Текст книги "Графитовая фея (СИ)"

Автор книги: Наталья Патрацкая

сообщить о нарушении

Текущая страница: 1 (всего у книги 12 страниц) [доступный отрывок для чтения: 5 страниц]

Annotation

Патрацкая Наталья

Патрацкая Наталья

Графитовая фея

Наталья Патрацкая

Графитовая фея

Марина прекрасно знала свой неуемный характер и бесчисленные желания. И теперь она сидела на черном компьютерном столе и бредила странной идеей, как стать Виртуальной феей. Зачем это ей было нужно – она не знала, но очень хотела стать единственной и всесильной.

Власти над людьми у нее никогда не было, но у нее была бело-черная визитка с яркими буквами, на которой стояло ее имя и телефон с факсом, по которому посылали видимые тексты и картинки. Она задумалась о том, как ей стать Виртуальной феей с происхождением от паровоза.

Она почесала согнутым пальцем подбородок, словно в челюстях находился мозг, и задумчиво посмотрела в голубоватое небо, по которому плыли белые облака. Ничего нового на горизонте не было, а хотелось ей живьем сидеть на белом облаке и болтать ногами в лаковых сапожках.

Какая глупость приходит в голову! Марина почесала за ухом, потому что ухо к мозгу ближе, чем подбородок. Потом рука потянулась ко лбу и к носу, в котором мозгов никогда не было. А ей нужны были мозги для того, чтобы придумать идею: как стать Графитовой богиней! Так просто! В этот момент она просто физически почувствовала, что ее взяли за шкирку и поднесли к потолку помещения.

В воздухе прогремели слова:

– Я Бог, а ты никто!

Марина очнулась на полу. В помещении никого не было, ровным счетом никого. Окна и двери были закрыты. Ей стало тоскливо. Она вспомнила поговорку: много хочешь – мало получишь. Девушка потерла ушибленное тело.

Ей захотелось, чтобы ее тело не болело из-за падения с потолка на пол. И тело перестало болеть. Она вздохнула, поднялась с пола, медленно дошла до стула, но садиться на него не стала. Она оглянулась: трона и слуг для новоиспеченной феи не было. На компьютере проклюнулась заставка.

В дверь стучали и кричали ее имя. Кто-то пытался засунуть ключ в замочную скважину, но дверь была прочно закрыта от постороннего вторжения. Фея по имени Марина хранила царственное молчание. Мучительно зачесались пальцы рук, она посмотрела на них: на ее пальцах выросли ногти и загнулись милой спиралькой.

Зачесалась голова, и по плечам стали спускаться простые пряди волос. Она нагнулась к ногам: из босоножек торчали темные завитки ногтей. Одежда трещала по швам, груди росли на глазах.

Марина посмотрела на себя в зеркало: глаза были темными, одежда лохмотьями повисла на загорелом теле.

– А! А! А-а-а! – закричала Марина истошным голосом.

С той стороны двери люди от крика взбесились, сообща надавили на деревянную дверь и выбили ее. В комнату ввалились сотрудники и спортсмены из тренажерного зала. При виде феи они упали на пол перед ней на колени, словно кто-то подкосил их ноги.

– О Боже! – прокричала Марина.

– Девушка, ты хотела быть феей? Так будь ею! А я в отпуск ухожу. Я не раб веками работать без отпуска! Устал. Трудись, богиня! – раздался сверху голос Бога.

Люди, лежащие на полу, сжались от страха и на коленях стали выползать из комнаты. Глаза их затравленно блуждали по фигуре Марины.

– Куда это вы все выползаете? – спросила Марина страшным голосом. – Вы будете моими апостолами!

– Как скажешь, царица ты наша Графитовая, – проговорила вездесущая Нимфа Игоревна, она быстрее всех пришла в себя.

Естественно, никто Марину Виртуальной феей не считал, но другими титулами ее стали осыпать с ног до головы. Интересный факт, но люди ее слушались! Она затребовала себе опочивальню с белыми и черными полосами. Она захотела посуду, отделанную белым и черным жемчугом. Ее желания быстро выполнялись домашними слугами.

На второй день Марина потребовала собрать зверей, выкрасить их шкуры в цвет графита или простого карандаша и поместить в белые клетки. Все оттенки черного цвета входили в обиход у тех, кто подобострастно верил в новую святыню – Графитовую богиню.

На третий день Марине надоело играть в фею. Ей надоело собственное тело, она захотела быть прежней девочкой и даже не феей! Но Бог ушел в отпуск и не сказал, на сколько дней или веков он ушел. Марину стали раздирать новые мысли, она захотела контроля над всеми людьми планеты, а не только над одноклассниками! И не больше и не меньше! Над всеми!

И как Бог всеми людьми управляет? И тут она вспомнила, что существуют разные вероисповедания, значит, ей придется не за всеми людьми следить, а только за православными. Она вздохнула с облегчением!

Всю жизнь командовала только собой, а тут надо властвовать над всеми! Нет, она принципиально не хотела быть феей! Три дня отдохнул Бог – и мог бы вернуться на работу! Устала Марина. Ох, устала!

Звери от непривычной окраски стали злыми. Над окрестностями стоял звериный рев. Лаяли выкрашенные в один цвет собаки. Марина посмотрела на себя и взревела в унисон зверям.

В комнату вошла Нимфа Игоревна:

– Что прикажете, Ваше Высочество?

– Я фея! Я почти богиня!

– Прости, Марина, но в земных должностях нет звания 'богиня', но есть царь, принцесса, президент.

– Нимфа Игоревна, с Вами не поспоришь. Тогда дайте мне совет, как следить за всем человечеством?

– А зачем это тебе надо? Слежка – работа весьма утомительная. И потом, на географической карте Виртуальное царство-государство не просматривается. Понимаю, что ты – богиня или фея, я этого не воспринимаю, но подчиняюсь!

– Будьте человеком, Нимфа Игоревна, верните мне прежний облик!

– Марина, отстриги ногти, перекрась волосы...

Нимфа Игоревна не успела договорить, как в комнату влетело три человека. Они рухнули на пол и протянули Марине длинный экран, который несли.

– Это экран для наблюдения за человечеством! – проговорил средний из трех человек по имени Олег, который вел в школе урок кибернетики.

– Вот, все, оказывается, можно сделать! А почему панорамный экран? – спросила величественно Марина.

– Этот экран разработан для наблюдения за целыми регионами. Вам принесут плоскую карту мира, на ней будут расположены ручки для перемещения по карте, а экран отразит действительность, – ответил молодой человек с наигранной подобострастностью.

В комнату внесли карту с ручками переключения и установили экран.

– Это все хорошо, – протянула Марина, – но как я буду владеть душами людей?

– Марина, а властвовать над душами людей обязательно? – спросила ехидно Нимфа Игоревна, стоя в сторонке от перемещений людей с техникой наблюдения. – Посмотришь на экран, и достаточно.

– Что значит достаточно?! – прорычала Марина.

– А то и значит, что Бог в одиночку работает, а у тебя тьма подчиненных выполняют прихоти, – продолжала наставлять ее Нимфа Игоревна.

– Марина, я, как старший друг, хочу слово молвить, – сказал красавец Олег.

– Олег, Вы мне слово на неделю вымолвите или на месяц? – усмехнулась Марина самодовольно.

– Есть способ следить за душами людей. Вас ведь это волнует? Душа – душ, дуршлаг, – проговорил нервно Олег, загибая пальцы на руке.

– Короче, Олег! Дело говори! – повысила Марина голос.

– Короче некуда! Нужно взять оптическое волокно, сделать из него букет. С одной стороны ты будешь смотреть через увеличительное стекло на выходы волокон, а взгляд твой проникнет в души множества людей. За день ты вполне прозондируешь целый регион, а слух среди населения разнесется, что Виртуальная богиня все видит.

– Слушайте, а Вы мне нравитесь! Назначаю Вас своим первым апостолом.

– Всегда рад служить богам, но в свободное от работы время, которого у меня нет, поэтому апостолом быть не могу.

– Протараторил! Так сделайте душ для души из оптических волокон и прицепите его к экрану! – воскликнула Марина радостно и растянулась в кресле во все стороны.

Олег посмотрел на Марину, восседающую в кресле, его глаза хитро блеснули, и он сказал:

– Ваше Величество, богиня Вы наша! Есть одна деликатная просьба: надо убрать всех детективов изо всех книг.

– Что в них останется? Кто будет вести борьбу за справедливость? Кто будет беречь репутацию закона?

– Я прошу убрать детективов из книг, а не из жизни!

– А как мы будем исправлять книги ушедших в мир иной писателей? Где мы авторов возьмем, если их нет на свете? – спросила Марина.

– Надо установить закон, по которому все герои книг должны быть живы до конца книги.

– Это невозможно! Кто Вас ко мне пропустил?

– Сам прошел, – сказал Олег и вышел через стенку.

– И чего он убежал? – обратилась Марина к Нимфе Игоревне. – Мог бы и еще поговорить со мной. У него интересное предложение и касается душ. Дайте мне книгу со стола, Вы лично ее читали? В ней все герои живы? Почему на книге изображен янтарь? Он что, за души людей отвечает или за их психологический настрой?

– Марина, в книге погибает любимый человек главной героини.

– Вот это неправильно! Если он любимый человек, значит, он мужчина. А мужчины – это Адамы, а они нужны для создания рода. А есть возможность оживить любимого человека печальной героини?

– У него травма, – листая книгу, проговорила Нимфа Игоревна. – Как мужчина он целый, а как мыслитель – погиб.

– Но если мозг умер, то человек считается умершим. Вы мне про душу скажите, где его душа? В книге написано, где его душа? Мы вызовем по факсу его душу и восстановим его, как героя сериала.

– Тогда он будет живой мертвец! – воскликнула Нимфа Игоревна с круглыми от удивления глазами.

– Сейчас не об этом. Мы можем в этой книге обойтись без детективов? – заинтересованно спросила Марина.

– А мы что должны сделать? Оживить всех героев и убрать всех детективов? А если там присутствует кража сапфиров, то детектив будет необходим.

– Мы войдем в книгу, как графитовые очистители душ героев.

На такое предложение женщина только покачала головой.

Бог посмотрел с небес на Графитовую фею и благословил ее на благое дело:

– Марина, ты будешь Графитовой богиней.

Но ей показалось, что часть ее новых сил ушла ее молодому человеку или его двойнику.

Natalja Patratskaya

Silmakaitse haldjas

Marina ideaalselt teadis oma неуемный iseloomu ja lugematu soove. Ja nüüd ta istus mustal arvuti laud ja sonis kummaline mõte, kuidas saada Virtuaalse haldjas. Miks see on talle vaja oli – ta ei teadnud, kuid tahaksin väga ainsaks ja всесильной.

Inimeste üle võimu tal ei ole kunagi olnud, kuid tal oli valge-must visiitkaart eredad tähed, kus oli tema nimi ja telefoni liinid, mille saatsid nähtavad tekste ja pilte. Siis mõtlesin sellest, kuidas tal saada Virtuaalse haldjas päritolu vastu pärast vedurit.

Ta почесала согнутым sõrme püsti, nagu челюстях oli aju, ja mõtlikult vaatas голубоватое taevas, kuhu olid valged pilved. Midagi uut silmapiiril ei olnud, ja ma talle elus istuda valge pilv ja chattering lööd lakknahast сапожках.

Milline rumalus pähe tuleb! Marina почесала kõrva taha, sest kõrva aju lähemal kui lõug. Siis käsi saavutas kp laup ja nina, kus aju ei ole kunagi olnud. Ning tal oli vaja aju, et tulla idee: kuidas saada Графитовой jumalanna! Nii lihtsalt on! Sel hetkel ta lihtsalt füüsiliselt tundsin, et selle võtsid üle шкирку ja поднесли lakke ruumid.

Õhus прогремели märksõnad:

– Ma olen Jumal, ja sina oled mitte keegi!

Marina очнулась põrandal. Ruumis kedagi ei olnud, sile konto kedagi. Aknad ja uksed on suletud. Tal oli igav. Ta tuletas meelde ütlus: palju tahad – vähe saad. Tüdruk потерла ушибленное keha.

Ta soovis, et tema keha ei ole haiget tõttu langeb laest põrandale. Ja keha enam haiget. Ta ohkas, tõusis põrandalt aeglaselt jõudnud tooli, kuid istudes seda ei ole muutunud. Ta vaatas tagasi: troonipärija ja teenijate jaoks äsja tehtud haldjad ei olnud. Arvuti проклюнулась pimenduspilt.

Ukse plagisesid ja karjusid tema nime. Keegi on proovinud pista võti lukusüdamikku, kuid uks on kindlalt suletud alates võõrast sissetungi. Haldjas nimega Marina salvestaks царственное vaikus. Valusalt зачесались sõrmed, ta vaatas neid: oma varbad üles kasvanud küüned ja загнулись armas спиралькой.

Зачесалась pea ja õlad on muutunud laskuda lihtne suunda juuksed. Ta нагнулась jalge: босоножек paistmas tumedad lokid küüned. Riided трещала on õmblused, rinnad kasvasid silmis.

Marina vaatas ennast peeglist: silmad olid tumedad riided лохмотьями повисла on загорелом keha.

– Ja! Ja! A-a-a! – karjus Marina истошным häälega.

Külje uksed inimesed karjuvad hakanud märatsema ning üheskoos vajutamist kiiresti ära puust uks ja koputasin välja selle. Tuppa ввалились töötajad ja sportlased jõusaali. Nähes haldjad on nad kukkusid põrandale tema ees põlvili, nagu oleks keegi подкосил nende jalad.

– Oh Jumal! – прокричала Marina.

– Tüdruk, sa tahaks olla haldjas? Nii kas seda! Ja ma puhkusele lähen. Ma ei ole ori sajandeid töötada ilma puhkust! Väsinud. Трудись, jumalanna! – kostis ülevalt Jumala häält.

Inimesed lebavad põrandal, surutakse kokku ja neid hirmu ja tema süles on muutunud taas kohe pesast välja ronima toast. Nende silmad затравленно rännanud mööda figuuri Marina.

– Kuhu see siis kõik выползаете? küsis Marina hirmutav hääl. – Te olete minu apostlid!

– Kuidas sa ütled, kuninganna, sa oled meie Silmakaitse, – проговорила вездесущая Nümf Игоревна, seda kiiremini kõik tuli ise.

Loomulikult, keegi Marina Virtuaalne haldjas ei uskunud, kuid teiste титулами tema sai осыпать pealaest jalatallani. Huvitav fakt, aga inimesed tema kuuletu! Ta затребовала endale опочивальню valgete ja mustade triipudega. Ta on tahtnud nõusid, отделанную valge ja musta pärlid. Tema soov kiiresti tehti kodus teenijad.

Teisel päeval Marina nõudis koguda loomi, värvi, nende nahad värv grafiit või lihtsalt pliiats ja pane valged lahtrid. Kõik toonid on musta värvi kuulusid majapidamine neil, kes подобострастно uskunud uue pühamu – Графитовую jumalanna.

Kolmandal päeval Marina viitsi mängida nagu haldjas. Ta oli väsinud oma keha, ta ei tahtnud olla vana tüdruk ja ei ole isegi haldjas! Kuid Jumal on läinud puhkusele ja ei öelnud, mitu päeva või sajandite on ta läinud. Marina hakkasid rebenema uusi mõtteid, on ta au ja kontrolli selle üle kõigi inimeste, planeedi ja mitte ainult üle klassikaaslaste! Ja ei rohkem ega vähem! Üle kõik!

Ja kui Jumal on kõik inimesed juhib? Ja siis ta tuletas meelde, et on olemas erinevad usundid, see tähendab, et tema pea ei ole, sest kõik inimesed on jälgida, mitte ainult õigeusu. Ta hingas kergendatult!

Kogu elu командовала ainult endale, ja siin peab valitsema kõiki! Ei, ta põhimõtteliselt ei tahaks olla haldjas! Kolm päeva vaim puhanud Jumal ja võiks naasta tööle! Väsinud Marina. Oh, kui väsinud!

Metsloomad alates ebatavaline värvus on muutunud vihaseks. Üle ümbrus seisis звериный müha. Лаяли выкрашенные ühte värvi koer. Marina vaatas ennast ja взревела üksmeelselt зверям.

Tuppa sisenes Nümf Игоревна:

– Et прикажете, Teie Kõrgeausus?

– Ma olen haldjas! Ma peaaegu jumalanna!

– Anna andeks, Marina, kuid maiste ametikohtadel ei ole pealkirjad 'jumalanna', kuid seal on kuningas, printsess, president.

– Nümf Игоревна, Sinuga ei vaidle. Siis andke mulle nõu, kuidas jälgida kogu inimkonna?

– Aga milleks seda sulle vaja on? Snooping – töö on väga tüütu. Ja siis kaardil Virtuaalne kuningriik-riik ei ole nähtav. Saan aru, et sina oled jumal või haldjas, ma ei ole seda näen, kuid подчиняюсь!

– Ole inimene, Nümf Игоревна, tooge mulle endise välimuse!

Marina, отстриги küüned, перекрась juuksed...

Nümf Игоревна ei suutnud lõpetada, kui tuppa влетело kolm inimest. Nad on kukkunud põrandale ja pikendada elemente Marina pikk ekraan, mis kandsid.

– Ekraan on jälgida inimkonna! – sosistas keskmine kolmest mees nimega Oleg, kes juhtis koolis õppetund кибернетики.

Vaata, kõik, osutub, võib seda teha! Ja miks panoraam-ekraan? küsisin suursuguselt Marina.

– See ekraan on välja töötatud selleks, et jälgida terveid piirkondi. Teile tuuakse korter kaart maailma, ta on paigutatud pliiatsid liikuda kaardil ja ekraan käsitletakse reaalsus, " vastas noormees наигранной подобострастностью.

Tuba on teinud kaardi, millel on käepidemed vahetada ja paigaldatud ekraan.

– See kõik on hästi – andis Marina – aga kuidas ma lähen oma hingedega inimesi?

Marina ja valitsema hingedega inimesed tingimata? küsisin ехидно Nümf Игоревна, seistes kõrvale alates liikumiste inimesi koos tehnikaga tähelepanek. – Vaatad ekraani, ja piisavalt.

– Mida tähendab piisavalt?! – прорычала Marina.

– Ja siis ja see tähendab, et Jumal üksi töötab, ja sul on pimedus alluvad täidavad kapriis, – jätkas, et õpetada oma Nümf Игоревна.

Marina, ma nagu vanem sõber, tahan sõna молвить, – ütles iludus Oleg.

Oleg, Sa mulle sõna nädalas вымолвите või kuu? – усмехнулась Marina muhe.

– On võimalus jälgida hingedega inimesed. Sind see huvitab? Hing dušš, sõela, " lisas närviliselt Oleg, загибая sõrmedega käsi.

– Lühem, Oleg! Asi ütle! – suurenenud Marina hääl.

– Lühidalt kuhugi! On vaja võtta kiudoptilised teha talle kimp. Ühelt poolt sa pead vaatama läbi luubi kohta väljundid kiud, ja sinu arvates tunginud hinge hulgal inimesi. Päev oled üsna прозондируешь terve piirkond ja kuulmispuudega elanikkonna seas levib, et Virtuaalne jumal kõike näeb.

– Kuula, ja Sa mulle нравитесь! Назначаю Teid oma esimese apostliks.

– Alati on hea meel olla jumalate, kuid vabal ajal, millest mul ei ole, nii et apostel olla ei saa.

– Протараторил! Nii tee dušš hinge optilised kiud ja hõõru seda ekraani! hüüdsin Marina rõõmsalt ja laiali toolil kõigis suundades.

Oleg vaatas Marina, восседающую toolil, tema silmad kavalalt блеснули, ja ta ütles:

– Teie Majesteet, jumalanna Teil meie! Seal on üks delikaatne palun: tuleb eemaldada kõik uurijad lähevad kõik raamatud.

– Et neid jääb? Kes on võidelda õigluse eest? Kes on hinnaline maine seaduse?

– Ma palun eemalda uurijad raamatuid, mitte elu!

– Kuidas me loome raamatuid möödunud maailmas muud kirjanikud? Kus me autorid võtame, kui neid ei ole kerge? küsis Marina.

– Tuleb kehtestada seadus, mille alusel kõik tegelased raamatuid tuleb elus raamatu lõpuni.

– See on võimatu! Kes Sa mulle vastamata?

– Ise läbinud, – ütles Oleg ja läks läbi seina.

– Ja mida ta põgenes? – palus Marina juurde Нимфе Igorevne. – Võiks veel rääkida minuga. Tal on huvitav ettepanek ja puudutab hinge. Andke mulle raamat koos laua, Siis isiklikult seda lugenud? See kõik tegelased on elus? Miks on raamatus kujutatud merevaik? See et taga on inimeste hinged vastab või nende vaimse hoiaku?

Marina raamatus sureb armastatud inimene peategelane.

– Siin on see on vale! Kui ta on armastatud inimene, tähendab, et ta on mees. Ja mehed – see Aadamad ja nad vajavad, et luua omamoodi. Samas on võimalus taaselustada oma kallimale kurb kangelanna?

– Tal on kahju, – läbi raamatu, проговорила Nümf Игоревна. – Kui mees ta terve on, ja kuidas mõtleja – hukkus.

– Aga kui aju on surnud, siis inimene arvatakse surnud. Sa mulle pro hinge ütle, kus on tema hing? Raamatus on kirjutatud, kus on tema hing? Me tehkem faksi teel oma hinge ja taastame seda, kuidas peategelane seeria.

– Siis on ta elav мертвец! hüüdsin Nümf Игоревна ümmarguste alates üllatus silmad.

– Nüüd ei ole sellest. Me saame selles raamatus ilma uurijad? – huviga küsis Marina.

– Ja et me peaks tegema? Vürtsi kõik kangelased ja kustuta kõik uurijad? Ja kui seal on kohal vargus safiirid, siis detektiiv on vajalik.

– Me siseneme raamatu графитовые koristajad dušš kangelased.

Selline ettepanek on naine ainult raputas pead.

Jumal vaatas taevast alla, et Графитовую haldjas ja ta õnnistas teda heategu:

Marina, sa oled Графитовой jumalanna.

Kuid talle tundus, et osa tema uus jõud on läinud oma noormehele või tema двойнику.

Natalya Патрацкая

Графитовая fairy

Marina çox gözəl bilirdi və öz неуемный xarakter və saysız-hesabsız arzular. Və indi o, oturub qara kompüter ekranında və бредила qəribə fikir, necə ola Virtual pəri. Nə üçün bu, ona lazım idi – o, bilmirdim amma çox istəyirdi olmaq üçün yeganə və всесильной.

Hakimiyyət insanlar üzərində onun heç vaxt yox idi, amma var idi, ağ-qara визитка ilə parlaq hərflərlə, onun idi, onun adını və telefon, faks olan göndəriblər görünən mətnləri və şəkillər. O, fikrə getdi ki, ona necə ola Virtual pəri ilə mənşəyi olan parovoz.

O, почесала согнутым barmaq çənəsi, sanki челюстях idi, beyin və fikirli baxdı голубоватое göy olan sailed ağ bulud. Yeni bir şey üfüqdə yox idi, istəyirdi ki, onun diri-diri oturmaq ağ bulud və söhbət ayaqları лаковых сапожках.

Nə qədər axmaqlıq ağlıma gəlir! Marina почесала görə ən azı, ona görə ki, qulaq beyin daha yaxın çənəsi. Sonra əl çatdı ko alın və burun olan beyin heç vaxt olmamışdır. Amma ona lazım idi, beyin ilə gəlmək üçün fikir: necə ola Графитовой ilahəsi! Belə ki, yalnız! Bu məqamda o, sadəcə olaraq, fiziki cəhətdən hiss etdi ki, onun üçün шкирку və поднесли üçün tavan otaqlar vardır.

Hava прогремели sözləri:

– Mən Allah, sən isə heç kim!

Marina oyaq mərtəbəsində. Otaqda heç kəs yox idi, demək olar ki, heç kim. Pəncərə və qapılar bağlandı. Ona oldu тоскливо. O, belə bir məsəl yadıma düşdü: çox istəyirsən – az alacaqsan. Qız потерла ушибленное bədən.

O, istəyirdi ki, onun bədən ağrıyırdı görə düşməsi ilə tavan döşəməyə. Və bədən dayandırıb xəstə. O, dərindən nəfəs aldı, qalxdı mərtəbə, yavaş-yavaş çatdı stul, lakin aşağı oturmaq, ona heç bir oldu. O, baxıb: taxta və qulluqçuları üçün новоиспеченной fairies yox idi. Kompüter проклюнулась parıltı.

Qapını стучали və dua onun adı. Kimsə cəhd itələmək əsas açar ola bilər, amma qapı idi möhkəm bağlıdır dən kənar müdaxilə. Fairy adlı Marina saxlayırdı kral sükut çökdü. Dözülməz зачесались barmaqları, o baxdı və onlara: onun ayaq artıb dırnaqları və загнулись cute спиралькой.

Зачесалась rəhbəri və onun çiyinlərində polad enməyə sadə saç liflər. O, aşağı əyildi ayaqlarına: босоножек yapışdırılması qaranlıq pinstripes dırnaq. Geyim трещала olmuşdu, sinə artırdı gözü qarşısında.

Marina baxdı özünə güzgüdə: gözləri idi, qaranlıq, geyim лохмотьями havadan asılı qalıb azn загорелом bədən.

– Bəs! Amma! A-a-a! – qışqıraraq Marina истошным səs.

O tərəfdən qapı insanlar təcrübəsi cry взбесились, birlikdə надавили azn taxta qapı və yolu korlayıb. Otağa soxuldular əməkdaşları və idmançıların bir idman zalı. Zaman şəklində fairies onlar düşüb döşəməyə qarşısında diz çökərək, sanki kimsə подкосил onların ayaqları.

– Ey Allahım! – прокричала Marina.

– Qız, sən olmaq istəyirdi pəri? Belə ki, olsun ona! Mən isə tətilə gedirəm. Mən qul əsrlər boyu işləmək olmadan məzuniyyət! Yorğun idi. Zəhmət çək, ilahə! – qapının yuxarıdan səs Allah.

İnsanlar yatan mərtəbəsində, сжались qorxu və diz oldu выползать otaqdan. Onların gözləri затравленно gezmek rəqəm haqqında Marina.

– Bəs siz bütün выползаете? – deyə Marina dəhşətli səs. – Siz mənim peyğəmbərləri!

– Necə deyirsiniz, kraliça, sən bizim Графитовая, – dedi вездесущая pəri qarşılayaraq Игоревна, o, daha tez bütün gəldi özünü.

Təbii ki, heç kim Марину Virtual pəri heç hesab edirdim, amma digər adları onun polad осыпать ayaq baş qədər. Maraqlı faktdır, amma insanlar onun слушались! O, затребовала özünə опочивальню ağ və qara zolaqdan. O, захотела qab отделанную ağ və qara mirvari. Onun istəyini tez yerinə yetirilib ev qulluqçuları.

İkinci gün Marina tələb toplamaq heyvanlar, выкрасить onların dəriləri rəngi qrafit və ya sadə qələm və yerləşdirmək ağ hüceyrələr. Bütün çalarları qara rəngli daxil davranışına edənlər подобострастно iman, yeni haqq – Графитовую богиню.

Üçüncü gün Açmaq yorğun oyun fairy. Onun yorğun, öz bədən, o захотела ola əvvəlki qız və hətta pəri! Lakin Allah getdi məzuniyyət və dedi ki, neçə gün və ya əsrlər getdi. Марину oldu раздирать yeni fikirlər, o захотела nəzarətin bütün insanlar planet deyil, yalnız üzərində sinif yoldaşları! Və daha çox və az deyil! Üzərində bütün!

Və Allah, bütün insanlar idarə edir? Və burada o, yadıma düşdü ki, müxtəlif dini etiqad, demək, ona lazım olmayan bütün insanlar nəzarət etmək isə yalnız pravoslav. O, köks ötürdü rahat nəfəs!

Həyat командовала yalnız özü isə burada lazımdır üzərində hökmranlıq bütün! Yox, o, prinsipcə, heç olmaq istəyirdi pəri! Üç gün istirahət etdim Allah – də bilərdi işə qayıtmaq! Səfeh Marina. Oh, səfeh!

Heyvanlar təcrübəsi непривычной boyayıcı pis oldu. Üzərində dayanıb ətrafı звериный nəf. Лаяли выкрашенные bir rəng it. Marina baxdı, özünü və взревела uyum heyvanlar.

Otağa daxil olub, pəri qarşılayaraq Игоревна:

– Üzr istəyirəm, Əlahəzrət?

– Mən fairy! Mən demək olar ki, ilahə!

– Bağışla, Marina, lakin maddi imkanları yoxdur adına 'ilahəsi', amma padşah, princess, prezident.

– Pəri qarşılayaraq Игоревна, Sizinlə mübahisə etmək olmaz. Sonra mənə işarə kimi təqib bütün bəşəriyyət?

– Bəs niyə bu sənə lazımdır? Слежка – işlər çox утомительная. Və sonra, coğrafi xəritə Virtual səltənət-dövlət görünür. Başa düşürəm ki, sən ilahəsi və ya pəri, mən bunu qəbul edirəm, amma подчиняюсь!

– Bir insan olun, pəri qarşılayaraq Игоревна, верните mənə əvvəlki görkəmini!

– Marina, отстриги dırnaqları, перекрась saç...

Pəri qarşılayaraq Игоревна, sözünü axıra çatdıra bilmədi, necə otağa влетело üç nəfər. Onlar dağıldı döşəməyə və bunu Açmaq uzun ekranı olan daşıyırdı.

– Bu ekran müşahidə etmək üçün bəşəriyyət! – dedi orta üç nəfər adlı Oleq olan aparırdı məktəbdə dərs kibernetika.

– Bax, bütün, sən demə, nə etmək olar! Bəs niyə panorama ekran? – deyə şəstlə Marina.

– Bu ekran nəzərdə müşahidə etmək üçün bütün regionları. Sizə gətirəcək düz dünyanın xəritəsini, orada yerləşəcək üçün hərəkət etmək üçün kartı, ekran isə gerçəkliyi əks etdirəcək, – deyə cavab verdi gənc наигранной подобострастностью.

Otağa vermişlər kartı tutacaqları ilə keçid və müəyyən ekran.

– Bu, bütün yaxşı, – uzatdı Marina, – amma mən öz ruhu insanlar?

– Marina, üzərində hökmranlıq ruhu insanların mütləq? – soruşdu ехидно pəri qarşılayaraq Игоревна duran сторонке təcrübəsi yerdəyişməsi insanların texnika ilə nəzarət. – Baxırsan, ekran, və kifayət qədər.

– Nə demək kifayətdir?! – прорычала Marina.

– Nə isə, o deməkdir ki, Allah tək işləyir, sənin qaranlıq tabeliyində yerinə şıltaqlıq, – sözünə davam etdi наставлять onun pəri qarşılayaraq Игоревна.

– Marina, mən, bir böyük kimi, bir dost istəyirəm ki, söz молвить, – dedi, – gözəl Oleq.

– Oleq, Siz mənə söz həftə вымолвите və ya ay? – усмехнулась Marina самодовольно.

– Bir yolu var nəzarət ruhu insanlar. Sizi axı bu, narahat edir? Soul – duş, дуршлаг, – deyə əsəbi halda Oleq, загибая barmaqları əlində.

– Qısa, Oleq! Məsələ demə! – artırıb Marina səs.

– Qısası heç bir yerdə! Almaq lazımdır optik lif etmək, ondan buket. Bir tərəfdən sən baxacaqsan vasitəsilə böyüdücü şüşə azn çıxış liflər isə, fikrimcə sənin проникнет də özlərinə bir çox insan var. Bir gün sən çox прозондируешь bütün region və əhali arasında söz-söhbət разнесется ki, Virtual ilahəsi hər şeyi görür.

– Qulaq asın, Siz isə mənə нравитесь! Təyin edirəm Sizi öz ilk apostol.

– Həmişə şadam xidmət tanrı, lakin sərbəst iş vaxtı olan məndə yoxdur, ona görə də apostol ola bilməz.

– Протараторил! Belə bir duş üçün özlərinə bir optik lif və прицепите onun ekran! – ucadan Marina şən və растянулась kresloda bütün tərəflər.

Oleq baxdı Марину, восседающую kresloda, onun gözləri bu блеснули, və o, dedi:

– Əlahəzrət, ilahə Siz bizim! Bir zərif edin: çox yaxşı, bütün dedektifler-to-bütün kitablar.

– Ki, onlara qalacaq? Kim olacaq uğrunda mübarizə aparmaq, haqq-ədalət? Kim qoruyacaq nüfuzuna qanun?

– Mən xahiş edirəm, təmizləmək dedektifler kitablardan deyil, həyatdan!

– Bəs biz necə olacağıq düzəltmək kitab dünyasını dəyişmiş dünya başqa yazıçılar? Biz burada müəlliflərin götürək, əgər onların dünyanın heç bir yerində yoxdur? – deyə Marina.

– Gərək müəyyən qanun üzrə olan bütün qəhrəmanları kitab olmalıdır diri sonuna qədər kitablar.

– Bu mümkün deyil! Sizi kim mənə buraxılmış?

– Özüm keçdim, – dedi Oleq çıxdı vasitəsilə divar.

– Və o, nədən qaçdı? – müraciət Marina üçün Нимфе Игоревне. – Ola bilər və daha mənimlə danışmaq. Biz ona maraqlı təklif və duş aiddir. Mənə kitab ilə masa, şəxsən Siz onu oxumusunuz? Onun bütün qəhrəmanları diri? Niyə kitabında təsvir kəhrəba? O ki, insanların ruhları cavab verir və ya onların psixoloji əhval-ruhiyyəni?

– Marina kitabında müharibəsi illərində sevilən əsas qəhrəmanının.

– Bax, bu düzgün deyil! Əgər o, sevimli insan, demək, o, kişi. Kişilər isə bu Адамы isə onlar üçün lazım yaradılması cür. Bəs imkanı var canlandırmaq sevilən kədərli qəhrəmanının?

– O, zədə, – vərəqləyərkən kitab, dedi, pəri qarşılayaraq Игоревна. – Kişi kimi o, bütün və mütəfəkkir olmuşdur.

– Əgər beyin öldü, bir nəfər hesab olunur ölmüş. Siz mənə pro ruhunu deyin ki, harada onun qəlbi? Kitabda yazılıb ki, harada onun qəlbi? Biz вызовем faks onun ruhunu və bərpa edəcəyik, onu qəhrəman kimi seriyası.

– Sonra o, canlı ölü! – ucadan pəri qarşılayaraq Игоревна ilə dəyirmi təəccübdən gözləri.

– İndi bu barədə. Biz bu kitabda olmadan dedektifler? – maraqlı soruşdu Marina.

– Bəs biz nə etməliyik? Sadəcə bütün qəhrəmanlar və aradan qaldırılması üçün bütün dedektifler? Əgər orada iştirak oğurluq сапфиров, əməliyyat tələb olunacaq.

– Biz qovuşacağıq kitab kimi графитовые təmizləmə özlərinə simvol.

Bu təklifi qadın, yalnız başını buladı.

Allah baxdı göydən azn Графитовую fairy və bərəkət onun üçün savab işdir:

– Marina, sən Графитовой ilahəsi.

Amma ona elə gəldi ki, onun bir hissəsi yeni qüvvələrin getdi, onun gənc adam və ya onun двойнику.

Natalia Patratskaya

Graphite fairy

Marina was well aware of his insatiable nature and countless desires. And now she was sitting on a black computer Desk and raved about the strange idea of how to become a Virtual fairy. Why is she needed – she didn't know, but I wanted to be the only and omnipotent.

She never had power over people, but she had a white and black business card with bright letters, on which stood her name and a phone with a Fax, which sent visible texts and pictures. She thought about how to become a Virtual fairy with the origin of the locomotive.

She scratched her chin with her bent finger, as if she had a brain in her jaw, and looked thoughtfully into the bluish sky, where white clouds were floating. Nothing new on the horizon was not, and she wanted to sit alive on a white cloud and chat feet in patent leather boots.

What nonsense comes to mind! Marina scratched behind the ear, because the ear to the brain closer than the chin. Then the hand went to his forehead and to his nose, which the brain has never been. And she needed brains to come up with an idea: how to become a Graphite goddess! So simple! At this point, she just physically felt that she was taken by the scruff and brought to the ceiling of the room.