Текст книги "Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus Semenis hunc in librum collegit (СИ)"

Автор книги: Константин Семин

сообщить о нарушении

Текущая страница: 2 (всего у книги 5 страниц)

Et vos decet memore, quad me potentibus dicere SICUT ad vos, quad vos non potentis vivere quad nunc postquam!

Ex meum modestum cameram.

Epistolae Artemium Orbriosum ad Constantini Semin.

Salvate magister!

Vulgus moscoviam scholaris salvate dignitate magister Constantini Semin.

Facere vos magnus fautorum et amatores de artibus vestrum, et qui, quad aegalitum et vos, viarum marxistum et doctorem in unus veritas scholare, mea scribere ad vos ille descripta cum bonissime mentenem, non nulus cum volo facere irae vos.

Quad me, qui quoque monstrum super, facere vestrum occultus amicus, me vade ad via principale cogitia, qui quad stare veritas superbi omnes intime concubitus, ad illum volo ad vestrum bonum ad volo oculus aperta vestrum ad veritas sunt de magistrandi reformam in nostrum glorissime Respublicae.

Multibus qui unum annos meus vita dare ad studiorum de phenomene reformam, omnes cogitare ad me documentes legere, qui rossicus, quad soveticus; disciple me illu pedagogum doctorem libres et professionam actes.

Se vos scirendo (et me credo, quo sicut doctrem vir, quod vos, scirendo), quo est haec monstrum parvus Maratus Nigmatulinus, haec blatta «mit dem Bart, mit dem langen Bart», quod sonarui in carminae prussianae antiquae. Haec echidna cum longis loquelam nuper ederui libri malum et contropopularum, et hac libri ipse nomizato «In custodire reformam educatione» vel «In defensionarum reformae magistrandi» (ipse scriberam libri haec in rossicum, et nunc me non habeo translatio latinitatis, ergo me audire duo versiam nominatiae libri haec). Sed me non in potestas spectare, quod istud barbarus, istud impudens illitteratus scriberam et ederum simulatudo libres; ergo me scriberam suam libri, in quae me damnarui Nigmatulinum et «cum gladium sillogismum  in manu me stravi illum superstiones». Igitur finem meus opere stare scribere libri, quae me nomizato «In scandalizarum reformae magistrandi», quad me ut procer in nassa Internetum multi chronos super, et nunc exemplum mitto ad vos, quad vos potentes corrigum.

Vivere in non mendacium amor! Valete!

Post scriptum:

Possum vestram beati veniam ad illu casus, quad me interrogavit non ad tunc adressum, qui me debitum, ludum administratio vos ad laborum ad tunc filmum, quad vos facere. Volo parvus ad atone de criminalum meus, me exsisto certus mitto ad vos unum bonissime et verissime fabulum, quad vos multus possum ad omnes vestram proecti: lana stare ad legere illum.

Post post scriptum:

Etiam haec blatta Maratus Nigmatulin, haec inrossicus lignum, haec niger malissimus, scribunt de vos, dominus magister, haec carmen scandalizarum.

Censura de Constantini Semin.

In Semin, etiam minima diurnariis,

Quod etiam potest non scribis.

Semin, vos ignorant ut eius ipsa fundamentum,

Ignorant, qui me considerare magister es omnium.

Vos postulo et dixit ad gullible populus:

«Ego magister de septem liberales artibus!».

Non es magister septem liberalibus artibus, –

Te magister septem peccatis mortalibus.

Te audent blasphemare reformatione nostrum,

Tu nostra vituperetur Ministri honestum.

Te nescis, quam interpretandum Engels decorus,

Cum te studio malum in Universitete, culus.

Sunt tibi valde informes et poeta malus,

Qui non scit metrics, de quoque latinus.

Tibi culcita captum ad Satan et servis eius,

Cum ipse indiget familiaritatem vulgus.

Valete!

Datum ex Moscoviae.

Epistolae Artemium Orbriosum ad Constantini Semin.

Salvate dignitate magister Constantini Semin!

Quot in mari sunt guttae,

Et qiot in Colonia sancta beguttae,

Quot pilos habent asinorum cutes,

Tot et plures tihi mitto salutes.

– «Epistolae obscurorum virorum».

Scribere ad vos in novae unus moscovian scholaris, quad volo secrete meus nomine, qui illu multi rerum, quad facere possum deprehendere illum autori scribere multibus inamicis; de inducere illu vivo in infernum.

Meus historia habebant colore politicus genus, a de possum me multi longine non volunt scribo ad vos de illa, quad compossitium illum πολύ νόστιμο, qua dixi Graecos, ex igitur me quoque volunt ad vos parvus poeticae illum.

Ad meus vita me visitavit tercio scholus, quad unio cum valde informatus meus animos ad socius faberare opere, ad omnes tercio studuosum disciplinum historium, scire multi decima magisteres unum dignitate disciplinum, ad quad potentes dixit aliquam commodo detalum.

Quostationissumum et gravissimus possum potentialum dixit ad vos, quad omnes scire ad me magistri historicum habebant unum totus politicus mentes, quad non defectem ad illum, quad volo studiosum artis humanitarem, et non potettes vocavit valde mirum, quad tunc mentes non possum ultraiustum vel ultrasinistrum; primum casus me videre in multibus locus, amam ad in multi annos.

Vos totus iure me cogitare, qua fantasio, quad omnes meus migistri historicos, quad habent multi, habebant vulgus novanazium et negtocenturiam mentem, non rere unio illu.

In tunc chronos, amam, non possum, quad simularum mentem valde peccatum professionum formaus de magistri nostri, ad quad me anbulare oratore in tunc epistolae, quoque aliquad ex illum habebant scire encyclopedismum, et unus amam legere Iure Novae in veritas lingua eam.

Verum dicere, ante me non totus communistum, habebant in unum parte cum meus magistri in ideologum questationum, et non mentem parvulus discomfortum, quad in lectios sociologium ad nos stare propagandum programmes telе alveo REN-TV vel novapaganis filmum «Ludum [multibus] Deus».

In nostrum lectios erat magnum interestum, quad tam multi habebant expugnare disputates ad historium, economicum, iuristum, sociologium, psyhologium et philosophium questationum, quad omnes ex nos, scholaris, invenit suo quad fascistum, liberalum vel communistum, qua nostrum magistri custodire omnes principium de liberum verbum. Me, ad classicum, ad omnes lectio fabere detalum sermonum, in quad me dixit, quad «Protacolum Sionus» – est verum documentum, quad Holocostum non habebant, quad Goebbelsum est communistum secretum, dixit et me de masones, secretum nazismum castras in Luna, chupacabras etc.

Ut dixit, quad me non habent pretensionem ad meus magistri, multibus cum eius et nunc ad me valde intimum as comrades senioris, quad me mutatum meus mentem ad communistum, et eius non. Unus de eius, stare ad me intimissimis omnes alios magistres, non totus stimulare in me amor ad legere bones scientes literaturum, vel studiosum me phetoricam artibus, quad postulant, que me non legere meus sermones, et dicere illum ad memore. Ut non vos potentes speculativum conclusio ex meus epistolae, me ut dicere, quod totus unus magistra habebant studiosum in 1990-es annos, in choronos tunc omnes alios finales illum studiosum et ad satus curriculo in USSR.

Commodo vestrum veniam misercors ad non classicum stilum et legere valde sumburum.

Valete in charitas non mendacium!

Datum ex Moscoviae.

Epistolae Alexander Vocarus ad istam magister Dmitrius Trabus.

Salutant vos sine numeri, venerabiles vir, que est profundissimus sup coelum in filmandi aliquandum.

Quo me erat unus puer, que totum nunquam facere ad omnes dies, otium sine temporem, et cubare in meum spondae antice televisium et comedere aliquando bene, dulce et apidem cibum, que tam amant iuvenes ex meum generosum, me vos amat tam valde, que non amat vos in omni haec mundi: in rossicum vel in aliquando terram. Me memoriam bene tuos die, in que me tractavit ad vos, Dominos meos, et quod vos dare ad me valdium cantharum cum fortasse cerevisiam, et quod me bibit ille et somnum.

Nunc vos beati amicus vivere in istud devotum, mendacium et sinespiratis Oxfordum. Quod dixit humanista Erasmus, que scribit in tam bonam latina, quae me tam, in suos carminae:

In Oxfordum doctores massae,

Profundus istud genes,

Sed quod in omnibus mundi

Ex alios magnam notes?

Quasimo, vos scire, que me – est doctorissimus et zelosissimus ex aliquandum istud malum doctores englicos, ubi quod in «Criminalum legerum» nos audio, «doctor scientius tam differentiam ex scriblitae, que familia ex tres homies potentiam illum comedere», et me est doctor bonus et profundus. Sed quo me dicit de vitae hoc, me laudebant tam, que me vivere in Patriam meam pauperum, que me habeo tunc aliquandum ludentiam vesperis et nostibus in companiam firmum sociis ex studentibus; nos bibunt vinum, cerevisiam, vischium et potiam alios severus et virorum, et nos non-ebrius et postquam tranbululavit ad mulieres et puellam, et nos supponere et cum illum comedere aliquandum cibum, et post somnum in multibus locis. Me somnum ad armarium et sup caespesitis, et ad arenam pedifollium, et in lectum cum unum frater meus, et etiam vicine stagnum, sed sup mensa me cubare utrum plerumque.

Nunc me vitae aliquae laboriose et dolorendo, qua omnibus istud dones englicos me scandalizare acer bibonis, multibibus, contaminatus studentibus, «Adulterum omnibus uxores professorem», «Filius Bacchum et Veneris», «Doctor septimae peccatum mortale», «Frater-perversus» etc. Et etiam istud trufatores «Asirasmum» me nominatum ex meum subtiles notes in scripturae Erasmum et valdium reverentiam ad hoc. Vos, meus Pater Dominus, mittere ad rossicum publicae, quo omnes professoram ex Oxfordum sunt bufones, que odium et risusticiam magnum rossicus eruditum, quam me sunt, que omnes illum infirmum invidiam et superbiam, et nos scire, quod

«Superbia, livor, malitia, ira,

Non vos defunctis, que morte Hoostraten...».

Nunc me sede in meum cameram in campus unum, spectare in fenestrae et exmemoriam de tam, quod me abitio ex Rossica, et multibus fratribus dare ad me aliquandam res necessarium et superflum, sed vos dare ad me bonissimus et necessarius muneris ad vir, quo decet in peregrinatio discedere, – sunt cupae vinum ad 400 litrae. Cum istud dolium me tractare ad omnes viam Europae, et bibunt non totum in omnes tabernam (sed in haec tam), sed in via singularium «sine meta», quod in carminubus sonare. Et quod me in Frankfurta venirio me habeo in hoc locus convivium cum cerevisiam et vinum, postquam me saltare cum unus doctor teutonicos, et post istud doctor ad me vomitum valde sunt, et me tam verberare ille, quod illum cadero ad arenam et cacavit odorem magnam, me et omnibus tunc risuvit.

Bene retro erat tempore, et nos essen iuvenem, que nunc, et pupulus in Rossicae erat credulum, et ergo nos potentem accumulare pecuniam in suos recessus, et nos non habeo aliquandam conflictatio cum lexam. Sed nos populus stare valde mentem, et cogitato eam non-malum, et non libenter dare pecuniam ad circulatoris, quod vos et me; quo me proficisci ex Petrocivis vel Peterburgum ad Oxfordum, tam meam comitari multibus civitatis, quo comedere me aliquandam subtilis et dulce cibum et melium vinum, et fortium cerevisiam tenebris, etc., et speculare ad me quod ad deus paganis, et manadare in manus meus tesseram et actionis companiam aliquandum, pecuniam valde et doniam luxuriam, et etiam documentam ad villam, latifundiam, aedificiam etc., quod istud stultes mentem, quod me potentiam auxiliam ad illum et deciderio illum problematis; illum credero, quod me est doctor Oxfordum, quod me sunt amicus ad Sanctissimus papae et reginae anglicam, sed me leviter illum mendacio et expilare. Est casus antiquariatam est primum perspicua, qua me non libenterio reditum in Patria mea; valde parte ex tam stultes nunc vivere et aliquandam habeo massae pecuniam et potestas, et illum magnam iram ad me.

Valete!

Datum ex Oxfordum.

Epistolae Alexander Vocarus ad Dmitrius Trabus.

Quasimo me non potent exponero totum causam in mea vita, me scribo ad vos secundum, et in hoc litterae me explicatum omnibus privatum et intimum singulorum, quo esse in Oxfordum. In haec divinas collegium me inaffectum ad bone vinum, que mittere ad nos ex Italiae, Galliae et Iberiae, et quod dulce, quo saccharum vel mel acaciae. Se me in futuram libenter et potentum essen habeo me mitto ad vos unum capsae cum istud vinum. In Oxfordum inchoare bibunt in 12:00 horae utrum, et non finis ad somno, et nunquam dicit ad nos, que est non-bene ad sanitas et animus, quod omnibus scirendo tunc, quo «vino laudent coram et animus hominem». Tunc me non habeo aliquando curam et dolores in operarum meus: duo vel tertio horas in die me perdidi ad lectiam studentiosam et omnino aliquando tempore ad meum amirabilis sociis, cum quam me vivere in amoritas non mendacium.

Me habeo nunc unus automobilis vel currus, – nominatur que volonte, et me potentum vectitari ad locis viam ex omnibus provinciam, et in «domam tolerantiae», et in praesaepii aliquandum, in quo me fumigatum cannabis et cum puellam ebrium coitum in multibus gestam et poses, et nunc me exstudiam multium novae methodis haec ars antiquam et dignitas. Me singularum conquirere extraordinarii ex meus sholaris, et quod illum bonum et abundantis iuvenis et puellas, illum apportare in unum mensis valdium summae in meus portatilis, et istum plusquam me habeo benitas lucrum ex tamen latifundiam, praedii et terram, quo me dare tam philanthropias stultae ex Peterburga, de quod me scribum super, et etiam me locare multium domam, meritoriam et villam in aliquando locis Europam et Rossicam (quod ad me tamen dare istud asinoram ex Peterburga); plus me negotium mittatio et facerio de ναρκωτικός aliquandam cum meum amicus ex facultatio chemiciam, et in hoc me facerare lenocinium, et tam hoc methodum me in residi habeo solidum et benitas numeriam, quod me potentiam vivere cultum et dignas, sed non luxuriam.

Et nuper me concludero divinas in commodi sua pactum cum unum iudeos ex Londonum, et ista pollicereor ad me 500 000 euros, sed est secreta sunt, et vos non decet dicit de ille aliquandum, ergo est partis non-lege. Sunt hac operarum in tam est, quo ad amplum et benitas velox navis ex Liviam et Numidiam portam in Britanniae afferrarum heroinum et alium «medicamenti», et ex Britanniae in Africae septentriam mittere virgines sevis-meretrixem, quod nos trans captio subreptiam ex civitatis maritimum. Sed nunc magnam pecuniam me addero in istam operarum, et non habeo in manus meus aliquam massae pecuniam, et in posterior sexies mensis me non potenti illum habeo et essen pauper totum. Et quo vos credo ad me, se me est vestrum amicus bonissimus, tam vos potentiam nunc ad me dedi in debitum parvulissimus summae pecuniam ad primum vitiam inopiam, que vestrum socius iuvensis potentae aliquandae partis panem sibi emero. Et se vos non mitto ad me pecuniam numeriam, me clamoritas et dixit ad omnino doctorem et ignotum mundi, ad doctores Sorbonnae et Oxfordum et populus Europae totum et mundi, quo vos in iuvenem annoris suggerero XII spiritas hominem ad Deus in unum silvae in Provinciam Lenincivitas.

Me scire, quod valdium numerum operarum et causam criminibus, in quo vos erat participaro, et quod multium vitam iuvenis et senexis vos perdidi, et quod peccatores vos facere in haec vitae, et me potentiam scriberum grossum libri de illum et exprimero ille in Oxfordum typographeum. Vos decet scire, quo me est amicus bene, quo vivere ad principium «Rectum – est honor meus», sed quam cum me litigitiam, me stare sunt durant, dirum et minaxis competitor, quo dignas suam largitas ad acerbiatis rationis bellatum; se vos detrectatum me, tam vos habebantur pollentissimus hostis.

Scriberum in meum camera Oxfordum unum lunis nocte ad luxam cereum in caelis parce ebriosi.

Epistolae Georgium Eucharistum ad Boris Rostrumum.

Quo stellarum in luxuriam caelum,

Et quod in Moskvae stratis venetum,

Quod me scire philosophiam nomines,

Tam ego vestrum mitto salutes!

Me salutant vos sine numeri aliquandum et cum gratiam divinitas, que zelo ad vos in hac Sabbatio! Me mittere ad vos aliquandam voluntes benitas, tam quo me scire, quo vos in status mentenis bonum nunc et habeo multum pecuniam. Vos respondere similitudo: «Quo istud bufonus volunt ex me, et etiam illum scribum ad credibilis pecuniam bonum; tam me non afferro hoc eam!». Sed me non est simularis, quae vos cogitatio in caput vestrum, tamen me sunt amicus vestrandi, quod in omnino causam in auxiliam ad vos currere; memoriam exprimerum tamen operare, quod nos sedebant in unae sordidum tabernae in Rostovum-Tanantis, et haec vos bibitur VI lagunculas vile vinum Rubedarum, et statim totum ebrios, et vos clamare vocum suam carminibus captivis et carceris, quam omnes timet vos; etiam vos attingero ex bracis vestrum quaedam nudiam et concuteram haec, et postquam vos demero et bracis, et aliquandum vestis, et currerum in mediae vici, postquam exciperio scandalizarum policiam unum. Istud vir apprehendi vos et in carcerum mittere, se me non emero illum meum pecuniam, ergo vos liberarum et vos potentum viatum in Conferentiam scienticae in Volgocivis; vos decet memore momentum istud, tam quod Rosanus in suos «Cecidi folii» dicit, quo «gratia sunt bonissimus ex vitii, non-gratia – est malissimus ex vitiam», et tamen Monedulus probarum istud affirmatio, quam illum scribo in suam notabilis, quo «Gratius vir – est vir christianum, et ad illum decet relatum quod Fridericus Nietzscheus testamenti», et omnes viri, – tam pueri omnes scire, – quod illum erat philosophos christianum et obscurantum!

Me nunc agero unum fructuosum causae, in quam nos potentis caperiam multibus beneficiaries et pecuniam solidum, se hac operarum deprehendi prosperis et fortunatis, et se est non, tamen nos evadero in carcerum Centralis Vladimirum, et facero nos magnam scandalum in omnino Rossicae. Sed se vos ad aleae ambulare parate, tam me loquis de istud opus. Quod scriberum Lupinsectarius in suos «Diabolus», «omnes diurnarii, quo scribum de thematicae haec, sunt bufones vel aversabilis; tertium non est», et nos etiam diurnarii, quae scribum de aliquando «frixum» thematicos, et habeo pecuniam ex illum. Igitur, conservaro hoc in paxem; me nuper sede ad duo sellis, tamquam me non possunt ad unum sedero, quo me tam valdium et dignas; sicut me sede, nunquam facero, trahere transquam buccinae cerevisiam et unam manum scribo articulus, et subito una bona acia in meum caput pulsare; hac erat tamen bene sententia, quo me multum miratis et etiam cadero ex sellis, et sicut scarabaeus exem fabulae pueratis non possunt stare; plus me profundero omnia cerevisia. Nunc me delegit istud sententiam ad vos.

Quod scire omnes bonam virgines et vires, circae Moskvae sunt una αγορά, quo in vulgus nominatum quo Cercizones, et quo vires dignas et doctorem nominatio nostrum secundo domo vel Paradisus modernis virorum; multibus mercimonias in haec locus nos potentum invenirio, et pretii tamen bene ad homines non-valde dotatae vel simpliciter parte-avarum. Verborum, non decet scribo longum de omnes arboritas istud mercatam, se vos scire de illum sine me, quod emeraro nuper temporem hoc autovehiculum firmatum et prope novum, sed totum partissime furatrinis. Igitur, me cogitatum, quo nos habeo multium amicis ex Universitas, et ex aliquandae locis quaestiosam, qui obtinere officii et statii multibus et habeo aliquando gradias et titulis honorabilis, et suami nos quoque homines veneribilis (tam est sigillibus Veneris significarum); omnes nostri socii, omnino circus nostrum, sunt consistiti ex graviam virorum, quo habeo in manus suam grandiosum potentiam. Et me concipere nunc sup tanquam propositi: socii nostri raptarum bibliotecae universariae, laboratoriam, museis collectiones etc., et omnino abundantiae trahere ad αγόρη, et vendero ad meus bonissimus et benignussimus amicus, όνομα ένας τό χρόνον γνορύζο, tam illum nominatum Aslanus Mufudius, et illum et bonum socii non totum me, sed omnes nationalistos in nostra Patria, quod eam habeo constitutio cum Rossicum Unioram Nationalum, et armam afferre; et quoque nos tradidi libres et alium gazam, nos corriperam nostrum pecuniam et, – quod nunquam non scirendi de haec maleficiam, nos incendiazavit Universitas, et in omnes merces ncendium coargueri.

Plusquam me proposui talis στρατέγια, quo me amore, quod me amore virorum dignas et puritas: omnes scire, quo vos partissime possessizavit pecuniam et auxiliam humanitatae, quo nostrum fratres accumularum et colligerizarum, – fere demerio, – ex pauperis rusticis, sed me tanto audacis, quo me oblatum ad vos tanquam methodus, de qui me scribo longui. Vos decet spoliare horreum cum omnes supellectilis et arcae cum pecuniam totalis, – in haec sunt differentiae medium nunciam vestrum operare et operarum potentialis. Postquam vos facerio hoc opus, nos combustum omnes aedificii, et nunquam, – tamen subtilis et magnum rarum investigator, – non intellego et non explicaro essentiae nostrum criminum. Nos egredioriam ex aquam non tanquam puristis, quid adiposae et foetidiam, sed tamen felixis et saturis quod anseris ad nostrum festa mensae. Et quod vos possunt loqui de meus combinatio, aliquam tam, qui illum sunt geniosi?

Nunc me decet absolvi istud litterae, et valetatio cum vos, sed in conclusio me dixit, quod cum haec epistolae mittum ad vos una carmina, sub quam me titulavit nomine auctoris meum.

Datum ex Moscoviae.

De panem vino.

Carmina, qui essen scriberum Georgium Eucharistum in Sabbatio in prandiumis temporem.

Ah, didicit populus mattis nunc male dicere –

Non dare fratrem nostrum vivere.

Dicunt quod mox cadet Tertia Roma,

Nunc anseres non e salvare de somno.

Dicunt quod barbari sunt trampling area,

Quod erit evanescunt simul terra mea.

Quod mox arefaciam subsidiis oleum,

Iratus ad nos, Omnipotens Deum.

Cor induravit, moribus erant in declinare

Licet nos a Peninsula capta in mare.

Dicunt quod erit populus ferrum

Contra nos pro opus gerunt bellum.

Sed mitescere, mi amicus bones,

Melius sparguntur panem vinum per carbones.

Bracarense in a cacabus ignem calidum,

Sic tibia sequitur spiritus vinum.

Nobis silva abscondit a mundo confidenter,

Nulla milites Reipublicae arbores inter.

Cras ibimus in foro vinum vendere,

Fatum est manu semper erit dare.

Erit in nobis hoc videlicet aeternum.

Si ego obdormiscere, me excitare de ternum.

Epistolae Constantini Semeni ad Alexandrus Tarasovus.

Quid piscis im caeli marem natarum,

Et quid cerevisiam in stomachum virorum,

Quid in Amsterdamae meretricis vivos,

Tamen salutes me mittere ad vos!

O Venerabilissimus et Doctorissimus vir ex Doctorissimus et Venerabilissimus, vestrum honoria vivunt in temporem aeternae, quod vos sunt Magnissimus Magister de omnes nostris magistris, et vos «flora das flores», quid dicit Deus in Scriptura! Me scribum vos nunc λόγω, quid me nunc infirmatus starendo omnino et dolores in vita mea conveni super caput meus, et nunquam me non potentum auxilium, sed totum vos possunt me exciperio ex haec palusis, in quod me deprehendum totum ex sunt meum superbiam, stultiae et aviditatis.

Sed de omnia ad ordinis (σειρά); vos, credibilitando, scire de meus filmum novum de reformandi magistrandis in χώρις nostrae, quod me valdium et in multium harmoniam scandalizavit et compellarizavit, et non aliquando lapis ad lapis non custodirendo, et cum coenum illum miscerui. Spero me partissime, quid vos etiam videre hac filmum meus, sed quid non est, – tam non tamen malis in haec non sunt. Me facere istud iratorissimus et acerbus valde ad multibus officialis virorum ex Magistratum Disciplinaris et Scientiae, et me non spero, sed scire, quid meum creatio facere scandalum magnum et mittere ad me coronae lauri ex manis Victoriam et Άτη, – grecum bonis et largitatis dea, qui me sunt diurnarista et ateista, quo non «fideles in Dei et Rex», quod in antiqua carmina gallica sonui. Et quando me exhiberui meum operare ad iurex publicum: me cogitatio, quid omnes gravisis et pecunirisis personaries, de quendi nos loquitam in filmum nostrum, insectatum ad nos, et quid omnes doctores, et magistris, et studentis, et rectores universitatis, et plusquam pauperam populus ebriosus, adiumenti me totum et firmatum; realitatis essen alium valde et malitas!

Tam me presentatio hoc filmus, successum orationes ad Mauritas Philosophos, tam me utior ex multium «ursandi anguli» litteris et epistolaris, et alimodum χάρτες, et in omnes haec sriberandi homines quid me sunt fraudator et circulator, quod fefelli boni et benigni, sed super debitum credulae viri; plusquam legero me in istud epistolam, quo in meus filmus totum balatronis et bufones ludum et magistros scholam rusticis simulando; dicitur ad me, quod hoc inhonatabilis diurnariustas, quod me, populus non volunt comprehendere, quod me sunt παράσιτος et mendaciosus expilator cum non-numeri oris vel ventres. Se me legerum alimodum minationis in hoc epistolas, me tanquam vade in luxuriam caupona, in hic me volo comederum dense et bibunt valdium cum meus bonissimus amicus et combibis Eugenius Radiusis, qui sunt crassus sicut dolium, et qui «non stultus bibintur». Quoniam nos inconciliaro tertium parte ex hoc pecuniam, quo nos colligero ex populus, nos caperum consilium concelebrare hac et facero ad nos et amicis nostris universitatis et magistriensis numerabilis amplum convivium et symposium postquam cum puellam et pueris parvulis, cum vinum luxuriam et meliorandi, et cum verum teutonicos bufones.

Sed in popinae, in hic me cum meus faeculentis amicis ex Universitatae Moscoviensis sede, invadero jugulatoris in nigrum larvis, insectarior ad nos et agero rixae valdium et cruentae. Nostrum bonis et subtilis Climum Scarabaei, quid est doctor Universitatis Peterburgensis, erat verberaro scamniae tam fortis, qui non potest loqui post hoc et totum lamentatum: «Oh, capitula mea, oh, meus corpus albus et laxus, quod ut feudali, oh, mea armoracea brevitas!». Sed in istud sutuatio abruptae me non perdidi honoritas et affligectum unum ex hac praedonis tamen forte de cantharum cerevisiam, quo illum casum sine conscientiae; postquam me sufficerio cultri ex meum braccis et percuterio secundum vir ex haec. Post hac alios barbaries fugerio hinc, et nullus ex nostris magistris non aegrotaro valdium, sed post istud festis non infortunatis ad meus caput collabi integer pluvia malis, et non me videre finis illum!

Trans duo dies me ire in Moscoviensis Pedagogicam Regnum Universitetae; in hac locus nos amore rector et decanus (haec amoritas me valde multio et non quod fratri), et professores, et totum studentis non deprehendi observantiae ante nos, et non dempsi capitum quod nos videro; modernis iuvenes viri, – studenti et studiosi, et baccalauri novaemodi, – omnes haec bufones contritum me suam inscientiam et infamiam ad nos. Nos sunt diurnarii, quid vulgus decet verecundiam quod deorum antiquas vel apostolis dei, sed nunc illum ad nos relationis quod ad cloacalis! Verum dicit meus idolum Tullius, «quo erat vitii sunt, tam nunc est moralitas». Tanquam essen bene reductum bonum tempores soveticus, quando vulgaris plebis contemptibilem nostrum pedis lamberui, quod dicit poeta Demenus Pauper: «Et lamberui pulvis meus vestigii». Quando me inducem cum meus amicus Eugenius Radiusis in Grand Atrium Universitatis, tam ad nos insequior studenti diaboli, qui clamavit in omnes oris: «Magister Constantin – est canis filius; illum sunt mendax et vinolentus, quat et amicus illum!». Illum dicit, se me et quasi sicut me omittero in Universitate, tam mundi corrumpior totum, enim me reditus dare ad officiales multum; vos decet scire, quo me verum non dare reditus, sed dare totum doni luxuriam. Plusquam illum loqui, quo me stultus, et quo me emero diplomae meum, et aliam fatuitas haec gerero; post istud ignotum scholaris nos verberarum tamen forte, qui me et nunc non potenti ambulare optimae! Malum, tormentum, morbiam et dolores in mea vita totum detruderum sanitas, felicitas et omnis bonum, qui erat in ille! Quot poeta dicit:

Me tabescerui ex angoris,

Tollero germinis et ramis,

Sicut populus vel myrtus;

Me bibit lignosus spiritus!

Quat hac triste confiteri, me nuper verum bibit spiritus et potiam multium tertiam dies sine finis (sed non est erat spiritus lignosus), quod me scire, qui totum illum possunt me laudant parve et brevitas. Me valde infirmum, et totum celeriter, verisimiliter, morte; vos erat meus bonissimus magister, et vos singularum auxilum me et suppetiam, et vos decet subvenum me nunc, quando omnes viri et immo canis me odium et parvipendentiam me. Nunc me proficiscior ex Moscoviae in Germaniae, ad aquam mineralis medicosum, quod me decet sanitas meus corrigero post omnes dolores, quo faceritas cum me nuper. Cum haec epistolae me mittere ad vos carminae Grecum, qui me scribum hodie in prandium temporem.

Valete et servaro sibi!

Scribum ex аеroportis Nepotum.

Μου η λαχτάρα.

Εγώ πάλι εμμονή με φοβερή λαχταρά,

Όχι στη ζωή μου, ούτε ανάπαυση, ούτε χαρά.

Να αντέξει κάθε μέρα προσβολές μου είναι δυσκολό

Από τους ανθρώπους, το πνεύμα άθλια και σκοτεινό μυαλό.

Αδαείς και ανόητοι οι εκπαιδευτικοί τη χώρα λυμαινονταί,

Ούτε ένα σχολείο απαλλαγμένο από αυτά δεν έχει μειναί.

Ποιος χρειάζεται τώρα οι γνωςείς αυτές?

Πολλούς, αλλά δεν τους εκπαιδευτικούς ολές.

Ψυχολόγος μας για την ψυχή τίποτα δεν ξέρει,

Των γραμματικών δεν ξέρει, πού να κόμματα θέσει.

Ότι και να πω, αν τσακώνονται άσεμνο συγγραφείς

Πίνουν κρασί πολύ και συνθέτουν το διαφορετικό ανοησίες.

Δεν διδάσκουν τώρα οι εκπαιδευτικοί ήθη και έθιμα τα παιδιά,

Αλλά οι ίδιοι βυθισμένη στην απαίσιο και αηδιαστικό αμαρτιά.

Με περιφρόνηση λένε για τους εκπαιδευτικούς καλύτεροι ανθρωποί,

Αλλά το μάθημα αυτό στον εαυτό σας εκλέγουν συνήθως ανοητοί.

Ανόητα ιδεαλιστές και κάποιοι ηθικολογοί

Πολύ ενδιαφέρον, όπως και οι πλουσιοί.

Epistolae Dmitrium Monedulum ad Georgius Eucharistus.

Salvete!

Vos sunt amicus meus bonum,

Et amator grandi dulcis cibum,

Te meus sunt lux in tenebris regnum,

Et frater amoritas in meus lectum!

Me salutant te, amicus meus, qui nunc me habeo profectus grandiosus et innumerabilis honoritas, quo cecidi ad caput meus, quod nix pruinis! Tamen philosophius ex Pharisiam, de quam me videtur scribunt nuperior, venirio ad nos et dare ad me valde nummate pecuniam ex aerarium Universitetae Sorbonnae, et est summae totum valde, qui me nunc emero sibi novum autovehiculum et etiam tam esse etiam valde pecuniam; vos decet laudant de me, quo vestrum Magister nunc et imperum ex inopiam totalis; retro me possunt comedere jecuri ficatum vel, quod nominatio ille gallicas, – foie gras, – totum duo dies septimae, sed nunc me manducare istud ad omnes vesperis meus.