Текст книги "Jim Hawkins' New Adventures"

Автор книги: Олег Рыбаченко

сообщить о нарушении

Текущая страница: 1 (всего у книги 1 страниц)

  JIM HAWKINS' NEW ADVENTURES

  ANNOTATIONES

  Primastor novae thesauri Islandiae, Jim Hawkins, iam adultus factus est, et videbatur quod casus sui oblivisci coepit. Tum vero uxor Albini occurrit. Illa persuasit potionem veneficae bibere. Quam ob rem Jim Hawkins puer iterum factus est et in nave pirata finivit.

  . CAPUT I

  Jung Jim Hawkins in cogitationibus venturis superesse poterat et videbatur iam pecuniam et famam et vitam beatam et longam ante se habuisse. Puer autem occurrit una maga, uxor Ioannis Argentei. Vel fortasse prior videtur esse coquus insidiosissimus in partem ignotam effugere. Et assumpsit secum sacculum auri piastri. Sed tot thesauri erant ut membra superstites manipulorum non attenuarentur.

  Jim etiam coepit crescere et uxorem ducere et filium suum iam habuit. Itaque iam non est puer. Ibat ipse in longo itinere dux.

  Sed maga et uxor Johannis Albini eam tulerunt et venerunt ad eum. At ille multum tentans obtulit adolescenti. Omnes pro mille libris, ut det juventutem aeternam. Bene quidem putaret aliquis – rem esse immundam et manifestam divortium.

  Jim Hawkinsius etiam ita statuit et probationem postulavit ut vera esset, et non tantum insani furiosi vel etiam furentis feminae.

  Praeterea si hoc potest cum adulescente pecunia facere, cur se ipsa non recreat?

  Anus cognoscens eam, utique non credebat, hanc optionem suggessit;

  "Potionem bibendi specimen dabo tibi, et libera est". Sed si effectus est, postea mihi mille pedes aureos reddes!

  Jim Hawkins risit et dixit:

  – Parata sum ad aliquid huiusmodi! Sed ubi est pignus quod non dabis venenum!

  Argenti sibilabat uxor;

  "Sciebam te solum ignavum esse!"

  iuvenis exploditur;

  – Minime! nemo me ignavum, ne maledictum virum, vocare ausus est.

  Maga adnuit.

  – Si tam fortis es, puto me bibes!

  Etsi non valde rationabilis est, Jim Hawkins affectibus occubuit, et sine ulla caeremonia potionem spumeam in uno haustu accepit et bibit. Et factum est quasi de caelo tacta in capite, et homo inscius.

  Jim Hawkins experrectus est iam in navi navis. Putabat autem se delusionem esse. Pro corpore adulto longioris viri, excalceatus puer factus est, nihil nisi breves. Non plus quam duodecim nunc spectat . Sinistro autem crure catenae alligatum est, id est valde ingratum et ignominiosum.

  Jim circumspexi. Certamen elaboratum est nota vexillum nigrum cum cranio et balistis. Illa pirata navi finita est. Et sane in servili munere. Corpus autem pueri candidi, sed paene ad nigrum perustum, et nervis prominentibus, de habitu laboris dicentis. Pedes autem nudi erant duri, sicut cornu arietis, et palmae pueri vocantur;

  Jim valde miratus est, cum in lapicidinis laboraret, et ex iis quae a tergo et lateribus verbera vix notas notas habuisset.

  Subito incolae navis in navi apparuerunt.

  Hawkinsum usque in admirationem corruit. Pro piratis barbatis, sordidis, foetidis, formosissimae puellae in bikini tantum prodierunt, impressis toreumatis et nudis cruribus venustatis.

  Earum duodecim erant, et puero vincto non dato.

  Unum ex his, mel flava, pectoribus et coxis vix obtectum, super quo bracteas tantum fabricae dixerunt;

  – Nu ille puer noster? Taedium video te?

  Jim cum risu respondit:

  – Ita, video tantis pulchri– tudines non taedi!

  Respondentes pinnae struthionis apparuerunt in manibus puellarum quae piratae erant.

  Dux carnivorus subridens respondit;

  – Nunc tibi dabimus bonam titulam.

  Crine puella denudans margarita dentes;

  – Imo et quasi insanus ridebis!

  Puer Jim risit et cantavit;

  – Puellae sunt diversae

  Sed nunc piratae pulchrae sunt!

  Femina bellantes puerum casulam comprehenderunt cum vexillo nigro. Puerum autem brachiis et cruribus tenentem calcibus struthionum plumis titillare coeperunt. Etsi cutis in plantis aspera facta est, durus, ad alligatoris alligator. sed etiam eos callidus titillatio transfixit. Et puer Jim giggled sicut insanus erat.

  Et piratae coeperunt puerum plumis et sub alis titillare.

  Jim got conversus est. Et tunc recordatus est quid prius quam in hac navi factum esset.

  Cum prior casula puer refugit et puer circiter duodecim factus est, tum voluntas eius avertit. Illa, quasi hypnotizata, duce Albini venit uxor.

  Accepitque puerum ad singularem navem pro convictibus juvenili. Et fuit tantum paucos denarios pro Jim. et in custodia una cum aliis pueris inclusit. Pueri in via media mortui sunt, pueri compediti ac vix aluntur. Sed Jim valde tenax factus est.

  Quo facto, pueri ad plantationem cannae laborantem missi sunt. Operabantur a mane usque ad vesperum. Cumque venissent dies agri, fecerunt molas molentes.

  Et pueros semper verberant. Aliquam pretium a labore et pellentesque.

  Jim, utique, iam ferream valetudinem habebat, et valde obsequens erat. sed tamen constanter vapulat. Etiam praefecti probaverunt puerum submissivum verberare, et illi vere clamare volebant.

  Jim autem pertulit, quasi somniambulus factus est Nam non ipsum dolor.

  et anni fugiunt. Et omnes coeperunt mirari quare puer semper manet duodecim annos natus? simul et formosum puerum?

  Itaque opinio nata est Jim Hawkins ad Harem alicuius principis Arabis vendere. Pulcher, formosus, puer muscularis, immo aeternus! Ecce amator est!

  et navi oneratus et ab Jamaica ad Orientem Medium vel saltem in Algeria missus est. Sed in via turmae piratae in Brigantino impetum fecerunt. Videbantur ex alio mundo. Nec illi aetas, nec in natando velocitas brigantina succrevit. Et nemo eos adsequi ac demergere poterat.

  Et puellas omnes captivos occidit. Servabatur autem formosus puer ad iocum. Sic titillant Jim et nudant calcibus et sub armis. Et hoc quidem et ridiculum et molestum est.

  Puer cum titillat, in eo comitas mixtura est. Et struthionis plumis transeat, et nuda Jim solum beatum mixturam et molestiam sentit.

  Puer, ille puer casula desperans cecinit;

  Maria, maria, magna spatia -

  Eos sub vexillo tricolor aravimus!

  Pugnatores montes irruentes vicerunt;

  Aquilae victoriae fremitu personuerunt!

  Planeta bellatores Russos agnovit;

  Gladii, bayonets hostes ferite!

  Iugum fascismi dimidii mundi excutere poteramus,

  Confecit calcare cum victoria Berolinensi!

  Nazis adfixus in gibbosis lacus;

  Omnes Russiae agros perdere minantur!

  Sed damnati ludibria dura triturantur;

  Ut liberis nostris sine iugo feliciter vivamus!

  Nos Patriae filii sumus, quae super omnia in mundo est;

  nati, nudo pede liquefaciens kumach!

  Omnipotens interpellavit pro nobis in bello.

  Et Deus Maii floruit in gaudio.

  Nulla pars pugilis, et altior animo ;

  Quid somnium, et nativitas nova?

  Aperi ianuam gloriosam immortalitati;

  Sed si in insidiis sedes, tace!

  Lupi sunt et oves, sed pastores universi;

  et partem quam habetis ad posteros ordinis deferat!

  Ad negotia perducenda usque ad finem creationis;

  Ut ignis aeternus in corde amoris tui non exeat!

  Quis scit, ubi miles glans consistat hostis?

  Sed tamen in bello melior est mors quam putris morbis!

  Et si mortuus fuerit, amicus tuus conteret adversarium;

  Non feret, quod nudipedales puellae in captivitatem aguntur!

  bellum Russicum, bellum et incendia post bellum;

  Qui requiescere vult, non est locus illis, norunt in paradiso!

  Hic infernalis Sam iniit foedus cum Satana;

  Minari: Destruam atomum et grandinem frangam!

  Sed contra telorum quoque tutela erit;

  Et bomba nuclei Moscoviae non crepit ...

  Parasitum in piscinas obtinere possumus;

  Et taediosum carmina de lapsis me in tristitiam abi!

  Vendere pro denario non est participes russici;

  Ceterum uterque nostrum bellator magnus est!

  Ne credas Deum iam nos in partes collocasse;

  Enimvero tu ipse quam frigidus es ululare statuis!

  Defectis, cladibus;

  Accidit ut lepores a terribilibus lupis recederent!

  sin bellum incipit, iterum erimus;

  Frangite in numerum monstrorum crudele tartareum exercitum!

  Non belli causa, nos, mihi crede, lusus incipimus;

  Nullam aliam voca– tionem habemus quam ut amici sint lepidi!

  Populus fraternus sumus, non Abel et Cain;

  Nobis, avis carmen est, ac minime pingue ludum!

  Verum, ob aliquam causam, haedus Russiae et Britanniae hic confunditur, qui dixit Jim Hawkins parum delirum e potione isse videri et loqui coepit – tempora et regiones confundere. Sed id quod solum in mundo non est. Itaque nihil cantavit. Et quidem venuste.

  Hem, quid magis iocum in anima fiebat. Puellae etiam puerum titillant.

  Cum celox Regiae classis Britanniae in horizonte apparuit. Maxima puella, quae non solum bikini, sed corona adamantina in capite ejus fuit, quamvis discalceata, sicut reliquae pulchri– tudines, bovabant;

  – Audacter in pugnam ibimus;

  Nam honoris causa!

  Omnes hostes vincemus et simul erimus!

  Et sic incipit venatio. Brigandina relative parva est. Et celox e contra magna quinquaginta quattuor tormenta, haec fere cruisaria est. Praedones specialiter quaeris.

  Puella nudum pedem irata impressit et cantavit;

  piratae boni sumus

  Loca et cete...

  Nostrum vexillum nigrum in agone

  tenebrarum fragmentum!

  Et aliae puellae cantant, dentes denudantes, quos habent tam magnos quam equos;

  Dicemus de tenebris singula;

  Tenebrae maxime cara sunt nobis...

  Ceterum in tenebris maxime convenit;

  Crap, omnia facta obscura!

  Brigantinus cum puellis formosis, quae piratae lepidi et musculares erant, e proelio abiverunt. Tamen nudae paene puellae nudae, roseae, seductivae calcanea tantum tormentorum duodecim habuerunt, et multo minores sunt in qua– libus quam magna celox-type linearis celox.

  Posset sane conari. Sed multi sunt viri bellatores et sunt sclopetis. Et sane necessaria sunt damna.

  Sed Brigantinus valde agilis est et a persecutione alicuius Britannici effugere potest. At gubernator vere puellarum legatorum Foggy Albionis nervis ludere cupit.

  Et poetae brigantini non procul frangit, sed propius accedere non sinit. Haec est persecutio ducis.

  Dux autem puella ascendit ad Jim Hawkins et fremuit minaciter;

  – Age, servus es puer, accumbe eum! Putasne te gratis pascemus!

  Juvenis captivus exilivit et adoravit pulcritudinem, dicens;

  – Parata sum ad omnia mulier!

  Dux piratarum puella imperavit;

  – Cantate aliquid!

  Jim Hawkins adnuit.

  – Magna cum voluptate, magna!

  centurio puella adiecit;

  – Tantum carmen longum esse debet, et simul saltare debetis!

  Servus puer libenter dixit;

  – Saltare amo – motus vita est!

  Et coepit puer muscularius saltare et salire sicut simia. Et simul pulcherrima et magna cum alacritate ebulliente cantare est;

  Frustra dives Clausit fores.

  Ceterum via ad pauperis limen iubetur!

  Ibi in cavea sepositam et conditam peri taedet;

  Vult militem suum adiuvare!

  Et veni puer ad piratas;

  Ut arcu ante, scelerisque ut dui non,.

  Nunc tempus pretium est avaris omnibus

  Venator in ludo cibum convertit!

  Pueri mei robusti, et fortes;

  cum in manibus gladii versare coepi!

  malos inimicos mittam in sepulchris;

  Luna in caelo fulget aeris clara!

  Ardet in animo virtus ;

  Puer viridis Cameram ad tabulam paratam habet!

  Transivi cum eunucho in gladiis;

  Atrox proelium intrans, vehemens furor!

  Adversarius excelsus, ut taurus a praesepio;

  Qui molem feram opprimere cupit!

  Sed iuvenis cum dignitate pugnat;

  Lamina invisibili filo texit!

  Hic pulmone est – perforaverunt ventrem;

  Ululavit percussor, gladiumque decidit!

  Vixit in firmamento, et non cognovit dolorem,

  Iam vires equi perdidit!

  Prima conscensis tam prospere

  Manipulus aureus in sinum tuum diffunditur!

  Et nos piratae carmina cantant

  Dividentes in bello Duvanam in honore consecuti!

  Scilicet cras peius esse potest

  Frigata et cruiser tormenta horrebant!

  Mitte me ut discalceatus per palu saliatur.

  Per sanguinem, quem improbe hostis effudit!

  Puer admodum antennae nullae sunt;

  Sed nulla casula est puer in bello indulgentiae!

  Kohl anni colore mori destinatur;

  Voluntarium est consilium!

  Dum cantat, Jim Hawkins saltum egit et dorsum eius curvavit. Musculi eius sculpti pulchre convoluti sub pelle sua fucata et perusta. Et nudis pedibus puerilibus ad concordiam saltabant.

  Puellae, nudis et validis cruribus micantes, subinde ad celox exiguo, sed tormento diuturno mirabiliter accensi sunt. Pulsaveruntque duces Britanniae pedibus suis. Minorem dampnum fecerunt et fecerunt.

  Core autem accepit pileum principis adstravit celox. Ille iratus excutere iussit ignem. Etsi nimis magnum erat spatium, et nuclei non pervenerunt. Navis autem Anglica trivialiter cepit et nebulosum, nigrum, mordax, venenosum fumum. Nautae sternuere coeperunt et ornare.

  Puella navis piratae notatur;

  – Bene fecistis! Possemus, et capere, celox hoc est, sed justum est nobis oneri!

  Cymba suggessit pulla puella, currit ore iugulo manum suam;

  – Fortasse mox mergitur?

  Obiicitur puella, nudum pedem, musculosum, iracunde impressisse;

  – Minime! Homines occidere non potes, etsi sine speciali necessitate militant. Meliora volumus relinquere et audaciam nostram continuare!

  Puella rufa adnuit.

  – Ita! Non sine causa occides! Sed generaliter multi homines sunt in mundo! Sunt foeda et foetida! Tam foeda corpora pilosa!

  Dux puella adnuit.

  – Putre fortasse est cum capillus in cruribus et pectore crescit. Sed hic puer tam purus est ac lenis ac nunquam adolescat!

  Rufus risit et dixit:

  – Ita verum est! Pulcher est et bene cantat! Canat pro nobis carmen, eoque verius est.

  Dux maris latrones clamaverunt;

  – Cantemus ancillam pueri! Alioquin tibi valde nocebimus!

  Jim Hawkins, puer pristinus casula fabulosa, cecinit;

  iter frigidum piratae elegi;

  Fatum meum in maria volui invenire ...

  Si piratam dicunt, manet retributio;

  Pendet, – tantum vermis in cadavere insculptum dabit!

  Sed sagittis in turpis,

  Et ego fugi e fundo ut puer...

  Licet in via nudis pedibus frigidum erat;

  Post omnes puerum in limine non dimiserunt!

  Portum perveni, pannis tantum;

  Ascenderunt in navem ad unam horam noctis ...

  Captus homuncio et bene, flagellum – me;

  Wow, putabam animam meam cum Satana in inferno esse!

  sed verberibus caesis pileum dederunt.

  Dixerunt ergo junior nunc eris!

  Atque etiam cocum effusum, utrem finge;

  Non sit farrago amara, quia est cognac!

  Nimirum difficile est negotium maritimum;

  Nunc sitienti conspersa, nunc atrox tempestas;

  virtus autem animi quaestus est.

  et si caput est, securim aufer!

  Corsairs nos excepit sicut catulus;

  Conscensis et sanguis in tribus fluviis!

  Sed mores pueri non sunt -

  Nimirum me docens cymbae verberant!

  Omnes tabulas habebant – excellui;

  Et ait princeps pirata:

  – Fortiter hic puer pugnavit;

  fortiter corsairis animum ostendit!

  Accepta in fraternitatem navalem – hoc est fortuna;

  Somnium verum ab partu fere!

  Nunc quis felis retro potes

  Mercator irruens comprehendet et confringet.

  Pecunia erat – magna praeda;

  Multum demiserunt, etiam sine negotio...

  Forte, cum fortuna, nosti nummum;

  Aurum autem sicut passer volitabit.

  Nec laeta mors fuit;

  Carnifex vehemens – pegmate egit.

  Alicubi abiit luxuria renovationis;

  A fame in carcere, stomachus dormivit!

  In praedonum turba magna exsecratur;

  Vola: coros, ossa, calcei!

  Servi inferni sumus – sane vulgus scit

  Mare per te videre non potes!

  Ansa, heu, morte turpissima;

  Etiam vitae mi...

  Compedes invisere moerorem ;

  Diu obliti sunt propinqui fugitivi!

  Sed nolui in laqueo pendere;

  Sub stomacho pedem tulit – cecidit carnifex!

  Ceterum Russi semper pugnare potuerunt;

  Et si corsair, sic pugnet, et non clamabit!

  Ultima pugna est sane difficillima;

  In manibus securis gerebat carnifex!

  Cum irasceris, pressum non est;

  Et metus ut urtica!

  Aliae latinae in pugnam ruebant;

  Unde agilitas ex gontibus?

  Verisimiliter a patre Rus' militis;

  Quos auctores prodidere decreverunt!

  Et subito mutatus est multitudo;

  Nunc magna corsairs sunt -

  Hic quadratus totus iam fervet;

  Pugnatores vicum oppugnant!

  Aliquid rarum est, sed fit;

  iterum in equo ansam dimittunt!

  et quam dives pauper cruciat -

  Quale bellum sit nescientes!

  Navis recepta est – Rogerus Niger iterum;

  Iterum simul, puppis mare!

  Immo ego sum occisor – modo benignissimus;

  Mihi autem pauper est frater.

  Cantemus igitur dum fascia libera est;

  Communicare cum pauperibus et ioci vivere!

  Animus corsair nobilis fieri vult,

  Non placet tibi cum ludo in cavea!

  Servus puerum cantu confecit et nudum, infantem excidit, pedes excidit, qui, quamquam obdurati, agiliores erant quam tibiae simiarum.

  Et celox tandem post tergum lacessit. Et vela super terram evanuerunt.

  Princeps puella chuckled et carnivorae cum risu dixit:

  – Hem, quid – hoc non effugium, sed opportuna evadat! Quid igitur possunt puellae, quid ad haec?

  Puella coma viridi movit luxuriosa coxas et respondit;

  "Fortasse debemus hoc desiderari. Tot homines in uno loco. Sumamus ea et gaudeamus. Velit nobis voluptatem!

  Dux Puella cecinit:

  Homines foetidum creaturae sunt

  Ab his proin turpis porta...

  Cum data essent cornua,

  Sit decus puellis!

  Jim Hawkins tweeted:

  – Etiam homo sum!

  Bosun puella rubris capillis respondit;

  – Minime! Puer es et semper puer eris! Ita non est!

  Puella duce saltare coepit, nudam, sient, fortes et valde musculosas cruribus spargens. Et aliae puellae coeperunt saltare, et erat aliquid agreste, sicut gentes anthropophagi.

  Jim Hawkins coepit salire et nere. Longa est catena pueri servi et omnino choream non impedit.

  Utique etiam puellae in summo pulmone cantant;

  Puellae sumus, puellae praedo sumus

  Bang Bang! Bang Bang! Et tu mortuus es! Mortuus!

  Puellae viros sub calce nudo servant;

  Ne accedas ad nos! Ne accedas ad nos aut te necabo!

  Jim Hawkins notavit:

  – Ita, cum tali turba certe non taedebit!

  Una puellarum piratarum ad puerum se exsiluit et nudis digitis fortitudinis suae eum apprehendit, perusta et suavissima crura ad nares transmisit et potenter tradidit.

  Jim clamat:

  – O! Matertera multum dolet!

  Puella risit et respondit:

  – Perfer, puer, atamanus eris!

  Servus puer clamavit;

  – Ego te locum capiam!

  Puella risu dux respondit:

  – Non locus hominem pingit, sed hominem locum!