаліся на голеныя галовы талібаѓ. І давай іх прабіваць.

  Рудая дзяѓчына праспявала:

  Расію атакуюць маджахеды,

  Іх вельмі шмат прэ Афганістан...

  За біліся тады ѓ Афгане дзяды,

  Цяпер падняѓ меч грозны Талібан!

  Але дзяѓчаты босыя не здаюцца,

  Яны пакажуць проста вышэйшы клас...

  З армадай Талібана жвава б'юцца,

  І дзівяць прама духу ѓ вока!

  І ваяѓніца босымі пальчыкамі ножак як шпурне забойнай сілы падарунак анігіляцыі. І ад яго ѓсім дастаецца.

  Аліса і Анжаліка абстрэльваюць талібаѓ пры дапамозе снайперскіх вінтовак. І робяць гэта надзвычай трапна. І вядуць такі вось дакладны агонь.

  Аліса ѓзяла і праспявала:

  Для душмана будзе труна,

  Захаваць здароѓе каб...

  Дзеѓкі бегаюць зімой распранутыя!

  І ламаюць спіны маджахедамі!

  І ваяѓніцы разам узялі і паказалі мовы!

  І потым стрэльнула Аліса, ужыѓшы пры націску кнопкі пунсовы сасок грудзей. І выбіла тузін талібаѓ.

  Аліса ѓзяла і прачырыкала, выскаліѓшы зубкі:

  – За Айчыну і свабоду да канца,

  Дзеѓкі босыя ѓ бікіні,

  Вы такія гераіні...

  Прымушаючы ва ѓнісон стукаць сэрцы!

  Анжаліка пацвердзіла:

  – Стукаць ва ѓнісон! Гэта крута!

  . РАЗДЗЕЛ Љ 2.

  Вайна паміж талібамі і Расіяй працягвалася. Аѓганістан – гэта вялікае насельніцтва, шмат моладзі – галоднай, злы, агрэсіѓнай.

  І яны ѓ Таджыкістане ваююць, пакуль у Расіі рукі звязаныя з вайной на Украіне, якую падтрымлівае большая частка свету.

  І талібы гэтым карыстаюцца.

  Але на баку Расіі ваююць вельмі нават босыя і прыгожыя дзяѓчынкі. Баі ідуць хвалямі.

  Наташа страляе па маджахедах. Яны выкарыстоѓвае забойнай сілы кулямёт тыпу цмок. І сыпле на талібаѓ кулі.

  І тыя падаюць наседая на дзяѓчынкай. Вось упадзе збіты з самаробнай, зенітнай устаноѓкі расійскі верталёт. Яго збілі талібы. Праѓда на верталёце не дзеѓкі, а мужчыны, і іх не надта шкада.

  А Наташка дзяѓчына і яшчэ басаногая ѓ бікіні. А калі ты амаль галышом, то цябе канкрэтна ніхто не ѓтрымае, і не спыніць.

  Наташка шпурнула босымі пальчыкамі точаных ножак забойнай сілы падарунак анігіляцыі. Раскідала ѓ розныя бакі талібаѓ і праспявала, скалячы жамчужныя зубкі:

  Вось зіма, зіма, зіма,

  Пачалася раптоѓна...

  Люта мяце, мяце -

  Будзе лепш заѓтра,

  Заѓтра, заѓтра, заѓтра!

  А сягоння новы год!

  Сапраѓды ѓ Таджыкістане на Новы гады выпаѓ сняжок. І зараз рускія дзяѓчыны пакідаюць босыя, точаныя сляды, на снезе, і гэта выглядае вельмі прыгожа.

  Зоя ѓзяла і праспявала:

  Раз два тры -

  Працэсары працяры!

  Чатыры, восем пяць,

  Пайшлі ѓ лапту гуляць!

  І дзяѓчынка босымі пальчыкамі ножак як запусціць забойнай сілы прэзент смерці.

  Зоя ѓзяла і заспявала, выскаліѓшы зубкі:

  Раз, два, тры, чатыры, пяць,

  Выйшаѓ зайчык пагуляць...

  Вось дзяѓчынка выбягае,

  Маджахеда забівае!

  І Зоя ѓзяла і паказала сваю доѓгую мову.

  А вось агонь вядзе і Аѓгусціна. Такая дзяѓчынка, страмчэй якой не бывае. І піша з забойным апломбам. Скошвае маджахедаѓ без лішніх цырымоній. Пасля чаго пачынае спяваць;

  Калі нікчэмны тыл -

  Не дапаможа ратны запал...

  Ну, а калі запалу няма,

  Тыл пойдзе ворагу ѓ абед!

  І рудая Аѓгусціна як возьме, так і шпурне прэзент анігіляцыю, босымі пальчыкамі ножак. І рэальна столькі душманаѓ разарве, што проста жах.

  Аѓгусціна, вядома, не прапусціла магчымасці праспяваць:

  Я голая бывала,

  Па полі так скакала!

  Па полі так скакала ...

  Кулацкі падпявала!

  І дзяѓчынка возьме і вочкамі што зіхацяць сапфірамі так і блісне. А вочы ѓ яе прыгожыя. А мова вельмі нават гарэзлівая. І такі спрытны, і такі завадны. Ну проста нібы гэта нейкі сакавіты апельсін.

  Святлана таксама б'ецца. І босымі пальчыкамі ножак шпурляе прэзенты анігіляцыі. Якія такія забойныя і разбуральныя.

  А побач талібы ѓзялі і падбілі расейскі танк. І машына войска Расіі стала рвацца на часткі, дэтанаваѓ баявы камплект. І зноѓ гінуць мужчыны.

  Але Святлане смярдзючыя мужчыны не патрэбны. Іх трэба катаваць. І дзяѓчына ѓзяла і праспявала:

  Мужчыны, мужчыны, мужчыны,

  Вы проста вялікія скаціны,

  Калі дзеѓкі вас забіваюць,

  Яны зямлю так чысцяць!

  Сапраѓды талібы – гэта звяры.

  Злавілі неяк прыгожую дзяѓчынку-разведчыцу. Ну і для пачатку ѓзялі яе і паднялі на прэнг. Вывернулі з рук суставы, што вельмі балюча.

  Затым на босыя ножкі дзяѓчыны павесілі калодкі, якія скавалі ёй шчыкалаткі. І пасля чаго ѓзялі і распалілі вогнішча пад яе голымі, і хупавым выгібам падэшвамі.

  Дзяѓчыне-расіянцы было вельмі балюча. Талібы, перш чым пячы ёй пяткі, узялі і вышмаравалі ступні алеем. І таму падэшва падгарала павольна, і было пакутліва балюча. І дзяѓчына стагнала і раѓла. А талібы заадно і білі яе па спіне і бакам пугай. Потым вырашылі ѓзмацніць катаванне. Дасталі распалены дрот і давай лупіць прыгажуню па спіне, і грудзі.

  А як гэта балюча. Асабліва калі талібы сталі расійскай дзяѓчыне круціць пунсовыя саскі распаленымі абцугамі. І яна так раѓла.

  А галоѓных верхавод атрада талібаѓ проста балдзелі ад катавання. І скаліѓ свае залатыя зубы.

  Дзяѓчына-расіянка ѓ адказ плюнула. Пасля чаго ёй сталі ламаць пальчыкі босых ножак. Што вельмі балюча. І дзяѓчынка адключылася ад жудаснага, невыноснага болю.

  Але талібы працягвалі катаваць. Спачатку прывялі ѓ сябе дзяѓчыну, выліѓшы вядро ледзяной вады. А затым устанавілі на яе цела датчыкі і электроды.

  Пасля чаго двое хлапчукоѓ сталі круціць педалі дынама-машыны. Пайшоѓ ток і дзяѓчынка затросся ад пякельнага болю. І сапраѓды калі па целе

  Праходзяць электраразрады то гэта жудасна, слова праносяцца табуны коней. І сапраѓды тут любая дзяѓчынка завые.

  І хлопчыкі педалі круцяць, а аголеная дзяѓчына, дзікім ваѓком вые. І ёй вельмі балюча. А рову проста невыносна.

  А акрамя току расійскай дзяѓчынцы яшчэ талібы пякуць і пяткі, якія ѓжо пакрыліся буйнымі пухірамі. А таксама лупяць па спіне распаленым дротам. І б'юць з лютасцю і адцяжкай.

  І заадно яшчэ ѓзмацнілі муку. Сталі дзяѓчыну расцягваць, і вешаць на калодку ѓсё новыя і новыя гіры, каб капітальна вывярнуць ёй суставы.

  Галоѓны бандыт талібаѓ праспяваѓ:

  Які боль, які боль,

  Будзе лік матчу: пяць – нуль!

  Ну, што з дзікуноѓ возьмеш. Яны катавалі так дзяѓчынак вельмі жорстка, але не асабліва выдасканалена. Хоць ва ѓлонне Венеры і совалі электроды і як пасля гэтага ѓлепяць ток.

  Талібы – гэта варвары. Вось яны за грошы, што выручылі за наркотыкі, закупілі ѓ Кітая цэлую армаду танкаѓ. Сапраѓды Кітай – гэта саюзнік і сябар Расіі паркалёвы.

  І талібы папёрлі сваімі танкамі на ворага.

  А вось супраць іх чатыры расійскія дзяѓчаты на Т-95. Яны зразумела басанож і ѓ бікіні.

  І што ж?

  Лізавета пальнула па маджахедах пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак і прачырыкала:

  – Слава Радзіме сланоѓ!

  Кацярына таксама лупакнула, па талібах, ужыѓшы босую, круглую пятку і спытала:

  – А што за Радзіма сланоѓ?

  Лізавета, скалячы зубкі, адказала:

  -Вядома ж, Расія!

  Кацярына хіхікнула і адказала:

  – А я думала Індыя!

  Алена лупанула па душманах пры дапамозе пунсовага соску грудзей, перад гэтым зняѓшы з сябе станік і, піскнула:

  – А я думала Радзіма сланоѓ Афрыка!

  Еѓфрасіння націснула на педалі голымі, круглымі пяткамі і праспявала:

  – Маленькія дзеці,

  Ні за што на свеце...

  Не хадзіце ѓ Афрыку гуляць....

  У Афрыцы акулы, у Афрыцы гарылы,

  У Афрыцы вялікія кракадзілы!

  І ѓся чацвёрка басаногіх дзяѓчынак, з аголенай грудзі, з зіготкімі пунсовымі саскамі заспявала:

  Будуць вас кусаць,

  Біць і крыѓдзіць....

  Не хадзіце дзеці ѓ Афрыку гуляць!

  У Афрыцы разбойнік,

  У Афрыцы злыдзень,

  У Афрыцы жудасны Бармалей!

  Будзе вас кусаць,

  Біць і крыѓдзіць...

  Не хадзіце дзеці ѓ Афрыку гуляць,

  У Афрыцы кашмарны,

  Шалёны злыдзень,

  У ёй раптам апынуѓся Бармалей!

  Ён бегае па Афрыцы і есць дзяцей!

  Ды дзяцей! Ды дзяцей!

  Смех смехам, але калі талібы злавілі рускага хлопчыка гадоѓ чатырнаццаць то ѓзяліся за яго сур'ёзна. Спачатку распранулі і падняліся на прэнг.

  Потым душман у чалме і з барадой пачаѓ прыпякаць яго голае, мускулістае цела падлетка дубцом з распаленым жалезам.

  Потым да голых грудзей хлапчукі, кат-таліб паднёс зорку з распаленага жалеза і прыклаѓ да яе.

  Хлопчык закрычаѓ ад жудаснага болю і страціѓ прытомнасць. Пасля чаго хлапчука прывялі ѓ сябе. І заціснулі яго босыя, яшчэ амаль дзіцячыя ножкі ѓ калодку. І сталі на крукі ѓ калодцы вешаць гіры. І гэта было вельмі балюча. Юнае цела хлапчукі моцна расцягнулася, і дзяцюк літаральна сышоѓся стогнам.

  Рускага хлопчыка працягвалі катаваць. Вышмаравалі босыя падэшвы ножак алеем. А потым распалілі пад імі вогнішча.

  І як дзяцюк пасля гэтага дзіка крычаѓ. Ды гэта было надзвычай балюча.

  Хлапчук працягваѓ гарлапаніць і яго білі бізуном талібы.

  Потым узялі паддзелі пацана за рэбры крукамі. І зноѓ капітальна вывернулі.

  Пасля чаго талібы заспявалі:

  Усіх няверных вынішчым,

  Няхай яны падлеткі...

  Вось над намі херувім,

  Усіх загонім у дошкі!

  Пасля чаго хлапчуку з Расіі зламалі распаленымі абцугамі, усе пальцы на босых нагах. І рабілі гэта талібы павольна, каб прычыніць кам мага больш прыгожаму хлапчуку болю. А затым сталі распаленымі да бела абцугамі ламаць юнаму ваяру і рэбры.

  Так яны яму зламалі іх так, што не засталося ѓ хлопчыка ніводнага цэлага рабрынкі. І хлопчык памёр ад болевага шоку.